A letter that changed my life.||Voltooid||

61

Frankrijk, Paris. 18;30

"Ik meen het, geef het terug" roep ik, dit keer, doelend op mijn krultang.

"Nee" roept Chaima terug, vanuit de andere kant van ons bed "je gaat je haar niet krullen maar stijlen"

Ik zucht, maar geef het nog niet op.

"Ik ga echt niet mee naar het etentje, je mag alleen gaan eten dan"

Ze overhandigt de krultang, zogenaamd, want wanneer ik het wil aannemen heeft ze haar hand alweer teruggetrokken en lacht hard.

Bij het horen van haar lach, ga ik zitten en sla geïriteerd mijn handen over elkaar.

"Ik ga niet meer mee, echt. Klaar" deel ik haar, waarna ze mij de stijltang overhandigt, die ze in haar andere hand vast heeft.

"Je kan gewoon stijlen, wat doe je moeilijk"

"Nee, ik wil het krullen en gezien jij dat ding niet wilt geven ga ik niet deze kamer uit"

Ik hoor dit keer haar zuchten.
"Waarom wil je zo graag krullen?" moppert ze terwijl ze mij uiteindelijk de krultang overhandig.

Ik pak het snel van haar over -voordat ze haar hand weer terugtrekt- en glimlach gemaakt.
"Waarom wil je zo graag stijl?" herhaal ik dan met een irritant stem, wat haar stem dus moet voorstellen.

"Oké, we hebben nog precies één uur, doe snel. En niet vergeten, je make-up. Je moet make-up op"

Ik knik bij het horen van haar woorden, die ze deze middag al meer dan vijfentwintig keer heeft herhaalt.

Make-up op, hakken, sieraden -die zij heeft uitgekozen- en stijl haar (Wat ik dus niet wil)

Gelukkig mocht ik gister in de stad wel een eigen jurk kiezen, nouja, ik koos, en als zij het goed vond mocht ik passen.

Ik weet het ook niet, dit allemaal, maar zij zegt dus dat we gaan eten in het restaurant hier beneden, wat dus ook vijf sterren moet zijn, gezien dit hotel ook hetzelfde sterren heeft.

Vijf sterren, is ook op het best gaan, zijn haar woorden en gezien ik wel een keer wil eten in zo'n restaurant, liet en laat ik haar alles kiezen, gezien zij zegt dat ze al ervaring heeft.

Niet dat het mij echt boeit, ik bedoel het is een restaurant, ik kan er in een trainingspak komen,het is hetzelfde, maarja, 'ik zet haar dan verschut'.

Bij het zien van Chaima in haar jurk ontleed ik mij snel van mijn badjas.

In mijn lingerie loop ik naar het stoel, waar mijn jurk in zit en trek het met duwen en trekken aan.

"Zo,die is aan"zucht ik, meer tegen mezelf en kijk in de spiegel, waar ik Chaima mij zie aankijken.

Vijfenveertig minuten later zijn we beiden klaar voor ons vertrek, maar wachten we op iemand die ons begeleid naar beneden -iets wat ik niet ga begrijpen, gezien ik al weet waar het ligt?-

"Hoelang" zeur ik bij het voelen van mijn benen die beginnen te trillen door de -oh zo- hoge hakken.

Chaima krijgt verder geen tijd om te antwoorden, want er word geklopt waarna ik als snel de deur open.

"Goede avond schoonheden" groet de man -jongen?- in het engels ons, die veel te jong lijkt voor het werk dat hij hier doet.

"Goedeavond" groet Chaima mij voor, wat ik dus niet meer doe, groeten bedoel ik.

"Volgen jullie mij maar" volgt hij weer wat wij dus doen.

In plaats van de trap naar beneden te nemen nemen we de trap naar boven, en wanneer ik denk dat we het restaurantje ingaan die we op de volgende etage tegenkomen stapt hij de lift in.