A letter that changed my life.||Voltooid||

64

Muziek is al te horen vanuit mijn kamer, en terwijl mijn visagiste mijn make-up doet, blijf ik maar glimlachen.

Het is er gewoon niet vanaf te halen, hoe vaak ik het ook geprobeerd heb. Soms, moet ze zelfs stoppen omdat ze er niet bij kan, door mijn lach.

Zoals nu, de lippenstift die ze vast heeft haalt ze van mijn lippen af, en weer, de zoveelste keer, glimlacht ze.

"Je bent wel té blij"

De lach in haar stem is duidelijk te horen, een lieve aardige stem.

Ik knik.
"Sorry, ik kan mezelf écht niet inhouden" verontschuldig ik me "het is gewoon leuk, eindelijk"

Mijn visagiste brengt de lippenstift weer naar mijn lippen, en dit keer tuit ik mijn lippen, zo, dat ze er dit keer wel bij kan.
Terwijl ik de lippenstift tegen mijn lippen aanvoel uit ze haar woorden.

"Het is nergens waarover je hoeft te verontschuldigen, het is normaal. Ik was precies hetzelfde op mijn trouwdag. Vol spanning, en ik kon eindelijk met de liefde van mijn leven zijn-"

Ze haalt het stick van mijn lippen af waarna ze het weg schuift

"- Nu, beiden nog steeds smoorverliefd en twee lieve dametjes. Amina en Hanae"

Een glimlach verschijnt alweer op mijn gezicht. Mijn gedachten al, een kleine Moussa.

"Moge Allah ze jou altijd bij jou laten"

"Ameen"

"Zijn ze tweeling?" vraag ik door, wanneer het stil blijft. Een gesprek beginnen, ik stop niet meer.

"Ja, tien minuten verschil"

Haar stoel, schuift ze met deze woorden naar achter, waarna ze het eindresultaat bekijkt.

Wanneer ze alles heeft bekeken, knikt ze goedkeurend.
"Zoals je hebt gevraagd, naturel -wacht, ik zal even de spiegel erbij pakken"

Haar hand rijkt ze uit naar de tafel, waar ook al haar make-up op staat, waarna ze de grote spiegel oppakt.

Wanneer ik de spiegel in mijn handen toe gedrukt krijg, wacht ik geen seconde.
Vrijwel meteen, wanneer ik mezelf in de spiegel te zien krijg, glimlach ik breed.

"Zó mooi, dankewel"

"Graag gedaan" is haar antwoord meteen "is dat precies wat je wou?"

Meteen knik ik, wat haar lach breder laat worden.
"Mooi, dan gaan we nu je jurk aantrekken"

Met die worden staat ze op van haar stoel, waarna ze naar mijn bureau stoel loopt, om vervolgens één van de drie jurken op te pakken.

"Waarom heb je geen henna op?- Geen henafeest gehad?-" vraagt ze dan, wanneer ze het hoesje dat om het jurk verwijdert.

Voordat ik nog al maar antwoord kan geven, is zij mij alweer voor.
"-Niet raar bedoeld hoor, ik zag je handen, en dacht toen al"

Weet ik niet, het is ook niet besproken met Moussa, dus echt. Maar ik denk dat dit wel beter zo is.

Ik haal mijn schouders op.
"Niet nodig. Vind ik"

Ze knikt, waarna ze de jurk uiteindelijk van het hangertje verwijdert.

"Kleed je maar uit, dan help ik je wel met aankleden -Tenzij je het natuurlijk niet wilt"

Ik haal mijn schouders alweer op, als teken dat het mij niet zo erg boeit, waarna ik mijn broek verwijder, vervolgd door mijn shirt.

Wanneer ik nog enkel in mijn lingerie sta, rijkt ze mij de jurk uit, die ik, dan met haar hulp aantrek.

Als het eindelijk aan is, met veel moeite, kan ik mezelf niet eens bewonderen of er word al geklopt op de deur.