A letter that changed my life.||Voltooid||

21. Ontmoeting met mijn 'Ouders & Oualid?

2/3
Word vervolgd!
-
Aangekomen voor het huis van mij ouders stap ik uit.
Ik weet niet eens of ik hun nog mijn ouder kan noemen, of ze uberhaupt dat waard zijn.
Ze hebben mij alleen gelaten, en 1 jaar lang heb ik gedacht dat ik helemaal alleen was terwijl hun gewoon woonde in Dubai.

"Ik ga even de stad in" zegt Diar door het raam.

Ik knik en loop richting de voordeur van de tuin.
Ik klik op de bel en niet veel later  word de deur opengemaakt door het zelfde vrouw van gister.

"Hi" groet ze.
"Iedereen wacht in de woonkamer op u" zegt ze in het engels.

Ik loop achter haar richting de woonkamer.
Ik zie Ghizlane, Tasnim en Said?!

Geschrokken kijk ik naar Tasnim die naast Said zit.

"Dit is Oualid.Ons broer."

"Oualid?" fluister ik en schud mijn hoofd.
"Said.."-ik draai me om naar Tasnim-" hij lijkt op said,gewoon 2 druppels water!"
Tasnim neemt mij even in zijn armen en ik blijf Oualid maar aankijken terwijl hij er maar ongemakkelijk bij zit.

Na een lange tijd stilte staat Ghizlane op.
"Ik ga kijken waar ze blijven" zegt ze en loopt weg.

Ik lig nog steeds in Tasnim's armen.
In mijn broers armen.

Zijn ogen,neus,mond,lippen en zelfs de manier van kijken is niet te vergelijken met die van Said.

Net wanneer ik een gesprek met Oualid wil beginnen hoor ik twee mannen stemmen.

"Zedie(Opa)" Fluistert Tasnim duidelijk schrikkend.
Ik ga wee normaal zitten en blijf gespannen kijken naar de deur.

Mijn moeder verschijnt alseerst, daarna mijn vader en als laats de man die mijn opa moet voorstellen.
Terwijl mijn ouders mij maar blijven aankijken kijk ik hun alle 2 omdebeurt aan.

"W...wa" mijn moeder komt niet meer verder dan dat.

Ik kijk mijn moeder strak aan en barst dan los:
"Jullie...Jullie hebben mij gelaten!" schreeuw ik dan in het nederlands naar hun.

"Wat gebeurt hier?" zegt de man, die mijn Opa moet zijn.
"Papa ga zitten, we leggen alles uit" zegt mijn vader tegen zijn vader dus.

Allemaal gaan we zitten en Opa gaat naast mij zitten.

"Ze hebben mij gelaten" vertel ik aan hem.
"Ze hebben mij gelaten. Ik dacht dat ik niemand had"
Ik wijs van Ghizlane naar Tasnim en van Tasnim naar Oualid.

"Nooit hebben ze mij wat verteld over hun"

Zijn handen zitten op zijn been maar niet veel later heeft hij zijn hand om mijn heen geslagen.
"Schat,vertel mij vanaf het begin want ik begrijp het niet zo goed."

(Ik vertel hem alles van A tot Z)

Na alles te hebben uitgelegd zie ik dat mijn Opa woedend is.
"Hoe kunnen jullie zo zijn" schreeuwt mijn Opa naar mijn vader en moeder die aan de andere kant zitten.

Hij haalt zijn arm weg die om mijn schouder lag en staat op.

"Ik had nog een kleindochter en zoon en jullie hebben het verborgen?.En Ghizlane, Tasnim en Oualid waarom wister hun het niet?"

Mijn vader staat op.
"Papa zit. U suiker gaat zo nog omlaag, doe rustig.."

"Mijn suiker"
Hij wijst naar mij.
"Miskina... Said hé... Hoe is hij dood? Door wie?"

Mijj moeder die al de hele tijd aan het huilen zit snuift haar neus op, en mijn vader gaat weer zitten.

"Wij werden gedwongen.." zegt mijn vader dan kijkend naar de grond.

"5 kinderen op aarde gebracht, maar toch waren wij nooit gelukkig"

Hij kijkt mij aan en ik zie tranen in zijn ogen.

"Toen ik rond de 18 was, zat ik in de drugs.Toen ik jouw moeder leerde kennen probeerde ik eruit te komen wat is gelukt, maar mijn schulden waren hoog.Mohiem ik trouwde met jou moeder ondanks alle schulden en we kregen de eerste kindjes. Een 2 ling"

Hij wijst naar Oualid.
"Said en Oualid"

"Daarna Tasnim, toen jou en als laats Ghizlane.Die hele tijd kreeg ik niks te horen van hun, dus de mensen van die drugs"

Hij slikt en mijn moeder legt haar hand op zijn bovenbeen en geeft hem een blik van vertel verder.

"Omdat ik wist dat het niet goed voor jullie was in Nederland heb ik jullie behalve Youssra en Said naar Dubai gestuurd" zegt hij dit keer richtend op de andere

"Youssra en Said waren te gehecht, dus ben ik echt gewoon jarenlang gaan zoeken naar een pleeggezin hier in Dubai die 2 kindjes wouden"

"Niemand, dus zijn wij met jullie in Nederland gebleven en toen..."
"Later toen Said ouder werd hebben ze hem erin gelokt en later hebben ze hem vermoord. Dus door mij.."

"Door jou!" herhaal ik weer.
"Door jou ben ik Said kwijtgeraakt"
Ik pak het eerste wat ik voor me zie en gooi het richting hem.
Het vaasje knettert voor hem op de grond.

Ik kijk naasr de stukjes en richt mijn blik dan weer op hem.
"Jij.bent.mijn.vader.niet.klaar!"

Ik sta op en Ghizlane,Tasnim en Oualid staan ook op.

Buiten geef ik hun allemaal een knuffel en bij Oualid wat langer.

"Gaan jullie met mij mee naar Nederland?" vraag ik hun.

Ik nageer het geschreeuw van mijn opa dat je vanaf hier hoort.

"Ik kan niet" antwoord Oualid meteen.
"Ik heb een vrouw en 2 kinderen"

Glimlachend kijk ik hem aan.
"Mashallah. Moge allah jullie beschermen"

"Ameen" zeggen hun ik koor.

"Tasnim en ik kunnen ook niet, want we moeten onze school afmaken" zegt Ghizlane daarna teleurgesteld.

"Maar we komen wel een keer in de vakantie!" zegt ze er meteen achteraan.
Ze kijkt de jongens even aan.
"Toch?"
Beiden knikken ze.

Zuchtend kijk ik hun aan.
"Ik ben blij dat ik jullie heb"

We knuffelen elkaar in een groepsknuffel en dan gaat iedereen een kant op.

-----

Aangekomen in mijn hotelkamer kleed ik me om in mijn pjyama en stap in bed.

Vrijwel meteen val ik in slaap.