A letter that changed my life.||Voltooid||

17. Een meisje en jonge die lijken op mijn moeder & broer...

Er kunnen spellingsfouten in zitten!
Niet nagekeken en heb er ook ge zin in.

Tijdens het ontbijten was het stil tussen ons, maar het word verbroken door Younes die opeens voor ons staat.

"Ik heb mama en papa bloot gezien!" lacht hij hard.

Ik nageer zijn opmerking, maar Moussa daartegen lacht zacht.

"Stil" hoor ik Chaimae beschaamd zeggen waarna ze naast mij plaats neemt.

Ze heeft Kerim in haar handen.

"Zal ik hem overnemen?" vraag ik aan Chaimae wijzend naar Kerim.
"Dan kan je eten pakken"

Je moet hierzo zelf eten scheppen/pakken.

Ze overhandigt Kerim aan mij en staat op.
"Dankjewel lieverd" zegt ze snel.

Ze trekt Younes mee naar het plek waar je eten kan scheppen/pakken.

-

"Eh.. Youssra"
Ik kijk Diar aan.

"Nu we in Dubai zijn he.
Ik weet precies waar jou ouders wonen. Wil je er vandaag heen?"

Owhja voor dit waren we hier gekomen.
Ik was het gewoon vergeten.
Erg hé?

"Ik wil er meteen naar toe" antwoord ik.

Diar schuift zijn stoel naar achter.
"Ewa saffi dan gaan we nu"
Ik schuif mijn stoel ook naar achter waarna ik opsta.

Chaimar geeft Diar een kus.
"Habibi doe rustig aan. Ik ga met de jongetjes winkelen"

"Weet je waar het is?" vroeg Diar haar.
Younes trekt aan het vestje van zijn moeder waardoor Chaimae geïriteerd zijn kant op keek.
"Wat is er?" vroeg ze hem.

"Ik ga even mijn tas boven pakken" zei ik snel en zonder nog verder wat te zeggen liep ik weg.

In mijn kamer pakte ik mijn tasje en stopte er de benodigheden in.

(Telefoon,Oordoppen, Oplader, Kauwgom, Portomonee en niet te vergeten snoepjes!)

Ik liep weer naar beneden en zie ook meteen dat Moussa is vertrokken.

Ewa ik ga niet opeens zijn vrouwtje spelen en vragen waar hij is bla bla bla dus wacht ik geduldig op Chaimae en Diar die aan het praten zijn.

Diar drukte dit keer een kusje op Chaimae's wang.
"Ewa saffi dan ga ik. Oke?"

Ze knikt.
"Saffi isgoed"

Ze keek even mijn kant op en glimlacht.
Ik lach terug.

Niet veel later loop ik achter Diar naar buiten.
--
"Stop maar hier" zei Diar tegen de taxichauffeur.

De taxuchauffer stopte en snel betaalde ik.

"Hoefde niet"

"Ewa ik wil ook een keer iets betalen!" antwoorde ik waarna we uitstapte.

Trouwens de bankpas van mijn broer is nog steeds niet gebruikt.
Ik heb laats gekeken naar de saldo en ik schakelde mijn telefoon gelijk uit en toen weer aan.
Ik dacht dat er wat was met mijn mobiel maar de cijfertjes bleven gewoon het zelfde.

Miljoenair?
Biljoenair of iets wat daar boven was...

Mohiem ik stook samen met Diar de weg over.
We liepen een stukje en Diar haalde een papiertje uit zijn zakken.

Niet veel later stopte we voor een groot huis.
"Dit is hem" zei hij waarna hij het huis bestudeerd

Gek genoeg voel ik helemaal niks en zonder verder na te denken druk ik op de bel.

Hij werd niet veel later geopend door een meedewerker, schoonmaker idk..
"Ja?" vroeg ze ons in het engels.

"Uhh" begon ik.
Waarom had ik niet verdomme niet eerst nagedacht voordat ik aanbelde.
"Zijn Meneer en Mevrouw (....) thuis?"zeg ik iets te snel dan.

Die vrouw keek ons raar aan.
"Sorry, maar die wonen niet hier"

"Hun hebben hun achternaam verandert. Ze kunnen niet met hetzelfde naam en achternaam blijven want die zijn dood" hoor ik van Diar ze kant.

'Dood'

"Wie is daar?" hoorde ik een meisjesstem zeggen in het Arabish.
Een meisje van ongeveer mijn leeftijd komt aanlopen.

Ze groette ons en wenkt naar de vrouw dat ze weg moest.

"Wie zoeken jullie"vroeg ze ons.

Ik bestudeerde het meisje goed.
Ze lijkt veel op mijn moeder, ja vrouw hoe ze ook heet of is.

"Ben jij de dochter van Karima" vroeg ik haar.
Ze slikte.
"Karima? Hoe weet je..."
"Mijn moeder heet Dina" ging ze verder.

Ze nam een stap naar achter en ik stap naar binnen.

"Ik ga even rondlopen bel als je klaar bent"
Ik knikte naar Diar en hij draaide zich on waarna hij wegliep.

Het meisje sluit de deur en ik kijk kort even rond.

Mooi en leuk ingericht.

Ik liep achter het meisje naar het woonkamer en we nemen beiden plaats.

"Hoe weet je eigelijk dat mijn moeder's echte naam Karima is" vroeg ze me meteen.

Ik wou antwoord , maar toen kwam die zelfde vrouw die de deur opende met een dienblad waarop ne3ne3 (Munt) thee op stond.

Ik wachtte totdat zij weg was en het meisje schenkte thee in waarna ze het bekertje voor mij zet.

"Hoe heet je eigelijk?" vroeg ik haar.

"Ghizlane.. Jij"
"Youssra.."

"Jij lijkt echt op mijn moeder" floepte ik er opeens uit.
"Dacht ik al... Jij lijkt zoveel op mijn vader.." zei ze.
"Waarom heb ik jou nooit gekend"
Ze haalde haar schouder op.
"Weetje waarom vertel je niet de kant van jouw verhaal en dan ik de mijne" vroeg ik haar.

"Nou... Hoe moet ik beginnen" begon ze en kijkt even pijnlijk.

"Ik wist niet dat hun" ze knikte naar een foto dat hing aan de muur"Mijn ouders waren"

"Ik leefde in een pleeggezin en sinds vorig jaar ongeveer heb ik hun leren kennen"

"Wist je dat jouw ouders eerst in Nederland woonden met mij en mijn broer"
"Allahie Rahmou" zei ik er snel achteraan.

"Allahie Rahmou" fluisterde Ghizlane er achteraan.

"Ik woonden vroeger bij jouw ouders in Nederland met mijn broer, maar vorig jaar heeft mijn broer een ongeluk gehad en is overleden."

Ik slik de brok weg.

"Jouw ouders zaten ook in die auto en ik dacht dus dat ze dood waren, maar laats heb ik dus gehoord dat ze nog leven..."

"Jouw ouders? Het is ons Ouders toch" begon ze twijfelend.
"Ghizlane. Mama en papa zei....Owh Salam"

Ik keek recht in het gezicht van een jongen.

Tfou hij lijkt té veel op Said.

Zijn dit mijn zusje en broer....?

-