A letter that changed my life.||Voltooid||

55.

1/2

Wanneer ik uit de douche kom, zie ik dat Moussa weer in slaap is gevallen, terwijl ik hem wakker had gemaakt voordat ik ging douche.

Hij had nog gezegd dat hij zou opstaan toen hij terug viel, maarja mijn fout dus, ik moet hem blijkbaar wakker maken en nog uit bed halen voordat ik de douche instapte.

Ik loop om het bed en ga tegenover hem staan waarna ik hem wakker schud.

"Hmm" uhmt hij in plaats van zijn ogen te openen.

"Moussa opstaan als je nog wilt gaan"

Hij opent 1 oog, glimlach en draait zich dan om van mij.

"Half uurtje nog"

"Het is al 11 uur, maar als jij nog een half uurtje wilt is het goed, neem gelijk 1 uurtje"

Hij gaat zomaar rechtop zitten op het bed "grapje, rustig. Je hoeft niet chaggie te doen. Ik ga"

Zijn deken is afgevallen van zijn borst OM- snel kijk ik weg waarna hij opstaat van het bed.

"Kan je mijn kleren klaarzetten?" het komt eruit als een vraag, maar hij loopt weg zonder te wachten op antwoord waardoor ik het wel moet doen.

Ik loop naar zijn eigen kamer, waar zijn kleren hangen en trek die kast open.

Even blijf ik kijken naar al zijn kleding, en kies dan voor hem een traingspak van Bayer München.

Ik pak nog een tshirt voor eronder en boxer.

Serieus soms laat hij mij echt voelen dat ik zijn moeder ben.

Ik zet alles weer op mijn bed en loop naar beneden waar ik de moeders, Younes en Kerim aantref.
"Goedemorgen" groet ik iedereen.

"Die jongen wou zeker weer niet opstaan" lacht zijn moeder wanneer ze mijn gezicht ziet.

Ik lach ook "nee, echt ook elke keer weer"

"Waar is hij"

"Douche, nu pas. Ik ga ontbijt maken zodat we die onderweg kunnen eten."

Zijn moeder wijst achter haar "daar zit het ontbijt en wat loempia's die ik heb gemaakt"

Ik kijk naar het doosjes en glimlach.

"Dank u wel" ik druk 1 kus om haar voorhoofd, waarna we elkaar kort knuffelen.

"Geen dank lieverd. Neem alleen wel drinken mee"

...

"Je hebt niet de kleding aan die ik voor jou heb gekozen"

Hij kijkt op van zijn telefoon "Vind je het erg dan"

"Nee alleen, hoezo vraag je aan mij of ik wil kiezen als je het niet gaat dragen"

Hij glimlacht, lief, mygod.

"Sorry, ik wist niet dat het je zo erg zou raken. De kleding dat jij hebt gekozen past mij niet meer"

Ik haal zijn hand weg van mijn been "het heeft mij helemaal niet geraakt."

"Sorry" probeert hij weer.

Ik nageer zijn gesorry.

"Kijk" hij trekt zijn rits omlaag "ik heb wel jou shirt aan. De boxer die jij hebt gekozen ook."

Ik glimlach, eigenlijk tegen mijn wil in. En mijn glimlach veranderd al snel naar gelach.

"Goed" glimlacht Moussa "goed dat je weer lacht"

Ik bedoel hoe hij het liet zien ensow, echt zo cute.

Hij richt zijn blik weer op de weg, als de fille, waarin we zitten komt te bewegen.