A letter that changed my life.||Voltooid||

29.

2/2
Na een hele gezellige avond besluit ik dan toch te vertrekken.
Het is over 12 in de avond en ik denk dat dit wel de geschikte tijd is om naar huis te gaan.

We hebben lekker gegeten en daarna nog thee gedronken.

Ik heb hun verteld over Moussa, natuurlijk alleen dat hij mij man is en niet over al die andere gebeuren want dat levert alleen domme dingen op.

Ik heb ook hun andere dochter gezien.
Randa 4 jaar.
Sara is 5 dus ze hebben 1 jaar verschil.

Als ik alles uitreken kreeg mijm broer Sara toen hij 17 was, maar daar gaan we het niet over hebben.

Ik sta op "Ik ga het word laat"
Ghizlane staat ook op.
"Ja ik ga ook ik moet nog helemaal naar huis rijden en Tasnim had net ook al geappt"

-Tasnim en zij wonen samen in een appartement.-

We groeten ze allemaal en ik krijg weer een zoen van Oualid.

Net als Said, die kon ook altijd en waneer we ook waren kusjes geven.
Het was zo ieritand dat ik hem na een tijdje gewoon sloeg en nu wil ik zo graag zijn lippen weer tegen mijn wang aan maar door die k'nker Fatih is het klaar...

Ik ben nog niet klaar met hem, ik heb mijn keus gemaakt en hij gaat dood!

Alleen moet ik even wachten met dat en sowiso ik moet een plan hebben.

"Waar denk je aan?" vraagt Oualid.

Ik zet een glimlach op en trek hem in een knuffel om niet te praten.

"Zal ik je brengen?" vraagt Ghizlane.
Ik knik en zwaai naar Oualid en zijn gezinetje waarna ik achter Ghizlane aanloop.

Gelukkig heeft Oualid ook niet doorgevraagt net.

Ik stap in haar auto en noem de hotelnaam op.

"Yous.."

We staan voor een stoplicht en zijn om de hoek van het hotel.

Ik kijk haar aan een geef haar een blik van vertel maar.

"Ik wil naar Said's graaf gaan"-een steek door mijn hart. Hoelang ben ik niet gegaan? Jaar?- "En ik wil Quraan voor hem lezen. Het is een broer van mij die ik nooit heb gekend en toch hou ik al van hem"

"Snap ik" antwoord ik met een brok in mijn keel "Maar ik kan nu niet gaan"
-ik moet namelijk die Fatih nog afhandelen-
"Maar waneer ik weer in Nederland ben. Of waneer ik tijd heb vliegen we naar Marokko"

Said is en blijft altijd een gevoelig onderwerp voor mij en diegene die hem van mij heeft afgenomen gaat boeten.
Dat ik daar echt nooit eerder aan heb gedacht jongee...

Moussa gaat mij sowiso ook niet meer helpen dus moet ik het alleen doen.

Hij is geschoten door mij en was bijna dood.
Maar toch lekker voor hem, met zijn vrouwtje Dina mag hij doodvallen.
"Saghfiru'allah" zeg ik meteen zachtjes.
Niemand wens je de dood.

"Is er wat?" vraagt Ghizlane.

Ik schud mijn hoofd en zie dat we voor het hotel zijn.

Ik pak mijn tas en sla die alvast om mijn schouder.
"Kom je mee naar boven?" vraag ik haar.

"Neeman Tasnim is mij al helemaal aan het volspammen"

Ik glimlach en druk dan zonder twijfel een kus op haat wang waarna ik de auto uit stap.

---

Ik scan het pasje en trek de deur open waarna ik binnenstap.

Niemand is er.
Met niemand bedoel ik dus Moussa.
Ik zucht en zet mijn tas weg.

Ik pak mijn douchespullen en net waneer ik richting de badkamer wil lopen word de deur opengemaakt.

Moussa verschijnt in beeld

"Goedeavond mijn vrouwtje. Waar kom jij vandaan?"