1/2
"Goedeavond" groet ik de vrouw achter de balie.
Ze draait zich om en glimlacht lief naar mij.
"Kan ik u ergens mee helpen?"Ik knik "Is er misschien nu wel een kamer vrij, want een maand terug was alles vol"
Ze kijkt even op de computer en glimlacht dan weer naar mij.
"Ja er zijn kamers vrij maar... Het zijn alleen luxe kamers, dus je bent er veel aan kwijt""Hoeveel?" vraag ik haar.
"1500 per 2 dagen" antwoord ze met een moelijk gezicht.
Ik glimlach ongemakelijk en bedank haar dan waarna ik richting de lift loop.
€1500 per 2 dagen ben je gek!
Het laatste geld dat ik trouwens had heb ik uitgegeven met Chaimae dus ik ben blut als wat.
Ik dacht dan van ja Diar betaald mijn kamer en dan betaal ik hem later terug, maar echt geen 1500 voor 2 dagen!Ik loop mijn kamer weer binnen waar ik Moussa in de balkon zie roken.
Hij kijkt mij kant op en snel kijk ik weg en pak mijn nieuwe pyjamajurk, setje en een handdoek waarna ik de douche inloop.Een halfuur later ben ik klaar in de douche.
Ik loop de douche uit en zie dat Moussa al in slaap is gevallen.Het is niet laat dus idk waaron hij nu slaapt.
Ik loop om naar de kant van mij en sla de deken weg.
Ik blijf even tijfelend kijken maar stap er dan toch in.
---
De volgende ochtend waneer ik mijn ogen open is Moussa er niet.
Waneer ik mijn telefoon wil pakken hoor ik de douchedeur openklikken.
Ik pak mijn telefoon en meteen zie ik dat ik 2 gemiste oproepen van Tasnim, opgeslagen als Habibi💍'
Hahah die dag dan Moussa zo streste heb ik hem ook meteen zo opgeslagen gewoon zodat hij denkt en blijft denken.Ik ga naar mijn logbestanden om hem terug te bellen, maar dan zie ik dat er een gesprek ik gevoerd precies 5 minuten met Tasnim.
"Heb jij met Tasnim gepraat"
Moussa die net zijn broek aanheeft draait zich om naar mij.
Zijn tatoeage..Stel je voor mijn naam komt daar ooit?
Of de naam van de dochter of zoon van ons?
De naam van onze baby.Astagfiruriallah 😂"... En toen hangde hij op"
Ik lach hardop.
Niet om wat hij heeft gezecht maar om wat ik dacht."Is er iets grappigs" de lach die net op Moussa's gezicht stond verdwijnt langzaam.
Ik gebaar met mijn hand dat het niks is.
"Vertel is nog een keer, sorry ik lette even niet op."Hij draait zijn ogen bhel izjen bitch en herhaalt zijn zinnen.
"Jou 'habiba' belde en omdat hij steeds opnieuw belde nam ik op om jou niet wakker te maken. Hij zei gelijk 'Hey zusje' en de rest verstond ik niet want ik dacht huh..."Blablablaa
Levensverhaal."En toen zei hij wie ben jij en ik antwoorde dat ik jou man was en toen hangde hij op"
Ik voel mezelf gewoon rood worden.
"Waarom sla je je broer op als habibi met ringetje?" vraagt hij met izjen lach dat je die hoofd van zijn plek wilt trekken.
Ik nageer zijn vraag en pak mijn telefoon.
Ik: Waarom belde je?
Tasnim: Ik moet praten met je kan je komen?"Moussa ga maar verder met omkleden" zeg ik geïriteerd tegen hem zonder op te kijken van mijn telefoon.
"Niet zo kijken naar mij"Ondertussen typ ik een berichtje naar Tasnim.
Ik: belankrijk?
"Saffi ik laat jou praten met jou habibi" zegt hij overdreven en ik zie hoe hij zich buigt over zijn koffer en er vervolgens iets uitpakt.
We hebben onze spullen nog steeds niet in de kast gezet terwijl we hierzi al 1 maand zitten haha.Tasnim: Niet zo erg kan je komen naar (.....) over 1 uur?
Ik stuur snel dat het goed is en zet mijn telefoon terug op het nachtkasje.
Ik sta op.
"Wajoww.... jou pyjama maakt mij wel geil man" hoor ik Moussa van izjen hoek lachen."Wollah je lijkt izjen jongen van 8 gedraag" antwoord ik geïriteerd en pak uit mijn koffer de spullen die ik nodig heb.
-
Na een douche kleed ik me om en doe ik mijn haar.
Als ik de kamer weer inloop zit Moussa nog steeds in de kamer.
Eigelijk op het balkon aan het roken.Ik trek mijn schoenen aan.
"Waar ga je naartoe?" hoor ik de stem van Moussa."Habibi" antwoord ik alle en ik zie hem lachen.
"Saffe doei"
"Byee"
JE LEEST
A letter that changed my life.||Voltooid||
Teen FictionMijn 2e boek; ©A letter that changed me life, Je werkt in een restaurant, als afwasser. Je woont alleen, omdat je ouders en broer er niet meer zijn. - Dat is wat jij in je hoofd hebt-, totdat er op een dag iemand op je werk langskomt. Niet geloven...