A letter that changed my life.||Voltooid||

54 (2)

Vervolg van 54.

Lees A/N beneden!!!

Hij kijkt mij aan en glimlacht breder.
Het is niet meer die Moussa, die ik heb zien huilen.
Zijn ogen twinkelen gewoon, en die lach die zijn lippen vormt...

Waneer ik weg wil kijken lukt het ook echt niet en merkt ik ook meteen hoe dicht hij bij mij staat.

Langzaam buigt hij naar mij toe, kijk me in mijn ogen aan en sluit vervolgens zijn ogen.

Ik voel zijn lippen op mijn voorhoofd en niet veel later zijn handen rondom mijn middel.
"Wat dacht je van een weekendje Paris" zegt hij dan zomaar.

Ik lach dom en plaats mijn hand op zijn borst waarna ik hem wegduw.

Met hem zo dichtbij ga ik zeker iets fouts doen of zeggen.

"Paris? Moussa je weet wat voor een stad dat is..?"

"Ja" glimlacht hij nogsteeds "maar wij gaan gewoon een tijdje weg van Nederland"

"We zijn net terug van Thailand.."

"Klopt, en als je dit weekend meegaat, word het leuker dan als in Thailand"

Dit keer glimlach ik "kan echt niet. Het was daar perfect, niks kan beter dan daar"

Wanneer ik besef dat het echt opeens heel stil is, draai ik me om naar de rest.

Iedereen, letterlijk, zelfs Kerim, kijkt ons aan.

Snel duw ik Moussa, die weer dichter was gekomen weg en wend mijn blij af.

Zo ver-schut, gewoon het kan niet erger.

De moeder van Moussa klapt opeens in haar handen "ik heb eindelijk een ander profietfoto!"

Moussa tegen over mij lacht "als je het doet mama, echt"

"Wat ga je doen" roept zijn moeder en draait meteen haar telefoon naar ons waar we de foto te zien krijgen.

Het is een foto waarbij hij echt heel dicht bij mij staat en een kus op mijn voorhoofd drukt.

Net dus.

"Niks, doe maar"

Ik zeg je eerlijk, als zij die als profiel foto gaat zetten, moet ik haar nummer hebben!

Ik bedoel is echt een kapot mooie foto...

"Youssra, ga gewoon met hem naar Paris" begint Chaima waarna ze met haar wenkbrauwen wiebelt "ik was er ook geweest met Diar, en het was er echt perfect!"

"Ze gaat sowieso" antwoord Moussa opeens voor mij.

Ik duw hem WEER weg, wajo wat is er met hem, en kijk hen kort aan "ik ga echt niet met jou naar Paris."

"Helemaal wel, je gaat wel. Anders breng ik je zonder je wil er naar toe"

"Ik had toch een keus"

"Had, nu niet"

"Komop" begint Moussa's moeder "Paris dochter, dat kan je niet afwijzen"

Ik kijk haar aan "gaat u maar, ik wil niet"

Ik wil wel, maar ik weet het niet.
Paris is echt de stad waar alle koppels komen...

"Hou je niet meer van hem.." begint de moeder van Moussa weer.

Owja, zij weet het niet he, helemaal vergeten.

"Tuurlijk wel!" antwoord ik meteen.

Zijn moeder kijkt mij aan met een blik die ik niet kan beschrijven.