"Hondjes zijn nog klein. Ik heb het over 3emoe en Galtie"
-
Hoestend neem ik een slok van het glaasje water dat naast mijn bord rijst zat.
Iedereen barst in lachen en boos kijk ik Younes aan.
"Moes en Yous bestaan niet ja!"
Meteen stop iedereen met lachen.
Younes kijk mij aan en zijn lippen trillen.
Voordat hij nog kan huilen barsten schuif ik mijn stoel naar achter waarna ik de keuken uitloop.
Ik loop naar boven en loop mijn kamer in.
Ondertussen in de Keuken:
"Jullie moeten dat meisje met rust laten" zegt Chaimae boos tegen de jongen.
"Yousra heeft een moeilijk verleden en toch is ze aardig tegen over ons. Kijk hoe jullie haar behandelen."
Diar schuift zijn stoel naar achter.
"Ik ga kijken bij haar" zegt hij.
Moussa geeft een teken dat hij moet gaan zitten.
Hij schuift zijn stoel naar achter.
"Ik ga"Back in het verhaal.
Ik hoor zacht geklop op de deur en niet veel later verschijnt Moussa mijn kamer in.
Ik draai me om, de andere kant op zodat hij mijn gezicht niet te zien krijgt.
ik voel dat hij op mijn bed komt zitten.
"Ik snap dat jij boos bent" begint hij na een tijdje waarna hij een kleine paar seconde weer stil is.
"Sorry"
Waneer ik niet antwoord voel ik opeens een hand op mijn heup.
Uit schrik zit ik recht.
Boos kijk ik hem aan.
"Rustig. Ik eet je niet op" lacht hij.
Ik nageer zijn opmerking.
"Die wiet he. Wat die van jouw?" verander ik van onderwerp.
Ik zie dat Moussa slik.
Hij knik"Ja man""Wil je voortaan je wiet buiten roken en niet mee naar binnen brengen?"
"Er zijn kleintjes in deze huis en ze gaan denken dat het eetbaar is""Wou je het eten?" vraagt hij mij.
Vragend kijk ik hem aan en een glimlach siert zijn mond.
"Je zei net ; Er zijn kleintjes die het op gaan eten, maar de enige kleintje hierzo ben jij"
Beledigt om wat hij net heeft gezecht kijk ik hem aan, maar al snel ontvangt hij zijn eerste klap.
"Ik.ben.niet.klein" schreeuw ik dan quasi boos.
"Ik ben 17""Ik ben 21 dus jij bent klein voor mij" zegt hij lachend waarna hij zijn tong uitsteekt?
Sierieus dat verwacht je niet van hem.
"Mohiem" zegt Moussa dan opeens schrokkend.
" Ik heb 10 minuten gepraat met jou en ik steek opeens mijn tong uit"Lachend kijk ik hem.
Hij heeft echt izjen blik van 'shit wat heb ik gedaan'
"Ik doe dat alleen bij kleintjes trouwens" zegt hij niet veel later.
------------
De volgende ochtend word ik wakker door het geblaf van de honden.
"Nieuwe wekker" mopper ik geïriteerd waarna ik de deken van me afsla.
Ik zet mijn haar opnieuw in een knot waarna ik de douche in loop.
Ik was mijn gezicht en poets mijn tanden waarna ik naar beneden loop.
Ik loop de keuken en zie dat Chaimae al bezig is met het ontbijt.
"Goedemorgen" zegt ze vrolijk als ze me ziet.
"Hey" antwoord ik terug waarna ik ga zitten op een stoel.
"Sorry" zeg ik dan.
Ze legt haar mes neer waarna ze zich omdraait naar mij.
"Voor?"
"Dat ik gister schreeuwde tegen Younes. Het kwam eruit zonder dat ik het wou"
Net waneer Chaimae haar mond opentrekt komt Younes blij de keuken binnenrennen.
"Galtiee( Tante)" schreeuwt hij waarna hij op mij afrent.
Hij geeft mij een stevige knuffel.
"Heb je meteen het antwoord" hoor ik Chaimae zeggen.
-
Tijdens het ontbijten zeurde Younes steeds om een snoepje en huilde Kerim steeds.
Diar moest iets regelen zei Chaimae en Moussa is nergens te bekennen.
Na het eten ruimen Chaimae en ik op waarna ik de tv aanzet voor Younes.
"Papa!" schreeuwt Younes net waneer ik plaats neem.
Ik kijk naar de ingang en zie de lachende gezicht van Diar.
Hij is zo gelukkig.
Gezinnetje alles.
Dat het mij nooit is opgevallen."Hey" groet hij.
Ik groet netjes terug."Waar is Chaimae?" vraagt hij.
"Boven" antwoord ik kort.
Ze wou even bellen met haar moeder."Owh ,oke. Kom je?"
Vragend kijk ik hem aan.
"Ik wil wat laten zien"Ik sta op waarna ik hem volg naar de voordeur.
Buiten zie een hele groep mannen staan in een zwart pak en zo een ✔ teken wat aangeeft dat hun van de beveiliging zijn.
Ik draai me om naar Diar.
"Dit is de beveiliging team"Ik draai me weer op naar de team waarna ik hun allemaal een glimlach schenk.
"Had niet gehoeven hoor... We hebben de honden toch?"
Net alsof ze mij konden horen kwamen 2 honden opeens mij kant op lopen.
"Die honden zijn niks. Daarom heb ik deze b.."
Ik deed net alsof ik niet bang was, maar ik keek steeds in mijn ooghoek.
Doordat ik op de honden ben gecondenseerd hoor ik Diar niet meer.Ik hoorde de mannen lachen.
"Ja sorry ze blijven eng!" geef ik me dan over.
"Ze doen niks" hoor ik de Diar zeggen."Oke, verspreid jullie maar. Jullie kunnen gelijk beginnen" zegt hij dan tegen de groep.
De begeleider, blijbaar wijst voor iedereen een plek en niet veel later stonden ik en Diar weer een.
"Ik heb ook een Chaufeur geregeld. Hicham"
"En zoals je hoort aan hem is het een marokaan en is hij te laat" zucht hij er dan geïriteerd achteraan.
-
In de vorige deel heb ik een vraag gesteld en er is niet op geantwoord, jammerman.
Mohiem ik zal dus nu ook verder onder niks vertellen of vragen, alleen de stemmen en reacties die ik wil voordat ik de volgende deel plaats en als er iets geüpdate is.
4 stemmen 2 reacties.
Als ik het vandaag nog haal plaats ik gelijk de volgende hfsk.
JE LEEST
A letter that changed my life.||Voltooid||
Teen FictionMijn 2e boek; ©A letter that changed me life, Je werkt in een restaurant, als afwasser. Je woont alleen, omdat je ouders en broer er niet meer zijn. - Dat is wat jij in je hoofd hebt-, totdat er op een dag iemand op je werk langskomt. Niet geloven...