31. Back naar Nederland

3.9K 198 12
                                    

Na een douche verlaat ik mijn hotelkamer.
Ik loop langs het restaurantje naar buiten.

Ze bedienen nu de lunch, die niet lekker is bij hun, dus loop ik naar de bakker die paar straten verderop ligt.

Ik heb helemaal geen geld meer dus heb ik de pinpas van Said bij me die Diar mij de vorige keer heeft gegeven.
Eigelijk wil ik het niet gebruiken, naar ik ben echt blut en zodra ik in Nederland ben ga ik weer werk zoeken.

Die izan (Poep)(Diar) heeft ontslag voor mij genomen en die dag was ik nog blij dat ik zonder te werken aan geld kwam, maar nu denk ik er wel anders over.

Ik wil niet op het geld van mijn broer leven.
Ik weet niet eens wat hij er voor heeft gedaan!

Ik loop de bakker in en bestel chocolade donuts en een broodje gezond, drinken en betaal dan af.

Ik loop terug naar het hotel, en aangekomen in mijn hotelkamer is Moussa er wel.
Toen ik opstond niet namelijk.

Hij kijkt me kort aan maar richt zijn blik alsnel weer op zijn laptop.
"Wij vliegen in de avond terug naar Nederland. Je hebt je ouders al gezien en jou school heeft gisteravond Diar gebeld. Jij moet over 1 week weer op school zijn"

Wow.

"Kifeshh. Ik heb 1 jaar gekregen waarom moet ik opeens terug!"
Hij kijkt mij weer aan.
"Ik weet het niet. Ze hadden het over een toets die je niet nog een keer kan doen of zo"

Tfouu tfou tfou, ik heb niet eens alles afgerond hierzo!
En ik kan hier dus niet blijven!!
Moussa heeft zijn blik alweer op zijn laptop gericht.
Ik pak mijn telefoon en zet die alweer weg.

Ik heb tot in de avond de tijd om Fatih van deze wereld af te halen!
"Moussa ik ga ff wat dingen halen"
Zonder dat hij wat kan zeggen ben ik al weg.
Ik weet niet eens waar hij is wat doe ik ohmygod...

Flashback

"Hoe ben je aan dat schuld gekomen"
Twijfelend kijkt Tasnim mij aan.
Ik leg mijn hand op zijn hand waardoor hij kucht en begint.

"Huur moordenaar.."
"Huur moordenaar! Tasnim ben gek?!!"

Einde.

Ik neem plek op het terras.
Waar vind je huurmoordenaars?

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Ik wil het zelf ook allemaal afronden, maar gaat het mij wel lukken?

Moussa heeft het er ook niet meer over gehad en ik weet er helemaal niks van.

Kan ik het wel doen?

Ik sta weer op en ongrendel mij telefoon.
Zal ik Tasnim bellen?

Nee tuurlijk niet hij gaat weer een hele vragenlijst stellen!

Net waneer ik mijn telefoon veer heb vergrendel springt er een berichtje binnen.

Chaimae: Ben je al bezig met inpakken? Als je klaar bent kom je even naar de Mall ik wil even nog de laatste dingen halen.

Ik typ snel dat ik klaar ben en we spreken af over 10 minuten.

Ik ga via Nederland kijken wat ik kan doen, en als het niet lukt kom ik terug in de zomervakantie.

Ik loop mijn kamer in en zie hem nog steeds achter de laptop zitten.
"Moussa"
"Ja?" -hij trekt zijn wenkbrauw op- "kifesh je bent zo snel terug?"
Ik nageer zijn opmerking.
"Kan je aub mijn koffer inpakken ik ga met Chaimae naar de mall" vraag ik.

Hij kijkt mij even aan en ik ben bang dat hij nee gaat zeggen, maar hij knikt met zijn hoofd.

"Ohmygoddd dankjewell!" schreeuw ik blij en werp hem een snelle luchtkus toe.
Hij vangt hem ze3ma(Zogenaamd) op en zet hem op zijn wang terwijl zijn blik alweer op zijn laptop zit.

Ik nageer zijn domme actie en pak mijn tas.

"Trouwens..." ik draai me om naar hem "Mag ik die donuts?"

"Pak maar!" zeg ik snel en gooi de deur achter mij dicht.

----

Dikke 3 uur later hebben ik en Chaime gek geshopt!

Ik heb alles betaalt met de pinpas van Said, maar later stort ik alles wel weer terug!
Ik heb van kleren tot aan make-up en van Make-up tot aan onderbroeken gekocht.

We zitten nu in de KFC en hebben al gegeten.
We betalen af en als we buiten staan word Chaime gebeld.

"Diar wacht op ons, we gaan over 1 uur weg" zegt ze dan gehaast.

---

Aangekomen in de hotel nemen we weer afscheid en lopen we beiden een kant op.
Ik scan het pasje en zie meteen mijn en Moussa's koffer voor de deur.

Hij heeft het gewoon echt gedaan!

Ik loop verder naar binnen en zie Moussa op het balkon staan.

Ik loop naar hem toe en bedank hem vanaf de de deur (Je weet wel).

Hij draait zich om naar mij en een glimlach zit op zijn gezicht.
"Geen dank"

Ik loop langs de de badkamer om te kijken of er nog iets is wat hij niet heeft opgeruimd en vind niks.
Ik verlaat de badkamer weer en kijk even onder de bed en de kasten.

Alles is opgeruimd.

Ik pak mijn telefoon en app mijn zus Ghizlane en vertel haar dat ik in de avond vertrek.

Ghizlane : Wollah ik slacht jou kifesh je zegt dat nu pas!! Ik ben er over 5 minuten met Tasnim en de rest!

Glimlachend zet ik mijn telefoon weg en Moussa loopt de kamer weer in.

Het valt me ook echt nu pas op dat deze kamer te klein is voor ons 2e.

Ik blijf ongemakelijk op het bed zitten en kijk uit het raam.

Niet veel later hoor ik geklop.
"Niet zo hard kloppen eh dier!" hoor ik de stem van Tasnim.
"Hou je bek!" schrweeuwt zij terug.

(Hun gesprek in in het arabish!!)

Ik kijk kort naar Moussa die verbaast blijft kijken naar de deur.

Ik loop langs hem heen naar de deur waarna ik die open.
Ghizlane loopt meteen naar binnen en trekt mij in een knuffel.
"Wollah ik ga jou wel missen.."

Na een tijdje laat ze los en geef Tasnim mij een knuffel en een kus en als laats Oualid die mij 2 kusjes achter elkaar geeft en een knuffel.

"De kinderen sliepen dus Fatima kon niet komen, maar je krijgt de groeten van haar" zegt Oualid dan na het geknuffel

"Ahhh geef haar maar de groetjes terug!"

Ik neem een stap opzij zodat ze naar binnen kunnen komen maar Oualid schud zijn hoofd.
"Ik kan niet ik wou je alleen even voor het laats zien.Mohiem doe je best op school en bel mij als je veilig bent aangekomen!"

Hij drukt nog een kus op mijn wang en is dan weg.

Tasnim en Ghizlane lopen wel naar binnen.

We praten allemaal even bij.
Tasnim die praat met Moussa over hoe hij mij moet behandelen en Ghizlane die een hele preek geeft als hij het niet doet en zo maar door.

Ghizlane is wel het drukste van ons alle is mij opgemerkt en Oualid het rustigste, tasnim en ik zitten er dan tussen in.

Na een halfuur vertrekken hun en ronden wij alles af.

--

A letter that changed my life.||Voltooid||Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu