2/2
Nederland
08:00,Ik ben eindelijk weer in mijn kamer, en ik voel alle stress weer van me afvallen.
Op het vliegveld was het echt stress, want het bleek dan Karim een ander soort ticket moest hebben en in de vliegveld moest Younes ergens anders zitten terwijl hij bij ons hoort te zitten.
Kreeg Moussa weer ruzie met een ander man omdat ie niet van plek wou veranderen en Moussa had hem bijna geslagen en zo en zo...Ik kleed me om in mijn pyjama en stap gelijk in mijn bed.
Mijn kamer heb ik op slot gedaan voor het geval Moussa denkt dat wij ook hier samen gaan slapen😂.
Ik sluit mijn ogen en val al meteen in slaap.
----
De volgende ochtend, eigelijk middag is het al 2U waneer ik wakker ben.
Ik heb wel lekker geslapen eerlijk.
Ik sta op en vericht mijn ochtendroutine (Douche, tandenpoetsen en omkleden) en loop dan naar beneden.
Als ik in de keuken aankom zie ik een vrouw van rond de 40 ontbijt maken?
"Goedemorgen.." groet ik haar.
Ze draait zicht om met een glimlach op haar gezicht en groet terug.
Ik loop verder de keuken in en vraag het dan toch;
"Wie bent u?""Ik ben de moeder van Moussa. Ik kom hier een tijdje logeren want mijn man is in Marokko en Diar zei dus tegen mij dat ik hier kon blijven omdat het anders te gevaarlijk was"
Kon Diar dat niet eerder zeggen oh god.
"Sorry wollah ik wist niet wie u was" zeg ik meteen en groet haar met 3 kusjes."Saffi(Oke) laat die ontbijt ik ga het maken"
Er ontstaat een discussie maar uiteindelijk gaat zij toch zitten en ga ik verder.
"Ben jij de vrouw van mijn zoon?" vraagt ze mij na een tijdje.
Ik leg de mes neer om haar alles uit te leggen maar Moussa komt binnen met zijn ochtendhoofd en zonder shirt.
Wollah deze izan(Poep) moet echt eerst douche voordat hij naar beneden moet komen."Yemma?(Mama?)"
"Weldie!(Zoon)"Moussa stormp zowat op zijn moeder en trekt haar in een knuffel.
Hij drukt een kus op haar wang en dan weer op haar hoofd en dan weer op zijn wang en na een tijdje hoor ik gesnik afkomstig van Moussa."Ik heb u zo erg gemist..." snikt Moussa.
"Ik jou ook... Ik jou ook"Ik blijf maar verbaast kijken.
Ik bedoel we zijn denk ik maar 2 maanden weg en als je nu gaat huilen dan ben je wel heeeelll gehecht aan je moeder.Na een tijdje laat Moussa los en gaat weer staan.
Zijn blik vesticht hij kort op mij.
Hij kijkt mij met een smekende blik en ik weet niet wat ik moet doen.Hij snuift zijn neus op en een glimlach siert dan zijn mond.
"Heeft u mijn mooie vrouwtje al gezien?"In gekke 2 stappen is hij bij mij,en heeft hij zijn arm om me heen geslagen.
Tfou ik ruik zijn oksels...
Nee grapje.
Ik snap zijn smekende blik en tover een glimlach op mijn gezicht.
Terwijl ik mijn hand op zijn blote buik leg en mijn hoofd kort op zijn borst.
Rillinggggg...Zijn moeder kijkt ons blij aan en knikt dan zo blij miskinaa.
"Ja mijn zoon" -ze veegt een traantje weg- "Mashallah jullie passen zo goed bij elkaar... Ik dacht echt dat je altijd hetzelfde zou blijven"We praten over onze zogenaamde Bruiloft en over onze huwlijkreis terwijl ik verder ga met ontbijt.
Ze3ma die Dubai was Huwlijkreis je weet toch.Het voelt slecht om tegen haar te liegen, maar ooit ga ik het haar wel vertellen.
Ooit waneer ik gescheiden ben van hem en we beiden een eigen leven hebben.Na een tijdje verlaat Moussa de keuken met een grote grijns om te gaan douchen.
Ik snap het eigelijk helemaal niet.
Waarom vraagt zijn moeder niet waarom ze is uitgenodigt op onze 'Bruiloft' en zo?----
Één uur later hebben we allemaal al gegeten en zet ik alles in de vaatwasser.
Chaimae en de kinden gaan naar de zwembad en Diar is al heel vroeg vertrokken.
Hij had blijbaar zijn Stiefmoeder/Moeder/Tante, idk hoe hij haar noemt gebracht en is weer weggegaan.De moeder van Moussa is met Moussa meegegaan, ze wou de honden zien.
Ik sluit de vaatwasser en waneer ik omdraai lopen Moussa en zijn moeder de keuken weer in.
Hij is zo goed met zijn moeder echt zo mooi om te zien."Liefje mijn moeder wilt iets met ons doen ga je je omkleden"
-
Boven trek in een wit kenzo jurkje aan en mijn haar laat los, spuit een geurtje en klaar is kees.Waneer ik mijn tas wil pakken word er geklopt en kort daarna word de deur geopent.
"Ga je zo" vraagt hij meteen en zijn blik glijd over mijn lichaam.
"Wollah hoelang gaat dit nog door" fluister ik en verander van onderwerp.
"Mijn moeder wilt een hond meenemen dus kunnen we een nemen?" verandert hij ook dan van onderwerp.
"Gaat je moeder het goed vinden dat ik dit aanheb?" verander ik weer van onderwerp.
Moussa zucht geïriteerd en loopt dan weg.
Ik besluit om geen tas meetenemen en loop naar beneden.De moeder van Moussa en Moussa zitten in de tuin te praten met Hicham.
Hij overhandigt hun een touw, je weet wel waar die hond aan vast kan.Ik loop naar hun toe en de moeder van Moussa krijgt de hond in haar handen.
God, hoe kan ik nu nog normaal lopen.----
Na een tijdje heeft Moussa bijna alles gekocht uit de winkels voor zijn moeder en mij.
We lopen nu naar een cafetje en de moeder van Moussa stopt even.
We stoppen ook en kijken haar dan vragend aan."Hou is deze hond even vast" zegt ze dan tegen mij.
Ik kijk Moussa aan en vraag met mijn blik of hij het wilt aannemen maar hij pakt expres zijn telefoon.
Ik neem het aan en Moussa richt zijn telefoon op mij.
"Lach is"Snel ga ik goed staan.
Hij maakt een foto en hij laat het blij aan zijn moeder zien.
Ik zweer als die moeder hier niet was ik zou die telefoon uit zijn handen slaan.Ik weet eigelijk niet eens waarom ik die hond vast moest.
Waneer ik hem wil overhandigen naar haar zegt ze dat ze het niet meer wilt en of ik hem vast kan houden.Hoe ik er mee liep ze lachten mij gewoon uit!
-
Eigelijk zou ik vandaag alle delen plaatsen, maaaarrr dat ga ik nu niet doen want ik ga het einde een beetje veranderen dus wanneer ik alles heb afgerond plaats ik alles achter elkaar ( als er dan nog iets te plaatsen valt lol)
Xx
JE LEEST
A letter that changed my life.||Voltooid||
Teen FictionMijn 2e boek; ©A letter that changed me life, Je werkt in een restaurant, als afwasser. Je woont alleen, omdat je ouders en broer er niet meer zijn. - Dat is wat jij in je hoofd hebt-, totdat er op een dag iemand op je werk langskomt. Niet geloven...