A letter that changed my life.||Voltooid||

48.

2/2
Ik leg mijn jurk en de rest alvast klaar op het bed en ga gewoon wat op mijn telefoon wachtend op Moussa die in de douche zit.

Hij zei dat hij een verassing heeft geregeld, maar dat hij dan eerst moest gaan douche zodat als ik in de douch zit hij dan de laatste dingen kan regelen.

Ewaja hierop zeg ik geen nee toch haha.

Wanneer Moussa na een tijdje uit de douche komt met alleen een handdoek om zijn middel wil ik mijn kleren pakken maar Moussa houd mij tegen.

"Ik heb een jurk...wacht"

Hij loopt naar het inloopkast en pakt er zo een ingepakte jurk uit, dus ik zie het jurk niet.

Hij overhandigt het naar mij en twijfelend blijf ik er naar kijken.
"Neem hem gewoon... Zie het als een verjaardagscadeau" glimlacht hij dan lief.

Mygod hoezo is hij opeens zo aardig?

Snel pak ik het aan, glimlach nog en pak de rest van de spullen die ik had gezet waarna ik he douche inloop.

In de douche neem ik en extra lange douche en droog me dan af.

Wanneer ik klaar ben met dat kijk ik even naar het 'verpakte jurk en ga er even langs, waarna ik het rits naar beneden schuif.

Gliter...

"Yous,ben je klaar?!" hoor ik Moussa vanuit de andere kant roepen.

Snel pak ik het jurk eruit.
"Bijna!" schreeuw ik terug en bewonder het jurk nog is even waarna ik het aantrek, met moeite.

Vanuit het wastafel spiegel bekijk ik.mezelf even en vind de jurk toch te open.

Het is lang, tot de grond, maar er zit een spleet op mijn rechterbeen. Verder is er een inkijk...

Ik probeer het te verbergen met mijn haar, maar dat staat natuurlijk niet.
Mijn haar zet ik dus, na een tijdje toch in een knot.

"Youssra" hoor ik Moussa na een tijdje weer roepen.

Ik loop naar het deur en schuif  het van de slot waarna ik de deur openduw.

Moussa's mond valt meteen open en beschaamd kijk ik even weg.
"Is ie niet te open?" vraag ik hem en ga even langs mijn inkijk.

"Jawel... Te" moppert hij waarna hij mijn vanuit mijn pols pakt "maarja wie gaat het zien hmm?"

Ik ruk mezelf los "Jij" komt er harder uit dan verwacht.
Vrijwel meteen heb ik spijt, maar hij lijkt er niks van te merken.

"En wie ben ik? hmm"
"Moussa" ik wil me weer omdraaien

"Kom op Yous, we blijven alleen hier" probeert hij "je bent jarig vandaag, het mag"
Ik doe net alsof ik nadenk waardoor het me nu pas opvalt wat er allemaal op het achtergrond staat.

Kaartjes, bloemen en een groot tafel boven '18 vol met cadeautjes '😍.

Wanneer hij merkt dat ik erna kijk neemt hij en stap opzij, buiten het padje die hij heeft gemaakt naar het tafeltje.

Een gevoel die ik nooit eerder heb gehad overspoelt mij.
Dat hij gewoon zoveel moeite heeft kunnen doen voor mij ondanks alles wat ik hem heb aangedaan.

Waarom doet hij dit uberhaupt?

Ik kijk hem kort aan en zie hij met een grote glimlach staan.
"Ga jij, ik film" zegt hij en pakt zijn mobiel uit zijn zak.

"Ga dan" fluistert hij glimlachend na een tijdje wanneer ik nog steeds op hetzelfde plek sta.

Besef ik heb geen eens schoenen of make-up op.