A letter that changed my life.||Voltooid||

57.

"Heb je al ontbeten?"

Nog steeds, vragend, schud ik mijn hoofd en voordat ik ook maar kan vragen wat ze hier doet loopt ze naar binnen.

"Mooi zo, dan gaan we met z'n 4e lekker ontbijten beneden"

"Vier? Met wie ben jij gekomen?"

Ze trekt een gezicht "Diar, duh!"

"Oh oké.. Dan gaan we beneden ontbijten, wacht even dan roep ik Moussa van het balkon af" zeg ik dan en neem een stap naar achter voordat ik me helemaal omdraai en naar het balkon loop.

"We zijn alvast beneden!" hoor ik nog net.

"Moussa" noem ik hem wanneer ik op het balkon sta "Chaima is hier opeens en zegt dat we beneden gaan ontbijten met z'n vieren"

Hij dooft zijn sigaret uit, en alsof hij op hun zat te wachten, loopt hij achter mij aan zonder iets te vragen.

"Ze zitten al beneden" deel ik hem wanneer we weer in de slaapkamer zijn.

"Oké"

Hij trekt een shirt over zijn hoofd en nog net voordat hij zijn broek naar beneden wilt trekken draai ik me om.

"Het is al goed hoor, je kon blijven kijken" lacht hij meteen "je kijkt ook als ik hier zonder shirt loop"

"Dat is anders, heel anders dan j-"

"Ik heb gewoon een onderbroek aan" ontbreekt hij mij "maar draai je maar weer om, ik ben klaar"

Ik zie hoe hij zijn rist dicht ritst van zijn trainingspak die we gister hebben gehaald.

"Staat je echt leuk" complimenteer ik hem meteen, wat ik eigenlijk voor mezelf moest houden.

"Vind je?" hij kijkt ik de spiegel en pakt zijn pet "dankjewel"

Ik glimlach en pak mijn telefoon "laten we gaan, ze wachten al een tijdje"

...

Op de laatste treed, wanneer ik er eigenlijk vanaf wil springen voel ik hoe hij in mijn kont knijpt.

Meteen draai ik me om naar hem "waar was dat voor nodig"

"Gewoon, je kont ging op en neer, kon het niet laten"

Meteen neem ik een stap opzij en geef een teken dat hij als eerst moet gaan lopen.

Hij kijkt kort naar mij, neemt een stap naar mij, en slaat vervolgens zijn arm om me heen.

"Sorry, was niet de bedoeling. Voortaan zorg ik er wel voor dat ik me inhoud en niet meer aan je ga zitten"

Ik sla zijn arm weg, die hij meteen weer terug slaat en wanneer ik hem geïriteerd aankijk, glimlacht hij.

"Je zou me niet meer aanraken" deel ik hem.

Hij haalt zijn arm om mijn schouder weg "dan niet"

Wanneer ik denk dat hij zijn arm niet meer gaat plaatsen, heeft hij zijn arm alweer om mij heen geslagen.

"Niet eens 2 tellen" lach ik, en hoor hem ook meteen naast mij lachen.

                                   ~•~

"Dames, nu we hebben ontbeten, moeten Moussa en ik iets regelen. We moeten gaan"

Snel veeg ik mijn mond af en slik het laatste stukje brood weg "waar gaan jullie naartoe?"

"Mijn moeder had iets nodig van hier en gezien Moussa wel weet wat het is gaan we het nu halen" antwoord Diar meteen, te snel.

Moussa knik snel en schuift zijn stoel naar achter waarna Diar al snel volgt.