A letter that changed my life.||Voltooid||

54.

2/2
Lees A/N beneden!!!

Samen, dus, Younes,kerim, de moeder van Moussa+Diar, Moussa en Chaima, lopen we het ziekenhuis is.

1 week later en Diar mag vandaag naar huis.

"We moeten wat vertellen..."

Meteen kijken de moeders elkaar aan en Chaima glimlacht.

Nee nee nee, ze gaan denken dat er iets leuks aankomt.

"Ik heb gelogen. Diar is niet op zakenreis, maar hij ligt in het ziekenhuis"

De glimlach op Chaima's gezicht verdwijnt meteen waarna ze naar haar buik grijpt en op de bank neerploft.
"Chaima? Alles goed!"

De moeders snellen zich naar Chaima.
"Chaima dochter, wat is er heb je pijn? Is het erg?"

De moeder van Moussa legt zacht haar hand ook op de buik van Chaima.
"Ja" zucht ze dan "hoe gaat het met hem"

"Goed, wollah. Overmorgen mag hij, als het goed is, naar huis komen"

De moeder van Moussa draait zicht om naar haar zoon waarna ze hem op zijn arm slaat "Ezel, dombo, kon je dat niet eerder zeggen!"

Hij lacht "Mama jullie zouden jullie zorgen maken om niks. Het is al goed"

"Als er wat met Chaima was gebeurt had je wel gezien wat goed betekent!"

Chaima glimlacht "Het is al goed"

"Wat was er gebeurt" vraagt de moeder van Diar nu.

"Hij was net op de verkeerde moment op het verkeerde plek, hij was geschoten"

Ik zie hoe ze haar tranen wegslikt "Alhamduliallah" moppert ze dan "wanneer mogen we hem zien?"

"Morgen. En overmorgen is hij weer thuis"

Waneer we voor het kamertje van Diar staan trekt Younes zijn handje los en rent richting het bed.

"Papà!"

Diar glimlacht breed en kijkt ons 1 voor een aan terwijl Younes op het bed springt.

"Papa, kusje"

Hij tuit zijn lippen waarna Diar een kus op de lippen van Younes drukt.
"Ik heb je gemis kleine!" hij gaat door het haar van Younes waarna hij met zijn kleine handjes de handen van Diar wegduwt en vervolgens zijn handen boven  zijn haren zet.

"Moussa heeft mijn haren net gedaan. Niet verpesten" jammert hij.

Ik ga zitten, eigenlijk staan tegen het vensterbank en kijk hoe Diar lachend naar Younes kijkt.

Zonder het te merken denk ik aan Moussa, en aan een kleine ik of hij.

Mijn blik glijd naar hem en ik zie dat hij breed glimlacht.

Hij ziet er weer helemaal uit als eerst, fresh en vol energie.

Diar's moeder buigt zich over haar zoon en trekt hem in een knuffel.
"Gaat het beter dan gister"

Hij knikt "veel beter mama"

Diar's moeder groet hem ook en Chaima drukt een kus op zijn mond waarna hij haar bijna optrekt op het bed.

Beschaamd trekt Chaima haar weer terug en gelukkig voor haar maakt niemand een opmerking.
Diar grijnst daarin tegen breed.

Younes die ondertussen bij Kerim staat haalt zijn broertje uit zijn maxicros waarna hij hem zachtjes naar zijn vader brengt.

"Kerim. Papa is wakker"

Geschrokken draait Chaima haar om, maar wanneer ze ziet dat hij hem goed vast heeft gaat ze opzij.

Langzaam loopt Younes naar zijn vader met zijn broertje in zijn hand.

Hoe hij met zijn broertje omgaat... cutee

"En" zijn stem laat mij schrikken"hoezo zit je zo ver" vraagt hij.
Hij plaatst zijn pet achterstevoren en leunt tegen de muur naast het raam.

Ik kijk hem aan en haal mijn houders op."Gewoon"

Hij draait zich om naar Diar, maar richt zijn blik dan alweer snel op mij.

Hij buigt voorover "dankjewel"
Ik kijk weg "hoezo dankjewel."

Hij glimlacht "Gewoon, jij stond naast mij in deze moeilijke week, terwijl jij zelf in de problemen zit. Je hebt je eigen shit zegmaar, maar toch was je er wanneer ik je nodig had. "

Ik zie hoe Kerim de wijsvinger vast heeft van Diar en ik zie ook hoe hij kijkt naar zijn zoon.

"Jij hebt precies, nee, meer dan dit voor mij gedaan. Je hoeft mij niet te bedanken."

Hij kijkt mij aan en glimlacht breder.
Het is niet meer die Moussa, die ik heb zien huilen.
Zijn ogen twinkelen gewoon, en die lach die zijn lippen vormt...

Waneer ik weg wil kijken lukt het ook echt niet en merkt ik ook meteen hoe dicht hij bij mij staat.

-

Eigenlijk, eigenlijk is deze hoofdstuk niet eens af, maaaaaarr ik wil iets plaatsen.

Sorryyy dat ik heeelll lang niks heb geplaatst, maaaaarrrr morgen middag plaats ik de 1e hoofdstuk van mijn nieuwe boek.

Ik was er privé mee bezig, waardoor ik dit boek even opzij had gezet.

Sowwryyyyyyyyy