Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Agad kong Naramdaman ang pananakit ng ulo ko. I open to see an unfamiliar ceiling kaya napabalikwas ako pero nag unahan naman ang sakit ang aking ulo at ang sakit ng aking pagkababae. And I saw myself naked under the blanket.Nagpalingalinga ako upang maghanap ng kung ano. Maliit lang ang kwarto at halatang panglalake dahil sa mga pantalon na nakasabit sa likod ng pintuan at sapatos na nasa ilalim ng study table.
May lagaslas ng tubig akong narinig mula sa may pinto doon na siguro ay banyo at naliligo ang kung sino ang nandoon.
Kinabahan ako ng maalala si Bruce kaya dalidali kong pinulot ang damit kong nakatupi sa bedside table at isinoot. Abot abot ang aking hininga sa pagmamadaling makalabas ng bahay na iyun kahit nakapaa, hindi ko kasi mahanap ang aking stilettos.
Nakahanap ako ng labasan kaya tumakbo ako at sumakay ng tricycle na meron doon at nagpahatid sa terminal ng taxi kung meron man ang lugar na iyun. Hindi ako pamilyar sa lugar kaya mas lalo akong natakot lalo na ng may nakitang akong mga tambay kahit umaga pa naman.
Nang makasakay ako ng taxi ay saka pa ako nakapag isip sa aking nasangkutan. Tumulo ang luha ko nang marealize na wala na ang aking puri at talagang sa taong hindi ko lubos kilala.
Hindi ko napigil ang umiyak kaya natakot ang driver ng taxi at pinababa ako ngunit nagmakaawa ako sa kanyang ihatid ako sa bahay ng aking tiyahin at nangakong hindi na iiyak. Matagal bago ko nakumbinsi ang matandang driver, siguro naawa na rin ito kaya hinatid na nga ako.
Binigyan ko ng limang daan ang driver bago ako bumaba kahit sobra naman ito sa bill ko ng taxi, tinawag pa niya ako para sa sukli pero hindi ko na kinuha.
Agad akong nagbabad sa tub ni Tita Anna at sinabon ng paulit ulit ang aking katawan. Walang humpay na iyakan naman ang aking ginawa ng matapos sa pagligo hanggang sa nakatulugan ko na ito.
Nagising ako sa ginaw at nanginginig ang aking katawan. Siguro dahil ito sa sugat sa aking pagkababae. Sakit lang doon ang tangi kong naaalala.
Dalawang araw akong nilagnat kaya saka pa ako nakapasok sa eskwela. My friends kept asking me kung ano ba talaga ang nangyari sa akin, they're not satisfied with my answer.
"Nagkasakit nga ako, at tsaka nadukot yung cellphone ko noong bumili ako ng gamot." Sabi ko. Hindi ko na kasi mahanap ang cellphone ko.
"Sabi mo eh." Amber murmured.
Buti nalang at magkaiba kami ng schedule ng mga kaibigan ko, madalas ay hindi ko sila kasabay pauwi kaya sa likod ng school ako dumaan kung saan kunti lang ang tao doon. Umiiwas ako sa posibilidad na makitang muli si Bruce.
Para akong may malaking utang kanino man na pinagtataguan ko. Basta ayoko, nahihiya ako sa lahat kahit sa mga kaibigan na very open naman ako sa kanila. Until days become month and I found out that I am pregnant.
Gumuho ang mundo ko. Parang bumagsak sa akin ang langit ng makita ang two lines sa PT na hawak ko.
Paano ko ito ipapaliwanag sa mga magulang ko? Sino ang ihaharap ko? Paano ang mga kaibigan ko? Sinulo ko ang problema ko at sigurado akong magtatampo sila sa akin. Pero ang pinaka iniisip ko ay ang magiging baby ko. At the age of eighteen, magiging Ina na ako.
I cried so hard that night. Sumasakit na ang ulo ko sa mga iniisip ko.
Hahanapin ko ba si Bruce upang papanagutin? Kikilalanin kaya niya ako? I'm sure hindi, pero paano ang bata? Hindi ko pa kayang maging Ina.
Ilang araw akong hindi makausap ng matino. Nag alala na ang aking mga kaibigan,pero pinipilit ko paring maging okay sa harap nila ngunit sadyang kilala lang talaga namin ang isa't isa kung kaya ay nahahalata talaga nilang hindi ako okay.
I can't keep this forever, lalaki ang tiyan ko sa mga buwan na darating kaya kailangan ko ng sabihin sa pamilya ko. Ano man ang hatol nila sa akin ay tatanggapin ko for the sake of my baby. Kung hindi nila ako matatanggap ay magmamakaawa ako. Syempre hindi ko alam itong napasukan ko, hindi ako handa dito.
Pauwi ako ng hapon na iyun, bumili muna ako ng mangga doon sa may stall malapit sa school bago uuwi nang may tumawag sa akin.
"Julie?"
Nang makilala ko king sino ay bigla akong kinain ng galit. Gusto ko siyang bigwasin dahil pinagsamantalahan niya ako ng gabing iyun pero naisip kong baka mapano ang baby ko kaya umiwas nalang ako.
Naglakad akong parang walang narinig, tutal hindi naman Julie ang pangalan ko. Ngunit sinundan niya parin ako kaya binilisan ko ang aking hakbang upang makatawid sa pedestrian dahil stop naman ngunit isang rumaragasang kotse ang bumangga sa akin na hindi ko naiwasan.
Tumilapon ako sa gilid ng kalsada at bago ako nawalan ng ulirat ay nagkagulo ang mga tao sa paligid ko, wala akong Naramdaman kundi ang pamamanhid ng aking katawan and then darkness eat me.
The baby didn't make it, nabalian ako ng isang rib at nagkapasa sa aking katawan. Nag undergo ako ng operation dahil sa aking broken rib. Buti at hindi ako tinakasan ng nakabangga sa akin.
"Miss I'm really sorry, hindi ko sinadya. And about your baby..." Mahina nitong sabi.
Masakit sa akin na mawala ang bata ngunit may bahage din sa akin ang nabunutan ng tinik at nakukunsensya ako dito.
"You can file a case against me.'' He said.
" no!" His father interrupted.
"We're about to send him to an institution Miss Salvation, he is a drug user. Rerab center ang kailangan ng anak ko hindi kulungan." Matigas na sabi nito."babayaran namin lahat ng gastos mo,kahit pa makakauwi kana hanggang sa tuluyan ka ng gumaling just don't file a case to William." Maawtoridad nitong sabi.Kung magsasampa ako ng kaso mauungkat ang tungkol sa kalagayan ko. Naduwag na naman ako. Pagkakataon ko ng itago uli iyun kaya pumayag ako sa set up nila.
Tinupad nila ang kanilang sinabi at pinarehab si William. I asked them and my doctor not to discuss my miscarriage to my family, and they understand my alibi.
Nagpaggaling ako at muling bumangon.
❤5.06.2017
BINABASA MO ANG
Mommy For Hire [SBH Series#3] (Completed)
General FictionSisters by heart series#3 Julianne Salvation, babaeng may masakit at madilim na kahapon. No one her friends knows about it nor her family dahil natatakot siyang mahusgahan at mag iba ang tingin ng mga ito sa kanya. Ngunit mapaglaro ang tadhana, kung...