Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιό 4

Αφού φάγαμε σηκώθηκα έπλυνα τα πιάτα και μετά πήγα στο δωμάτιο όπου ήταν από Άρης. Κουρεμένος εισαι και ξαπλωσες;" Τον ρωτάω.
"Όχι" μου λέει.
"Τι έχεις;" Τον ρωτάω και ξαπλώνω δίπλα του.
"Τίποτα" μου απαντάει.
"Άρη;;... Πες μου ότι είσαι επειδή σου είπα ότι δεν θέλω να κάνουμε παιδιά ακόμα" του λέω.
"Ναι για αυτό είμαι έτσι" μου λέει.
"Ρεε μωρό μου;; Τι σε έπιασε τώρα;" Τον ρωτάω.
"Γιατί δεν θες ρε αγάπη μου... Να έχουμε ένα κοριτσάκι να γυρνάει μέσα στο σπίτι" μου λέει.
"Και άμα είναι αγόρι;" Τον ρωτάω.
"Και αγόρι δεν με πειράζει" μου λέει.
Τρελάθηκε αυτός.
"Ρεε Άρη μου τι σε έχει πιάσει;;" Τον ρωτάω.
"Είναι κακό που θέλω να κάνουμε παιδιά;" Με ρωτάει εκείνος.
"Όχι δεν είναι αλλά είναι λίγο νωρίς.. είμαι ακόμα 22 χρόνων" του λέω.
"Εεε και;" Με ρωτάει.
"Αρούλη μου... Δεν είμαι έτοιμη ακόμα να γίνω μάνα δεν το καταλαβαίνεις;" Τον ρωτάω.
"Μα δεν θα είσαι μόνη σου ρεε Ζωή.. δεν θα το μεγαλώσεις μόνη σου" μου λέει.
"Ααα ναι;; Εσύ θα κουβαλάς εννιά μήνες ένα μωρό μέσα σου;; Εσύ θα γεννήσεις;; Εσύ θα το θηλάσεις;; Εσύ θα ξενυχτάς κάθε μέρα για να το ταΐσεις;; Ποιός θα τα κάνει όλα αυτά;;; Εγώ δεν θα τα κάνω;;" Τον ρωτάω.
"Κοίτα δεν το είχα σκεφτεί έτσι.. αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι" μου λέει.
"Ναι θα είναι έτσι μόνο μέχρι να αρχίσει να περπατάει γιατί όταν αρχίσει να περπατάει θα πρέπει να το κυνηγάμε σε όλο το σπίτι για να μην χτυπήσει πουθενά και θα πρέπει κάθε μέρα να έχω τον νου μου μήπως έχει πάθει κάτι.... Και αργότερα θα πρέπει και να το διαβάζω" του λεω.
"Τα κάνεις όλα να φαίνονται τόσο δύσκολα" μου λέει.
"Είναι δύσκολα Άρη μου​ δεν τα κάνω.. είναι... Και το ξέρεις και εσύ... Και εγώ δεν είμαι έτοιμη ακόμα να τα περάσω όλα αυτά.. δεν θα τα καταφέρω... Γιατί όλα εγώ θα τα κάνω... Και δεν είμαι έτοιμη ακόμα να παρατήσω τα πάντα και να αφοσιωθώ σε ένα μωρό" του εξηγώ.
"Εντάξει έχεις και ενα δίκιο εδώ που τα λέμε" μου λέει.
"Άντε... σταμάτα τότε να έχεις μούτρα και πάμε μέχρι την μάνα μου" του λέω.
"Τι να κάνουμε;" Με ρωτάει.
"Να την δω λίγο ρεε Άρη... Έχω να πάω μια εβδομάδα" του απανταω.
"Να πάω και εγώ να δω και την δική μου γιατί και εγώ έχω να πάω πολύ καιρό" μου λέει.
"Εεε άντε σήκω" του λέω και σηκώνεται για να φύγουμε.
Το σπίτι μας δεν είναι πολύ μακριά από της μαμάς μου οπότε πήγαμε με τα πόδια.
"Καλώς τους" λέει η μαμά μου όταν φτάνουμε.
Ναι....την λέω ακόμα μαμά.. δεν μπορώ να την πω διαφορικά.
"Ελάτε" μου λέει και μπαίνουμε στο σπίτι.
"Τι κάνετε;" Την ρωτάω.
"Καλά παιδί μου.. εδώ... Έχετε φύγει και τα δύο μας έχετε αφήσει μόνους μας και τώρα έρχερτε εδώ οπότε το θυμάστε και μένετε και κοντά" παραπονιέται.
"Μην παραπονιέσαι μαμά μου... Θα ερχόμαστε.. αλλά να έρχεσαι και εσυ" της λέω.
"Θα έρχομαι και εγώ" μου λέει.
Καθησαμε καμία ώρα και μιλήσαμε λίγο και μετά εγώ και ο Άρης γυρίσαμε στο σπίτι γιατί έπρεπε να ξαπλώσω νωρίς γιατί δουλεύω αύριο.

______________________________________________
Χευ

Τι κάντε;

Να και το επόμενο κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε στο επόμενο.

Πολλά φιλιά 💋💋💋💋💋