Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 28

"Ρεε Άρη μπορείς να μου πεις πιο είναι το πρόβλημα σου;" Τον ρωτάω.
"Αυτός είναι το πρόβλημα μου" μου απαντάει
"Δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχεις με τον Μιχάλη" του λέω.
"Μεγάλο πρόβλημα έχω μαζί του" μου λέει εκείνος.
"Γιατί;; Δεν έκανα κάτι κακό... Ένα καφέ πήγα να πιω μαζί του" του εξηγώ ξανά.
"Γιατί να το κάνεις αυτό;" Με ρωτάει.
"Και γιατί να μην το κάνω;" Τον ρωτάω εγώ.
"Έτσι... Γιατί το λέω εγώ...δεν θέλω να έχεις πολλά πολλά μαζί του" μου λέει.
"Άρη... Παρατραβηξε όλο αυτό... Σταμάτα να ασχολησε με αυτό το θέμα με έχεις κουράσει" του λέω.
"Ααα σε έχω κουράσει κιόλας... Που μου λες στο τηλέφωνο τελείωσα νωρίς και έρχομαι και σε ξανά παίρνω μετά από μια ώρα και μου λες είμαι για καφέ με τον Μιχάλη" μου λέει.
"Μου το ζήτησε και δέχτηκα... Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα" του λέω.
"Αυτός είναι το πρόβλημα.. στο ξανά είπα" μου λέει.
"Άσε με ρεε Άρη" του λέω και πάω στο σαλόνι.
Δεν μπορώ άλλο. Τώρα του φταίει ο Μιχάλης επειδή πήγα για έναν καφέ μαζί του. Λες και τι έκανα.
"Που πας δεν τελειώσαμε" μου λέει και με ακολουθεί.
"Εγώ δεν έχω κάτι άλλο να πω Άρη... Πάντα σου λέω την αλήθεια και δεν σου κρύβω τίποτα... Αλλά μάλλον για να υπάρχουν εντάσεις πρέπει να κάνω το αντίθετο"του λέω.
"Τι εννοείς να μου πεις ψέματα;"με ρωτάει.
"Αν είναι να γλιτώσω από αυτό που γίνεται τώρα προτιμώ να πω ψέματα ναι" του απαντάω.
"Δεν θα το κάνεις όμως... Δεν μου έχεις πει ποτέ ψέματα" μου λέει.
"Συνέχισε έτσι και θα σου πω εγώ αν θα πω ψέματα η όχι" του λέω και βάζω παπούτσια.
"Που πας τώρα;" Με ρωτάει.
"Μια βόλτα.. να ηρεμήσω... Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα" του λέω και φεύγω.
Νταξει το καταλαβαίνω ζηλεύει αλλά δεν υπάρχει λόγος να κάνει έτσι.. δείχνει ότι δεν με εμπιστεύεται. Δεν μπορώ να τον καταλάβω ώρες ώρες.
"Μιχάλη" όταν τον βλέπω μπροστά μου.
"Ζωή" μου λέει εκείνος.
"Τι κάνεις εδώ;" Τον ρωτάω.
"Ξέχασες το κινητό σου στο ίδρυμα και ερχόμουν να στο φέρω" μου λέει.
"Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.. τι αφηρημένη που​ είμαι" του λέω.
"Είσαι καλά;" Με ρωτάει.
"Ναι μια χαρά γιατί;"Τον ρωτάω
"Σε βλέπω κάπως" μου λέει.
"Όχι καλά είμαι.. απλά έψαχνα το κινητό μου και δεν ήξερα που ήταν και αγχώθηκα" του λέω." Ευχαριστώ που το έφερες" του λέω.
"Παρακαλώ... Θα τα πούμε αύριο" μου λέει.
"Θα τα πούμε" του λέω και εγώ και εκείνος φεύγει.
Με όλα αυτά που έγιναν ούτε που είδα ότι δεν είχα το κινητό μου. Περπάτησα λίγο και μετά γύρισα στο σπίτι.
"Ήρθες;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Όπως βλέπεις" του απαντάω και βγάζω τα παπούτσια μου.
"Συγνώμη" μου λέει.
"Αχ βρε Άρη μου.... Γιατί ποτέ δεν ακούς και θέλεις να πάντα να έχεις δίκιο;" Τον ρωτάω.
"Γιατί φοβάμαι ότι θα σε χάσω"μου απαντάει.
"Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί... Εγώ Σ αγαπάω" του του.
"Και εγώ Σ αγαπάω" μου λέει και εκείνος.
"Άντε πάμε πάνω να ξαπλώσουμε" μου λέει και πάμε στο δωμάτιο.