Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 79

Όλα πήγαιναν πολύ καλά με την εγκυμοσύνη.. το μωρό κάθε μέρα μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Η Εύα έχει γεννήσει εδώ και έναν μήνα ένα πανέμορφο και γλυκό ξανθό κοριτσάκι. Όσο σκέφτομαι ότι σε 3 μήνες θα κρατάω και εγώ στην αγκαλιά μου το δικό μου κοριτσάκι. Έχει αρχίσει και να με κλωτσαει. 3 μήνες έμειναν θα περάσουν. Ο Άρης αγχώνεται περισσότερο από εμένα. Κάτι μου λέει ότι θα είναι το κοριτσάκι του μπαμπά η  μικρή.  Θα έχει σίγουρα περισσότερη αδυναμία στον μπαμπά όπως και τα περισσότερα κορίτσια. Θα του αρέσει του Άρη που η κόρη του θα του έχει περισσότερη αδυναμία. Δεν με πειράζει.. Μάνα είναι μόνο μία. Ας έχει αδυναμία στον Άρη. Και ο Άρης θα της έχει αδυναμία. Θα με αφήσει εμένα και θα είναι με την μικρή. Χαχαχαχα.. να το δω αυτό και μετά δεν θέλω τίποτα άλλο. Ο Άρης έχει τρελαθεί με την ιδέα ότι σε λίγους μήνες να κρατάει την κόρη του αγκαλιά όπως και εγώ. Απίστευτο μου φαίνεται. Τρείς μήνες έμειναν ακόμα και μετά θα έχουμε το μωρό μας στο σπίτι να μας ξυπνάει κάθε βράδυ και να κλαίει συνεχώς. Θα μας βασανίσει λίγο αλλά αυτό το μικρό κοριτσάκι θα είναι η ζωή μας.
"Μωρό μου" ακούω τον Άρη να λέει όταν μπαίνει στο σπίτι.
"Παρακαλώ" του λέω εγώ.
"Τι κάνει η γυναίκα της ζωής μου" λέει ο Άρης.
"Ποια από τις δύο;" Τον ρωτάω.
"Και οι δυο" μου λέει και με αγκαλιάζει.
"Καλά είμαστε... Σε περιμέναμε για να φάμε" του λέω.
"Άντε πάμε να φάμε γιατί πεινάω" μου λέει και πάμε στην κουζίνα.
Ο Άρης με βοήθησε να ετοιμάσω το τραπέζι και μετά καθήσαμε να φάμε. Αφού φάγαμε μαζέψαμε έπλυνε τα πιάτα και μετά καθήσαμε μαζί στο δωμάτιο καναπέ. Τώρα τελευταία με βοηθάει πάρα πολύ. Όχι ότι πριν δεν με βοηθούσε αλλά τώρα δεν με αφήνει να κάνω τίποτα μόνη μου.
"Τι έκανες όλη μέρα εδώ μόνη σου;" Με ρωτάει.
"Τίποτα.. καθόμουν" του απαντάω." Εσύ πέρασες καθόλου από τον Νίκο;" Τον ρωτάω.
"Ναι πέρασα" μου απαντάει.
"Πώς είναι η μικρή;" Τον ρωτάω μετά.
"Όμορφη σαν την μάνα τής" μου λέει.
"Είπες εσύ καλή κουβέντα για την Εύα;" Τον ρωτάω έκπληκτη.
"Ελα... Αφού ξέρεις ότι την αγαπάω πολύ την Εύα" μου λέει εκείνος.
"Ναι αλλά όλο τσακώνεστε" του λέω.
"Σιγά" μου λέει εκείνος.
"Τι θα κάνουμε τώρα; Θα πάμε να ξαπλώσουμε;" Τον ρωτάω.
"Νυσταξες;" Με ρωτάει εκείνος.
"Εεε λίγο" του απανταω.
"Άντε πάμε" μου λέει και πάμε στο δωμάτιο να ξαπλώσουμε.
"Εεε Άρη... Πιάσε" του λέω και εκείνος ακουμπάει το χέρι του στην κοιλιά μου.
"Κλωτσαει" μου λέει και εγώ χαμογελάω.
Ξάπλωσα στην αγκαλιά του Άρη και μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.
   Ξύπνησα ξαφνικά μέσα στην νύχτα. Πονούσα.. πονούσα πολύ. Δεν ξέρω γιατί. Πρώτη φορά με πιάνει.
"Άρη... Άρη ξύπνα"λέω και τον σκουντάω.
"Μμμμ" λέει εκείνος.
"Άρη.... Ξύπνα... Πονάω" του λέω και εκείνος σηκώνεται απότομα.
"Τι εννοείς πονάς;" Με ρωτάει.
"Πονάω... Πονάω πολύ" του λέω.
"Μην μου λες τέτοια ρεε Ζωή... Είσαι ακόμα στον έβδομο δεν είναι ώρα ακόμα" μου λέει.
"Και τι θέλεις να κάνω;; Απλά κάνε κάτι.. πάρε τον γιατρό... Δεν μπορώ" του λέω και εκείνος παίρνει τον γιατρό και αμέσως μετά φύγαμε για το νοσοκομείο.
Θεέ μου ας μην γίνει κάτι τώρα.

______________________________________________
Χεϋ

Τι κάνατε;

Ελπίζω καλά.

Ναι το αυτό το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋