Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 81

Εδώ και μια εβδομάδα η μικρή είναι στο νοσοκομείο. Έχουμε κάθε μέρα νέα της αλλά τίποτα που μας δίνει την ελπίδα ότι θα γυρίσει καλά στο σπίτι. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν θα γίνει καλά. Κάθε μέρα ακούω τα ίδια... Η κατάσταση είναι σταθερή. Εδώ και μια εβδομάδα είναι σταθερή. Ο Άρης έχει πάει από το νοσοκομείο σήμερα. Ήθελα να πάω μαζί του για να δω το παιδί μου αλλά δεν με άφησε. Μου είπε ότι αν είναι κάτι σοβαρό θα με πάρει τηλέφωνο να πάω. Δεν με έχει πάρει άρα ελπίζω να μην είναι σοβαρό. Εκτός αν δεν θέλει να με ανησυχήσει και έρθει μετά στο σπίτι και μου πει άσχημα νέα. Όχι αρνητικές σκέψεις Ζωή... Όλα θα πάνε καλά. Όλα θα πάνε καλά... Πρέπει να πάνε καλά.
"Ζωή... Θα κάτσεις κάτω σε παρακαλώ; Εδώ και μισή ώρα κάνεις σβούρες" μου λέει η Εύα Είναι εδώ μαζί μου από την ώρα που έφυγε ο Άρης. Σκέφτηκα ότι αν γίνει κάτι θα ήθελα να είναι και η Εύα εδώ για συμπαράσταση. Δεν θα μπορέσω να τλ περάσω μόνη μου όλο αυτό. Σκέφτομαι να πάρω τον Άρη να τον ρωτήσω αν έχει γίνει κάτι αλλά διστάζω. Και αν μου πει κάτι άσχημο; Γιατί δεν με παίρνει να μου πει τι έχει γίνει;
"Ρεεε Ζωή κάτσε κάτω" μου λέει η Εύα και με τραβάει να κάτσω στον καναπέ" Μην είσαι έτσι... Αν σκέφτεσαι τα χειρότερα δεν γίνει ποτέ καλά...  Πάντα να σκέφτεσαι θετικά" μου λέει.
" Πώς μπορώ να σκέφτομαι θετικά όταν το παιδί μου είναι μέσα στο νοσοκομείο εδώ και μια εβδομάδα και μου λέτε ότι δεν υπάρχει καμία βελτίωση; Πες μου πως;" Την ρωτάω.
"Κορίτσι μου... Μην στεναχωριέσαι.... Να δεις που θα έρθει ο Άρης και θα έχει καλά νέα" μου λέει η Εύα.
"Και δεν έχει; Και αν πεθάνει; Τι θα κάνω εγώ μετά; Πώς θα το ξεπεράσω;" Την ρωτάω.
"Εγώ θα είμαι δίπλα σου ότι και να γίνει.... Αλλά να σκέφτεσαι πάντα ότι θα είναι καλά... Οι αρνητικές σκέψεις δεν σε βοηθάνε" μου λέει.
"Ούτε και οι θετικές...δεν μπορώ να κάνω θετικές σκέψεις... έχω χάσει κάθε ελπίδα ότι το παιδί μου θα μπεί σε αυτό το σπίτι.... Πριν θα την κρατήσω στην αγκαλιά μου... Θα πεθάνει και εγώ δεν θα την έχω αγκαλιάσει ούτε μια φορά" της λέω
"Ζωή... σταμάτα...εσύ δεν ήσουν έτσι.. πάντα σκεφτόσουν τα καλύτερα.. τι έχεις πάθει τώρα; Είπαμε... Θα γυρίσει σπίτι σύντομα και θα βγαίνουμε οι δύο μας στο πάρκο με τις κόρες μας" μου λέει.
"Ναι...  Θα πηγαίνουμε" της λέω.
"Έτσι σε θέλω... Να σκέφτεσαι θετικά... Είδες τι ωραία που είναι τώρα;" Με ρωτάει.
"Ωραία θα είναι αν θα γίνουν" της απαντάω.
"Θα γίνουν κοριτσάκι μου....θα γίνουν" μου λέει και με αγκαλιάζει.
"Θέλω το του μου Εύα.... Θέλω το παιδί μου" της λέω.
"Θα το έχεις.. θα το έχεις σύντομα στην αγκαλιά σου.. να είσαι σίγουρη για αυτό" μου λέει και τότε ακούω την πόρτα να ανοίγει. Η Εύα με αφήνει από την αγκαλιά της και γυρνάω να κοιτάξω προς την πόρτα..
Ήταν ο Άρης.

______________________________________________
Χευ

Τι κάνατε;

Ελπίζω καλά.

Ναι το κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋