Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 32

" Πω πω.. πτώμα είμαι" λέω στον Άρη όταν μπαίνουμε στο σπίτι βγάζω τα παπούτσια μου."πάω πάνω να βγάλω τα ρούχα μου και να ξαπλώσω" λέω μετά.
"Να σε βοηθήσω;" Με ρωτάει.
"Με τι;" Τον ρωτάω εγώ.
"Να βγάλεις τα ρούχα σου όπως είπες" μου απαντάει.
"Άρη" του λέω.
"Καλά.. δεν ξανά μιλάω" μου λέει.
"Πάμε να με βοηθήσεις" του λέω και τον κοιτάω και εκείνος χαμογελάει.
"Ήσουν πολύ όμορφη σήμερα το ξέρεις;" Μου λέει ο Άρης.
"Μου το είπες πολλές φορές" του λέω.
"Και θα στο λέω συνέχεια" μου λέει και κε φιλάει.
"Δεν αρκεί" του λέω.
"Τι άλλο θες;" Με ρωτάει.
"Μ αγαπάς;" Τον ρωτάω.
"Πολύ" μου απαντάει εκείνος.
"Αποδειξε το " του λέω και και εκείνος με ρίχνει στο κρεβάτι και αρχίζει να με φιλάει.

   "Ζωή"μου λέει ενώ με έχει στην αγκαλιά του και χαϊδεύει τα μαλλιά μου.
"Ορίστε" του λέω.
"Γιατί δεν θες να παντρευτούμε;" Με ρωτάει.
"Αυτό κατάλαβες εσύ από αυτά που σου είπα;" Τον ρωτάω.
"Ναι" μου απαντάει εκείνος.
"Λάθος κατάλαβες" του λέω.
"Για εξήγησε μου" μου λέει.
"Δεν είπα ότι δεν θέλω να παντρευτώ μαζί σου Άρη... Απλά περνάει αποφάσεις χωρίς καν να τις έχεις σκεφτεί σοβαρά" του εξηγώ.
"Δεν είναι έτσι"μου λέει.
"Ααα ναι ;; Και πως είναι;;" Τον ρωτάω" Άρη... Σ αγαπάω πάρα πολύ και το ξέρεις αυτό αλλά θέλω να το έχουμε σκεφτεί σοβαρά όταν θα αποφασίσουμε να κάνουμε τέτοιο βήμα στην σχέση μας" του εξηγώ.
"Μα δεν είναι κάτι τραγικό" μου λέει.
"Για εμένα είναι... Σκέψου να παντρευτούμε τώρα και μετά από λίγο καιρό να γίνει κάτι και να χωρίσουμε... Πώς θα το αντιμετωπίσουμε αυτό μου λες;" Τον ρωτάω.
"Μα γιατί να χωρίσουμε ρεε Ζωή μου;" Με ρωτάει.
"Για το οτιδήποτε Άρη... Μπορεί κάτι να γίνει... Δεν θέλω να σε παντρευτώ και μετά να γίνει κάτι δεν το καταλαβαίνεις .. το διοικητικό γίνεται και με το παιδί" του εξηγω.
"Ρεε Ζωή πες ότι δεν θέλεις να τελειώνουμε" μου λέει.
"Κόλλησες εκεί εσύ στο δεν θέλω" του λέω.
"Ναι" μου λέει.
"Ωραία...και για απάντησε μου σε κάτι... Τι διαφορά θα έχει αν παντρευτούμε με το να είμαστε όπως τώρα;" Τον ρωτάω.
"Δεν θα έχει κάποια ιδιαίτερη διαφορά .. σας θα μπορώ να σε λέω και επίσημα γυναίκα μου" μου λέει.
"Μόνο αυτό;" Τον ρωτάω.
"Δεν ξέρω ρε Ζωή... Απλά θέλω... Σ αγαπάω που θέλω να γίνεις γυναίκα μου" μου λέει.
"Μπορείς να μ αγαπάς και να με λες γυναίκα σου χωρίς να είμαστε παντρεμένοι.. είμαστε μαζί 5 χρόνια" του λέω.
"Ακριβώς.. είμαστε μαζί πέντε χρόνια και ακόμα αμφιβάλεις για αυτά που σου λέω" μου λέει.
"Δεν αμφιβάλω Άρη μου... Απλά θέλω να είμαι σίγουρη για κάποια πράγματα πριν κάνω αυτό το βήμα για την Ζωή μου" του λέω.
"Για τι δεν είσαι σίγουρη;" Με ρωτάει.
"Για κάποια πράγματα που δεν αφορούν εσένα" του λέω" Μην με πιέζεις στο κάνω κάνω πράγματα που απλά μονο εσύ αποφασίζεις" του λέω μετά.
"Καλά έχεις δικιο" μου λέει.
"Δεν θέλω να έχω δίκιο.... Να με καταλάβεις θέλω" του λέω εγώ.
"Εντάξει μωρό μου" μου λέει και αφού με φιλάει μετά από λίγο αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά του.

______________________________________________
Γεια σας.

Κι καλό κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια💋💋💋💋