Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 72

"Και τώρα τι κάνουμε;" Με ρωτάει ο Νίκος.
"Περιμένουμε" του απανταω εγώ.
"Εσένα δηλαδή γιατί σε θυμάται και εμένα όχι;" Ρωτάει μετά.
"Ποιον δεν θυμάμαι;" Πετάγεται ο Άρης.
"Κανέναν...αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας"  λέω στον Άρη.
"Τι έχει γίνει;" Με ρωτάει.
"Άστο Άρη..άλλη ώρα" του λέω και πάω κοντά στον Νίκο.
"Μόνο εσένα θυμάται; Γιατί;" Με ρωτάει ο Νίκος.
"Ο γιατρός είπε ότι από την στιγμή που με θυμάται ήμουν πολύ σημαντικό πρόσωπο για εκείνον" του απανταω.
"Εγώ δεν ήμουν δηλαδή; .. τον μαλάκα κάτσε να γίνει καλά και θα του πω εγώ" λέει ο Νίκος.
"Πήγαινε έξω να ειδοποιήσεις τους γονείς του" του λέω και εκείνος χωρίς να πει κάτι πάει έξω.
"Πώς βρέθηκα εδώ;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Είχες ένα ατύχημα" του απανταω.
"Πότε;" Με ρωτάει.
"Δεν το θυμάσαι;" Τον ρωτάω.
"Όχι... Δεν θυμάμαι τίποτα" μου λέει εκείνος και τότε έρχονται οι γονείς του Άρη.
"Παιδί μου" λέει η μαμά του ο Άρης όμως μόνο την κοιτάζει.
"Γιατί με κοιτάει;" Με ρωτάει η κυρία Ιωάννα.
"Μάλλον δεν σας γνωρίζει" της απανταω.
"Εσένα;" Με ρωτάει.
"Εμένα ναι" της απαντάω.
"Άρη.. τους ξέρεις αυτούς εδώ;" Τον ρωτάω.
"Νομίζω... Δεν ξέρω... Μου φαίνονται γνωστά πρόσωπα αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ" μου απαντάει.
"Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό;" Με ρωτάει ο πατέρας του.
"Τι να σας πω δεν ξέρω...αλλά από την στιγμή που σας αναγνωρίζει έστω και λίγο ο γιατρός είπε ότι δεν είναι σοβαρό και ότι από μόνος θα θυμηθεί γρήγορα" του απανταω.
"Θέλω την Νατάσα" λέει ο Άρης ξαφνικά.
"Εεεε;" Λέω εγώ.
"Θέλω την Νατάσα" ξανά λέει.
"Πλάκα μου κάνεις τώρα;" Τον ρωτάω.
Πού την θυμήθηκε αυτή; Έχει να την δει πόσα χρόνια. Άκου την Νατάσα; Από πού κι ως που θέλει να δει την Νατάσα; Αφού θυμάται ότι ήμασταν μαζί; Τι την θέλει τώρα την Νατάσα;
"Όχι... Θέλω την Νατάσα..  που είναι η Νατάσα.. γιατί δεν είναι εδώ;" Ρωτάει.
"Στην Θεσσαλονίκη είναι τώρα τι κάνει δεν ξέρω" του απανταω.
"Γιατί εμείς που είμαστε;" Με ρωτάει.
"Άρη... Ζεις στην Αθήνα πάνω από πέντε χρόνια... Τι σε έχει πιάσει τώρα;" Τον ρωτάω.
"Μήπως να φωνάξουμε τον γιατρό;" Ρωτάει νο μπαμπάς του.
"Ναι.. καλύτερα να τον φωνάξουμε" λέω εγώ και εκείνος πάει να τον φωνάξει.
"Τι έγινε;" Ρωταει ο γιατρός όταν έρχεται μέσα στο δωμάτιο και εμεις του εξηγούμε πως έχει η κατάσταση.
"Δεν είναι κάτι... Πιστεύω πως μέχρι αύριο θα έχει αρχίσει να επανέρχεται" μας λέει ο γιατρός.
"Τι εννοείται;; Ότι αύριο θα είναι μια χαρά;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Με βάση τις εξετάσεις που κάναμε δεν βρίσκουμε κάτι σοβαρό.. σας είπα ότι είναι προσωρινό... Και διαρκεί πολύ λίγο τις περισσότερες φορές.. είναι μια περίπτωση που δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια η αμνησία" μας λέει ο γιατρός." Θα κοιμηθεί και αύριο το πρωί θα είναι μια χαρά"λέει μετά ο γιατρός.
"Μακάρι" λέει η μαμά του.
"Μια χαρά είναι...μην ανησυχείτε" λέει ο γιατρός και φεύγει.
Βγήκαμε και εμείς από το δωμάτιο για να τον αφήσουμε να ξεκουραστεί. Ας ελπίσουμε ότι αύριο θα είναι μια χαρά.

______________________________________________
Χευ

Να το επόμενο κεφάλαιο.

Άργησα λίγο αλλά σας το λέω τώρα που είναι καλοκαίρι δεν θα ανεβάζω τόσο συχνά.. και ειδικά αν πάω νωρίς διακοπές ξεχαστε το γιατί εκεί που θα πάω δεν έχει ιντερνέτ..

Ελπίζω να έχω προλάβει να τελειώσω την ιστορία μέχρι τότε αλλιώς για έναν μήνα δεν θα ανεβάσω κεφάλαιο.

Τέλος πάντων αυτά από εμένα.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋