Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 86

~14 Χρόνια Μετά~

~Μεριά Μελίνας~

" Μελίνα... Άντε... Θα αργήσετε στο σχολείο ακούω την μαμά μου να φωνάζει.
"Τώρα έρχομαι" λέω και κατεβαίνω στο σαλόνι.
"Άντε.. θα αργήσετε" μου ξανά λέει η μαμά.
"Ο Άγγελος είναι ακόμα πάνω...σε εμένα το λές" της λέω.
"Φώναξε τον να κατέβει..  θέλω να πάω και στην δουλειά" λέει η μαμά βιαστική.
"Σπορεε... Κάνε γρήγορα γιατί θα αργήσουμε στο σχολείο" του φωνάζω. 
Πόσο μ αρέσει να τον φωνάζω σπόρο επειδή είναι μικρότερος.
"Ήρθα μωρέ .. όταν αργείς εσύ εγώ δεν σου φωνάζω" μου λέει.
"Καλά...έλα πάμε τώρα" του λέω.
"Γεια σου μαμά" λέμε και βγαίνουμε από το σπίτι.
"Τι έχεις εσύ μικρέ;" Τον ρωτάω.
Τίποτα... Άσε με" μου λέει.
"Όπα για στάσου μισό λεπτό... Είμαι η αδερφή σου... εμείς τα λέμε όλα μεταξύ μας". Του λέω.
"Δεν έχω τίποτα" μου ξανά λέει.
"Ναι καλά και τώρα περιμένεις εγώ να σε πιστέψω" του λέω. " Λέγε" του λέω μετά.
"Με πειράζουν κάτι παιδιά από το σχολείο" μου λέει τελικά.
"Μεγαλύτερα;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Είναι από την τρίτη" μου απαντάει.
"Σε έχει χτυπήσει κανένας;" Τον ρωτάω αλλά δεν απαντάει.
"Λέγε.. σπορε σε έχει χτυπήσει κανένας;" Τον ρωτάω.
"Ναι" μου απαντάει.
"Πάμε στο σχολείο σου" του λέω.
" Έχεις μάθημα" μου λέει εκείνος.
"Δεν με νοιάζει... Ο αδερφός μου είναι πιο σημαντικός από το μάθημα" του λέω και πάω μαζί του στο σχολείο του.
Δεν είχαν μπεί ακόμα μέσα.. ευτυχώς.
"Ααα για κοιτάξτε ποιός ήρθε ο μικρούλης" λέει ένα παιδί.
Θα σου πω εγώ ποιος είναι μικρούλης.
"Τι γίνεται παιδιά;" Τους ρωτάω.
"Εσύ ποιά είσαι;" Με ρωτάει ένας.
"Δεν θες να μάθεις... Έτσι και ξανά πειράξετε τον Άγγελο δεν θα τα πάμε καθόλου καλά" τους λέω.
"Και ποια είσαι εσύ που θα μας πεις τι θα κάνουμε;" Μου λέει.
"Δεν σου έχουν μάθει οι γονείς σου ότι στους μεγαλύτερους πρέπει να μιλάνε καλύτερα;" Τον ρωτάω και του στο σφίγγω το χέρι." Αν ξανά μάθω ότι πειράξετε τον Άγγελο την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε δεν θα έχεις χέρι" του λέω.
"Εντάξει...άσε με τώρα" μου λέει και εγώ τον αφήνω.
"Θα περάσω να σε πάρω μετά" λέω στον Άγγελο και φεύγω για το σχολείο μου.
"Να πάρει" λέω όταν φτάνω.
Είχαν είδη μπεί στις τάξεις. Αργώ που αργώ καθημερινά τώρα άμα με δει κανείς θα μου κάνει παρατήρηση και δεν θα με βάλει και στην τάξη.
"Πού ήσουν εσύ μικρή;" Ακούω τον Άκη πίσω μου.
Κοφτό αυτό το μικρή" του λέω.
"Δεν αρέσει;" Με ρωτάει.
"Όχι" του λέω.
"Δεν Σ αρέσει που είσαι η μικρή μου;" Με ρωτάει..
"Έτσι ναι" του λέω.
"Πού ήσουν;" Με ρωτάει.
" Είχα πάει με τον αδερφό μου στο σχολείο του" του απαντάω.
"έγινε κάτι;" Με ρωτάει.
"Το κανονισα " του λέω.
"Πάντα η ίδια" μου λέει και πάει να με φιλήσει.
"Άκη... Είμαστε στο σχολείο.. ξεκόλλα" του λέω.
"Καλά ντε... Δεν μας βλέπει κανένας... Μόνοι μας είμαστε" μου λέει.
"Δεν έχει σημασία... Σου είπα στο σχολείο δεν θα κάνεις τέτοια" του λέω.
"Ότι πεις" μου λέει και κάτι ένα βήμα πίσω.
"Πάρε με μια αγκαλίτσα τώρα" του λέω και καθώς πλησιάζει για να με αγκαλιάσει με φιλάει πεταχτά.
"Άκη" του λέω και εκείνος γελάει και με αγκαλιάζει.
"Τι θα κάνω εγώ μαζί σου;"

______________________________________________
Χευ

Τι κάνατε;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο γιατί είναι από τα τελευταία... Νομίζω είναι αλλά δύο κεφάλαια ακόμα.

Τα λέμε στο επόμενο..

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋