Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 71

Είχε είδη ξημερώσει. Είχα ρωτήσει τον γιατρό αν μπορώ να μπω στο δωμάτιο του Άρη και με άφησε. Είμαι μαζί του πολύ ώρα και απλά κάθομαι και τον κοιτάω περιμένοντας να ξυπνήσει.
"Άρη"λέω.
"Μωρό μου... Ξέρω ότι με ακούς" του λέω μετά.
"Πρέπει να ξυπνήσεις.. μ ακούς;; Πρέπει να το κάνεις... Όχι μόνο για εμένα... Αλλά και για το παιδί σου... μην μ αφήσεις να την μεγαλώσω μόνη μου τώρα που το πήρα απόφαση να γίνω μαμά.. θυμάσαι πόσο ήθελες να κάνουμε δικό μας παιδί;; Για αυτό πρέπει να ξυπνήσεις και να γυρίσεις σε εμάς το καταλαβαίνεις;;" Του λέω και του πιάνω το χέρι ενώ έχω βάλει τα κλάματα.
"Μην μας αφήσεις ρεε Άρη" του λέω και τότε νιώθω το χέρι του να κουνιέται.
"Άρη" λέω και τον βλέπω να ανοίγει τα μάτια του.
Κοίταξε γύρω του και τότε με είδε. Δεν είπε κάτι απλά με κοιτούσε; Με αναγνωρίζει;
"Άρη" του λέω ξανά.
"Ζωή"μου λέει εκείνος.
Είπε το όνομα μου; Με γνωρίζει; Με θυμάται; Βγήκα έξω και πήγα να φωνάξω τον γιατρό και μετά μπήκαμε μαζί στο δωμάτιο.
"Γιατρέ.. είπατε ότι δεν θα μας αναγνώριζε σωστά;" Τον ρωτάω.
"Ναι"μου απαντάει.
"Με γνώρισε.. μόλις με είδε είπε το όνομα μου" του λέω.
"Άρη.. ποια είναι η κοπέλα;" Τον ρωτάει ο γιατρός.
"Η Ζωή" απαντάει εκείνος.
"Και από πού την ξέρεις;"  Τον ρωτάει μετά ο γιατρός.
"Ήμασταν μαζί.. αλλά μετά εκείνη παντρεύτηκε με άλλον... Από όσο θυμάμαι" απαντάει στον γιατρό.
"Σε θυμάται... Μάλλον ήσουν πολύ σημαντικό πρόσωπο για εκείνον και για αυτό σε θυμάται ακόμα" μου λέει ο γιατρός.
"Υπάρχει πιθανότητα να θυμάται και τους άλλους;" Τον ρωτάω.
"Δεν ξέρω... Ίσως να είναι μόνο για τις πρώτες ώρες αφού έχει συνέλθει και αύριο να σας αναγνωρίσει όλους..  σου είπα ότι είναι προσωρινό" μου απαντάει.
"Άρα μπορεί να μην κρατήσει και καθόλου;;  Με το που θα μας δει να μας θυμηθεί;" Τον ρωτάω.
"Όταν θα δει τους υπόλοιπους το πιο πιθανό είναι να του είναι τελείως άγνωστοι αλλά επειδή δεν είναι σοβαρά... Αν σας βλέπει συνέχεια θα σας θυμηθεί από μόνος του" μου εξηγεί ο γιατρός.
"Γιατρέ μου κάνετε μια χάρη;; Θα φωνάξετε το παιδί που είναι έξω" του λέω
"Ναι φυσικά" μου λέει και πάει να φωνάξει τον Νίκο.
"Εσύ τι κάνεις Εδώ;" Με ρωτάει.
"Εδώ είναι η θέση μου... Δίπλα σου" του απανταω.
"Δεν παντρεύτηκες;" Με ρωτάει ενώ κοιτάει τα χέρια μου και βλέπει ότι δεν φοράω βέρα.
"Όχι" του απαντάω.
"Γιατί;" Με ρωτάει.
"Άστα αυτά τωρα... Όταν θα είσαι καλύτερα θα τα πούμε" του λέω και τότε έρχεται μέσα ο Νίκος.
Ο Άρης τον κοιτάει περίεργα. Μάλλον δεν τον γνωρίζει.
"Ποιός είναι αυτός;" Ρωτάει.
Δεν τον γνωρίζει.
"Είναι φίλος σου" του απανταω.
"Εγώ δύο φίλους έχω.. τον Βαγγέλη και τον Χρήστο" μου λέει.
Πού τους θυμήθηκε τώρα αυτούς;
"Όχι έχεις και αλλους.. απλά δεν τους θυμάσαι" του λέω εγώ.
"Τώρα εσύ δεν με θυμάσαι καθόλου;" Ρωτάει ο Νίκος.
"Όχι" λέει ο Άρης.
"Τι λέει ρε Ζωή;" Με ρωτάει ο Νίκος.
"Δεν θυμάται κανέναν πέρα από εμένα" του απαντάω.
"Και τώρα τι κάνουμε;"

______________________________________________
Χευ

Τι κάνατε;

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋💋💋