Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 56

Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι όταν ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου. Ο Μιχάλης;
"Ναι" λέω όταν το σηκώνω.
"Ετοιμάσου και κατέβα σε περιμένω κάτω"μου λέει .
"Εεμμμ που κάτω είσαι;" Τον ρωτάω.
"Κάτω από το σπίτι σου Ζωή" μου απαντάει.
"Ναι μόνο που εγώ δεν είμαι στο σπίτι μου" του λέω.
"Στο πατρικό σου δεν είσαι;" Με ρωτάει.
"Εεεε;" Του λέω εγώ.
"Κατέβα ρεε Ζωή" μου λέει και πριν προλάβω να πω κάτι κλείνει το τηλέφωνο.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι ντύνομαι γρήγορα και κατεβαίνω στο σαλόνι. Παίρνω τα κλειδιά μου και βγαίνω από το σπίτι.
"Άργησες"μου λέει και εγώ γελάω.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;" Τον ρωτάω.
"Μου χρωστάς μια βόλτα και μιας και δεν είχα τι να κάνω ήρθα να σε πάρω"μου απαντάει.
"Πώς ήξερες ότι είμαι εδώ;" Τον ρωτάω.
"Οποίος ενδιαφέρεται μαθαίνει"μου απαντάει." Ελα μπες μέσα να πάμε την βόλτα μας" μου λεει μετά και μπαίνω στο αυτοκίνητο.
"Που θα με πας;" Τον ρωτάω.
"Που θες;" Με ρωτάει εκείνος.
"Μμμ.. παραλία"του απανταω.
"Έγινε" λέει και πάμε προς την παραλία.
Μέχρι να φτάσουμε δεν είπαμε τίποτα άλλο.
Μα πως ήξερε ότι μένω στο πατρικό μου; Δεν θυμάμαι να του είχα πει κάτι.
   Φτάσαμε στην παραλία και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο.
"Θα μου πεις τελικά πως έμαθες ότι μένω στο πατρικό μου;" Τον ρωτάω όταν καταλαβαίνω από το αυτοκίνητο.
"Πέρασα από το σπίτι σου" μου λέει.
Ωχ... Μάλλον θα έμαθε και για εμένα και τον Άρη.
"Και;" Τον ρωτάω.
"Μου είπε ο Άρης τι έγινε... Και έτσι έμαθα που είσαι"  μου απαντάει.
"Μάλιστα" του λέω μόνο...δεν ξέρω τι άλλο να πω.
"Γιατί δεν είπες κάτι για αυτό;" Με ρωτάει και περπατάμε στην παραλία.
"Προσπαθώ να το ξεχάσω" του απανταω.
"Και;; Τα καταφέρνεις;" Με ρωτάει.
"Το παλεύω...δεν είναι εύκολο" του απαντάω.
"Ο Άρης τι σου είπε;" Τον ρωτάω μετά.
"Μόνο ότι δεν μένετε ποιά μαζί.. και κατάλαβα ότι έχετε χωρίσει" μου απαντάει.
Παλι καλά που του είπε μόνο αυτό.
"Αααα" του λέω μόνο.
"Θες να μου πεις τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Μπαα άστο καλύτερα... Όπως είπα προσπαθώ να το ξεχάσω και με το να το συζητάω συνέχεια δεν βοηθάει" του απαντάω.
"Σωστά... συγνώμη αν σε έφερα σε δυσκολη θέση"  μου λέει.
"Όχι δεν πειράζει...απλά ας το ξεχάσουμε" του λέω και καθόμαστε κάτω στην άμμο.
"Σ αρέσει η θάλασσα έτσι;" Με ρωτάει μετά από λίγο ο Μιχάλης αφού με έβλεπε που κοιτούσα την θάλασσα.
"Πολύ... Ηρεμώ όταν κάθομαι έτσι"του απανταω.
"Είσαι καλά;"με ρωτάει αφού με είχε κάπως.
Όχι δεν είμαι καλά... Ζαλίζομαι... Μάλλον από την εγκυμοσύνη θα είναι... Μου το είπε και ο γιατρός.
"Ναι καλά είμαι δεν είναι κάτι" του λέω και εκείνος με κρατάει στην αγκαλιά του.
"Ειδικά καλύτερα;" Ρωτάει.
"Ναι ...μια χαρά... Ευχαριστώ"του απαντάω και εκείνος με πλησιάζει περισσότερο.
Έχω καταλάβει τι θέλει να κάνει αλλά δεν ξέρω αν πρέπει. Μα τι κάθομαι και σκέφτομαι τώρα; Γιατί να μην πρέπει;
Δεν το σκέφτηκα άλλο και άρχισα να τον πλησιάζω και εγώ μέχρι που φιληθηκαμε.. κάποια στιγμή νόμιζα ότι ο Άρης ήταν στην θέση του Μιχάλη αλλά αυτή η σκέψη βγήκε γρήγορα από το μυαλό μου. Συνεχίζω την ζωή μου πλέον. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τον Άρη. Και εκτός αυτού ο Μιχάλης μου έχει φερθεί πολύ καλά... Και δεν μετανιώνω που τον άφησα να με φιλήσει.

______________________________________________

Γεια σας ρεεε παιδιά;;

Ξέρω ξέρω... Άργησα πάρα πολύ και σας ζητώ συγγνώμη αλλά είμαι με την ξαδέρφη μου και καταλαβαίνετε δεν μπορώ να την παρατήσω για να γράψω. Αλλά επειδή σας έχω αφήσει με την αγωνία ανέβασα κεφάλαιο και μάλλον θα ανεβάσω κι άλλο επειδή έχω χρόνο σήμερα (δεν ξέρω τι ώρα θα ανέβει το επόμενο)

Ελπίζω να είχατε καλά αποτελέσματα από τις εξετάσεις και να μην μου έχετε θυμώσει που άργησα τόσο να ανεβάσω κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο..

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋