Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 1

Είμαι πλέον απόφοιτη του Πανεπιστημίου ψυχολογίας στο οποίο ήθελα και να περάσω. Απίστευτο μου φαίνεται. Πώς πέρασαν έτσι τα χρόνια. Είμαι πλέον 22 χρόνων και η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως. Δεν ζω πλέον με την οικογένεια μου αλλά με τον Άρη. Μένουμε μαζί από τότε που αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο. Το είχαμε κανονίσει άλλωστε. Όταν​ με το καλό τελειώσω θα μείνουμε μαζί. Δεν μένουμε πολύ καιρό μαζί κλείνουμε έναν μήνα σχεδόν αλλά στην συγκατοίκηση τα πάμε πολύ καλά. Δεν λείπουν βέβαια οι τσακωμοί και οι εντάσεις αλλά τα ξεπερναμε όλα.. Μαζί. Ότι προβλήματα έχουμε τα ξεπερναμε μαζί. Εγώ σήμερα πάω για δουλειά. Θέλουν να δουν αν είμαι ικανή να δουλέψω σε ένα ίδρυμα στον οποίο ζουν παιδιά χωρίς γονείς. Δεν είναι τίποτα το σπουδαίο απλά θα είμαι η προσωπική ψυχολόγος κάθε παιδιού που μένει εκεί και οποίο παιδί θέλει και όποτε θέλει θα μπορεί να μου λέει οτιδήποτε το απασχολεί. Είναι μια αρχή αυτό για την δουλειά μου. Αφήστε που εγώ λατρεύω τα παιδιά και θα είναι χαρά μου να βρίσκομαι εκεί μαζί τους. Ο Άρης κοιμάται ακόμα. Αυτός σε λίγο θα ξυπνάει πιο αργά και από εμένα. Του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο του άφησα και ένα σημείωμα στο κομοδίνο ότι φεύγω γιατί δεν ήθελα να τον ξυπνήσω και έφυγα από τόσο σπίτι. Μετά από ένα τέταρτο ήμουν έξω από το ίδρυμα που μάλλον θα δουλέψω. Βγήκα από το αυτοκίνητο πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκα μέσα.
"Γεια σας" λέω σε μια κυρία που ήταν εκεί.
"Γεια σας.. πως μπορώ να βοηθήσω;" Με ρωτάει.
"Το γραφείο της διευθύντριας θα ήθελα" της λέω.
"Ελάτε μαζί μου" μου λέει και την ακολουθώ.
"Εδώ" μου λέει αφού φτάνουμε.
"Ευχαριστώ πολύ" της λέω και χτυπάω την πόρτα.
"Περάστε" ακούγεται μια φωνή και ανοίγω την πόρτα.
"Ελάτε μέσα" μου λέει όταν με βλέπει.
"Γεια σας..Ζωή Αγγελοπούλου" της λέω.
"Κατερίνα Μακρή" μου λέει εκείνη" Παρακαλώ Καθήστε" μου λέει και κάθομαι σε μία καρέκλα.
"Όπως σας είπα και στο τηλέφωνο κυρία Μακρή θα ήθελα πάρα πολύ να βοηθήσω εδώ τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα" της λέω.
"Σαφώς και θέλετε δεσποινίς Αγγελοπούλου και εγώ ευχαρίστως να σας δώσω την δουλειά αλλά θα τα καταφέρετε; Τα παιδιά μας εδώ είναι πολύ δύσκολα και απόμακρα..  ούτε σε εμάς που μας βλέπουν τόσα χρόνια δεν μιλάνε" μου εξηγεί.
"Αφήστε με να προσπαθήσω... Κάτι παραπάνω θα μπορώ να κάνω εγώ" της λέω.
"Τότε θα είναι χαρά μας να σας έχουμε εδώ" μου λέει.
"Σας ευχαριστώ πολύ... Και μπορείτε να μου μιλάτε στον ενικό" της λέω και εκείνη χαμογελάει.
"Ποτέ μπορείς να ξεκινήσεις;" Με ρωτάει.
"Και αύριο αν θέλετε.. το πρωί θα είμαι εδώ" της λέω.
"Μπορείς απλά να έρχεσαι οπότε χρειάζεται δεν είναι ανάγκη να περνάς όλη την μέρα σου εδώ" μου λέει η κυρία Μακρή.
" Αυτό μπορώ να το κάνω το απόγευμα.. το πρωί θα ήθελα να είμαι εδώ κοντά στα παιδιά και να τα πλησιάσω" της λέω.
"Όπως θέλεις κορίτσι... Θα τα πούμε αύριο λοιπόν" μου λέει και αφού την χαιρετάω φεύγω για να γυρίσω στο σπίτι.

_____________________________________________
Χευ

Να το πρώτο κεφάλαιο του δεύτερου βιβλίου.

Ελπίζω να σας αρέσει η συνέχεια

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο

Φιλάκια 💋💋💋💋💋