"Ζωιτσα μου;" Ακούω τον Άρη να λέει και έρχεται στην κουζίνα.
"Μπα μπα; Τι έγινε... Σου πέρασαν αυτά που είχες;" Τον ρωτάω.
"Δεν είχα κάτι ζωή μου... Απλά δεν είχα διάθεση και τώρα την ξανά βρήκα.
"Χαίρομαι για αυτό... Γιατί άμα συνεχιζες έτσι θα τις έτρωγες" του λέω.
"Από εσένα;" Με ρωτάει.
"Έκανα πολεμικές τέχνες μικρή... Το ξέχασες;" Τον ρωτάω.
"Ωχ ναι μου είχε διαφύγει αυτό... Αλλά εσύ δεν θα με χτυπαγες" μου λέει ο Άρης.
"Μην με δοκιμάζεις" του λέω και εκείνος αφού πρώτα γελάει μέγα με φιλάει.
"Τώρα θα το έκανες;"με ρωτάει.
"Ίσως" του απανταω και εκείνος με ξανά φιλάει.
"Τώρα καλύτερα;" Με ρωτάει.
"Ναι πολύ καλύτερα"του απανταω.
"Θα βάλεις να φάμε;" Με ρωτάει.
"Ναι" του λέω και ετοιμάζω το τραπέζι.
Αφού φάγαμε έπλυνα τα πιάτα και μετά πήγα πάνω να ξαπλώσω με τον Άρη.
"Άρη.. να σε ρωτήσω κάτι;" Του λέω όταν πάω στο δωμάτιο.
"Ότι θες" μου απαντάει εκείνος.
"Το πρωί γιατί έφυγες χωρίς να μου πεις τίποτα;" Τον ρωτάω.
"Γιατί δεν ήθελα να σε ξυπνήσω"μου απαντάει.
"Γιατί δεν μου άφησες ένα σημείωμα ρε Άρη μου;" Τον ρωτάω.
"Δεν το σκέφτηκα... Βασικά δεν περίμενα να αργήσω" μου λέει.
"Και γιατί δεν σήκωνες το κινητό σου;" Τον ρωτάω.
"Γιατί δεν το είχα ανοιχτό ζωή μου" μου λέει
"Ανησύχησα... Νόμιζα ότι είχες πάθει κάτι.... Μην το ξανά κάνεις αυτό" του λέω.
"Το ξέρω Ζωή μου... Συγνώμη" μου λέει.
"Συγχωρεμενος... Αλλά την επόμενη φορά που θα το κάνεις δεν θα σε συγχωρήσω τόσο εύκολα" του λέω.
"Είπαμε δεν θα το ξανά κάνω" μου λέει.
"Και από πότε όταν λες εσύ κάτι το κάνεις;" Τον ρωτάω.
"Δεν κάνω ότι λέω;" Με ρωτάει αυτός.
"Όχι πάντα" Του απαντάω.
"Οχι πάντα;"ρωτάει και αρχίζει να με γαργαλαει.
"Όχι" του λέω εγώ και συνεχίζει να με γαργαλαει.
"Σ αγαπάω"μου λέει και με φιλάει.
"Και εγώ Σ αγαπάω" του λέω και τον φιλάω και εγώ.
"Πόσο;" Με ρωτάει.
"Πολύ" του απαντάω.
"Πόσο πολύ;" Με ρωτάει μετά.
"Πολύ πολύ πολύ" του απαντάω εγώ.
"Εγώ Σ αγαπώ περισσότερο" μου λέει.
"Ναι καλά...θα θελες" του λέω και εκείνος γελάει.
"Άντε έλα να ξαπλώσουμε λίγο τώρα γιατί ε
Σηκώθηκα και πρωί πρωί και δεν πήγα και στην δουλειά εξαιτίας σου" του λέω.
"Με συγχωρείτε δεσποινίς μου δεν θα ξανά γίνει" μου λέει.
"Το ελπίζω" του λέω εγώ σοβαρά.
"Ωχ... Αγριεψε" λέει ο Άρης.
"Άρη... Σοβαρεψου σε παρακαλώ" του λέω.
"Θα προσπαθήσω" μου λέει.
"Κάτι είναι και αυτό" του λέω εγώ.
"Ναι αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα" λέει ο Άρης.
"Δεν πειράζει.. αρκεί η προσπάθεια" του λέω εγώ" έλα ξάπλωσε τώρα να κοιμηθώ λίγο" του λέω εγώ.
"Εσύ θες να κοιμηθείς εγώ θα ξαπλώσω;" Με ρωτάει.
"Ναι... Θα ξαπλώσεις μαζί μου.. να με πάρεις αγκαλιά" του λέω.
"Δεν θέλω" μου λέει εκείνος.
"Δεν σε ρώτησα αν θέλεις θα το κάνεις" του λέω και ξαπλώνει δίπλα μου.
"Τι θα έκανες χωρίς εμένα... Μου λές;" Με ρωτάει.
" Την αλήθεια;" Τον ρωτάω εγώ.
"Ναι" μου απαντάει.
"Πάρτι" του λέω.."κοιμήσου τώρα" του λέω μετά και μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.______________________________________________
ΧευΝα και το τελευταίο κεφάλαιο για σήμερα.
Τα λέμε αύριο με το επόμενο..
Φιλάκια 💋💋💋💋💋
Και Καληνύχτα😍😘😘😍😍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]
RomantizmΑναγκαστική η ανάγνωση του πρώτου βιβλίου "Ο Καινούριος Μου Γείτονας [Book 1] Η Ζωή είναι πλέον απόφοιτη του Πανεπιστημίου ψυχολογίας της Αθήνας. Πλέον είναι 22 χρόνων και έτοιμη να ξεκινήσει να ασκήσει αυτό που σπούδασε ο Άρης είναι πλέον πλέον 23...