London, here I come!

1!

AUDREY P.O.V.

Vandaag gaat mijn nieuwe leven beginnen. Mijn nieuwe leven in Londen. Ik vind het best wel spannend. Ik heb een beetje stress, maar wel gezonde stress.

Ik ben net verhuisd vanuit New York naar Londen. Vandaag wordt mijn eerste dag op mijn volledig nieuwe school.

Ik ken er nog niemand, maar dat komt wel goed. Ik ben van plan om nieuwe vrienden te maken. De gedachte maakt me zenuwachtig. Wat als ze me niet leuk vinden?

Ik ga mijn oude vrienden uit New York missen. We hebben wel beloofd om contact te houden, maar ik moet realistisch blijven. De afstand is wel erg groot.

Ik loop de trap af en stap de keuken binnen.

'Doei mam!' Zeg ik en ik geef haar een kus op haar kaak.

'Audrey, heb je wel ontbeten?' Vraagt mijn moeder bezorgd.

'Nee, maar ik moet me gaan haasten. Ik wil niet de eerste dag al meteen te laat komen.' Geef ik als uitleg.

'Neem snel een boterham mee voor onderweg.' Probeert mijn moeder me te overtuigen.

Ik ga niet in discussie en smeer snel een boterham met choco. Nutella choco, want andere choco moet ik niet.

'Ik ga vertrekken!' Roep ik en ik stap naar buiten.

Ik hoor mijn moeder nog iets roepen, maar ik sluit juist de deur. Zo belangrijk zal het wel niet zijn.

Ik eet snel mijn boterham op en steek mijn oortjes in.

Ik heb geluk dat de school niet ver van ons nieuwe huis is. Ik kan gewoon te voet gaan.

Moest ik verder wonen, zou ik de bus ofzo moeten nemen en zou ik nog vroeger moeten opstaan.

Ik slaap het liefst zo lang mogelijk. Maar wie niet?

Ik check mijn iPhone en zie dat ik een berichtje heb van 'dad'. Hij wenst me succes op mijn eerste schooldag.

Ik ben verbaasd dat hij eraan denkt om een berichtje te sturen. Meestal heeft hij heen tijd of denkt hij er niet aan.

Mijn vader werkt als manager in een bedrijf met verschillende afdelingen in verschillende landen. Dat is ook de reden dat we zijn verhuisd.

Mijn vader kreeg de keuze. Of in New York blijven, of naar Londen komen. Naar Londen komen hield een hogere functie en een flinke opslag in.

De keuze was snel gemaakt. Het enige nadeel is dat hij nu nog minder thuis is.

Maar ach ja, ik ben het gewoon. Ik heb mijn vader nooit veel gezien. Dat is al zo van kinds af aan.

Door zijn drukke job heeft hij weinig tot zo goed als geen tijd voor zijn gezin.