London, here I come!

36!

AUDREY P.O.V.

Aangekomen bij Harry's huis, doe ik mijn fiets op slot en zet ik hem tegen het muurtje van de omheining.

Ik bel aan en de poort gaat automatisch open. Ik wandel over het paadje naar de deur van zijn huis.

Op de deur plakt een rood briefje.

'De deur is open.'

Ik frons en open de deur.

Ik stap naar binnen en neem de ruimte in me op. De grond is van lichtbruin parket en de muren zijn wit.

De ruimte is erg ruim en licht. Er hangt een kapstok tegen de muur. Recht voor me zie ik een zwarte trap. Tussen de verschillende treden zit ruimte. Buiten de voordeur zijn er nog twee deuren.

Aan de muren hangen allerlei familiefoto's en vrolijke schilderijen.

Een klein rood briefje vangt mijn blik.

'Ga de trap op. H.'

Ik besluit te doen wat het briefje zegt. Wat is Harry nu weer van plan?

Ik ga voorzichtig de trap op. Als ik boven ben, bevind ik me in een lange gang met verschillende kamers.

Ik kijk rond me heen. Op zoek naar een ander briefje.

Wanneer ik het briefje zie, lees ik het in stilte voor.

'Neem de derde deur aan de linkerkant. H.'

Links. Welke kant is links? Ik kijk naar mijn handen. Ik schrijf met rechts, dus dan is de andere kant links.

Ja, ik moet altijd nadenken welke kant rechts is en welke links.

Ik loop de gang af tot aan de derde deur links en open deze.

'Harry?' Vraag ik.

Geen antwoord. Ik begin dit echt raar te vinden.

Ik voel me ook ongemakkelijk. Ik bedoel maar.. Ik ga zomaar iemand zijn huis binnen en er is niemand te zien.

De kamer is erg netjes. Op de muren hangen allerlei posters van muziekgroepen.

Er staat ook een boekenkast vol boeken en een nette bureau.

Het bed is een tweepersoonsbed.

Op het bed ligt opnieuw... Een rood briefje.

'Draai je om. H.'

Ik draai me om en zie Harry staan met een boeket rode rozen in zijn handen.

Ik slaak een gilletje van schrik.

'Ben ik zo eng?' Grinnikt Harry.

Daarna wordt hij weer serieus.

Hij geeft me de rozen.

'Audrey, do you want to be my girlfriend?' Vraagt hij verlegen.

Ik sla mijn hand voor mijn mond. Ik voel tranen in mijn ogen.

'Audrey, sorry.. Ik..Ik..Het is niet de bedoeling om je te laten huilen. Heb ik iets verkeerds gedaan?' Stamelt hij.

Ik loop op hem af en sla mijn armen om hem heen.

'Natuurlijk wil ik dat.' Fluister ik.

_________________________________

En... Het is officieel! :p

Wat denken jullie ervan? :)

En willen jullie alsjeblieft voten? Het vorige stukje had maar drie votes en het stukje daarvoor had er zes. :/

Ook de mensen die lezen en normaal niet voten? Jullie zouden mij er SUPER blij mee maken!! :)

VOTE? Comment? Follow?

(Ik volg terug. :p)