London, here I come!

41!

HARRY P.O.V.

Audrey slaat de deur recht in mijn gezicht. Ze laat het me niet eens uitleggen.

Toen ik Zayn Audrey zag kussen.. Ik flipte en kon het niet aanzien. Ik moest daar weg.

*FLASHBACK*

Ik zie hoe Zayn Audrey kust. Hoe Zayn mijn Audrey kust. Ik voel mezelf zo boos worden op Zayn.

Ik kan hier niet blijven zitten toekijken. Ik moet hier weg, want anders ga ik dingen doen waar ik spijt van ga krijgen.

Zayn blijft een goede vriend. Als Zayn geen vriend van me was, had ik niet getwijfeld om hem nu vol in zijn gezicht te slagen.

Audrey duwt Zayn weg en ik sta op. Ik zie Alice lachen. Bitch.

Ik ga door de woonkamer langs alle dansende mensen. Een jongen loopt tegen me aan en morst zijn bier over me heen.

'Sorry..' Begint hij.

'Laat het.' Onderbreek ik hem grommend.

Ik negeer hem verder en ga de trap op naar boven. Ik ga de eerste de beste kamer binnen.

Ik kom terecht in een slaapkamer. Ik ga op het bed zitten en ga met mijn vingers gefrustreerd door mijn haar.

Ik zit nog maar net op het bed als de deur opengaat. Ik verwacht Audrey te zien, maar het is Emily.

'Harry, is er iets?' Vraagt ze poeslief.

'Ga weg.' Zeg ik zonder haar aan te kijken.

Ze luistert niet en komt naast me zitten.

'Ik weet wel wat er is. Je mist me. Je mist ons.' Zegt ze serieus.

Meent ze dat nu? Tsss.. Ik wil enkel Audrey.

Emily komt dichter naar me toe geschoven en ik schuif weg.

Emily denkt dat ik het doe om haar te plagen. Ze glimlacht speels en komt opnieuw dichter.

Is ze achterlijk?

Emily staat recht en komt vlak naast me zitten. Ze neemt mijn gezicht tussen haar handen en draait het zodat ik haar aankijk. Daarna kust ze me.

Mijn eerste reactie is om haar terug te kussen. Het is een beetje een automatisme.

Ik hoor de deur opengaan.

'Oh.. Eumh.. Sorry..' Klinkt een zachte stem.

Ik maak me los van Emily.

'Harry?' Klinkt het gebroken.

Ik zie Audrey in de deuropening staan.

Ik sta snel recht en ga naar haar toe.

'Audrey, het is niet wat je denkt.' Begin ik smekend.

De tranen lopen over haar wangen. Het doet me pijn om haar zo te zien. Het doet nog meer pijn om te weten dat ik de oorzaak ben.

*END FLASHBACK*

Emily komt achter me staan en slaat haar armen rond mij.

'Nu Audrey weg is, is het tijd voor ons.' Ze legt haar hoofd op mijn schouder.

Ik maak me op een brute manier los van haar.

'Emily, er is geen ons. Nooit geweest. Zal nooit gebeuren.' Zeg ik boos, maar duidelijk.

'Harry..' Begint ze.

'Nee Emily. Niets te Harry. Blijf uit mijn buurt. Ik moet niets meer van je weten. Je hebt het meest belangrijke in mijn leven verpest. Je hebt Audrey van me weggejaagd.' Zeg ik.

Nu ik het luidop zeg, begin ik te beseffen wat er juist gebeurt is. Ik voel de tranen en de daarbij horende pijn komen.

'Harry..' Probeert Emily nog eens.

Ik duw haar aan de kant. Emily valt onelegant op het bed.

Ik storm de kamer uit en sluit de deur achter me.

Ik ga Audrey zoeken. Ik moet haar vinden.

_________________________________

Part 41!

Wat denken jullie over dit deel? :)

Zeker niet vergeten voten! :D

VOTE? COMMENT? FOLLOW?