London, here I come!

46!

AUDREY P.O.V.

Wanneer ik mijn ogen open, zie ik een slapende Harry naast me liggen. Hij slaapt echt op een schattige manier.

Hij heeft zijn mond lichtjes open en ademt luid. Hij lijkt nu zo jong en zo onschuldig.

Ik denk terug aan gisterenavond en begin te twijfelen. Was het wel zo een goed idee om hem zo snel te vergeven?

Heeft hij wel de waarheid gesproken? Ik was er niet bij toen Emily hem zogezegd eerst kuste.

Misschien, kuste hij haar wel eerst? Zou hij daarover kunnen liegen?

Ik probeer zonder Harry wakker te maken, uit het bed te stappen.

Ik ga naar mijn raam en open het. Ik voel meteen de frisse wind in mijn gezicht blazen.

Misschien had ik Harry nog niet mogen vergeven. Misschien had ik hem wat meer moeite moeten laten doen. Hem laten bewijzen dat hij net zoveel om me geeft als hij beweert.

Maar ik kon er niet tegen om hem ongelukkig te zien. Om zelf ongelukkig te zijn.

Hem vergeven was de makkelijke oplossing. Maar is de gemakkelijke oplossing altijd de beste oplossing?

Ik zucht. Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Wat moet ik doen?

Ik hoor dat iemand achter me komt staan.

'Goeiemorgen.' Zegt Harry met zijn sexy ochtendstem.

Hij zet zijn handen op mijn heupen en drukt een kusje in mijn nek.

'Goeiemorgen.' Antwoord ik.

Hij verplaatst zijn handen en slaagt zijn armen rond mij.

'Ben je al lang wakker?' Vraagt hij hees.

Zijn ochtendstem is zo adefsq.

'Nee, maar juist.' Antwoord ik hem.

'Wat stond je hier te doen?' Vraagt hij nieuwsgierig.

'Ik was aan het nadenken.' Zeg ik glimlachend.

'Over?' Vraagt Harry verder.

'Je weet wel.. Dingen.' Antwoord ik luchtig.

'Dingen?' Harry grinnikt.

'Ja dingen.' Zeg ik even luchtig.

'Audrey, als er iets is, kan je me dat altijd zeggen.' Zegt Harry nu serieus.

'Over wat was je aan het denken?' Vraagt hij.

'Eerlijk gezegd was ik aan het denken over ons.' Ik draai me naar hem om.

'Ons? Wat was je dan aan het denken?' Vraagt Harry serieus.

Ik denk na. Zou ik hem vertellen wat ik dacht? Zou ik hem vertellen over mijn twijfels?

Ik besluit om eerlijk te zijn. Eerlijkheid is belangrijk in een relatie.

'Ik.. Eumh.. Ik was aan het denken over ons.. en of ik je niet te snel vergeven heb.' Zeg ik aarzelend.

Ik durf hem nu niet aan te kijken. Bang voor zijn reactie.

'Audrey.. Ik...' Harry weet niet goed wat hij moet zeggen.

Ik kijk hem aan. Zijn ogen zijn hun glans kwijt. Zijn blik staat gekwetst.

'Ik dacht dat we het hadden uitgepraat gisteren?' Harry loopt van me weg en gaat gefrustreerd op het bed zitten.

'Ja, dat is ook zo, maar is het zo gek dat ik twijfel?' Zucht ik.

'Hoe vaak moet ik sorry zeggen tot je me gelooft? Ik hou van je. Verdomme toch. Is dat zo moeilijk?' Roept hij. Ik zie dat Harry boos begint te worden.

'Harry.. Ik.. Sorry oké?!' Ik begin nu zelf geïrriteerd te worden.

Hij vroeg me wat ik dacht. Ik heb eerlijk geantwoord. Hij heeft helemaal geen reden om zo te doen.

Harry staat op en zoekt zijn kleren bij elkaar. Hij doet zijn kleren en zijn schoenen aan. Wanneer hij zijn veters strikt, trekt hij harder dan nodig is.

'Harry? wat doe je?' Vraag ik lichtjes in paniek.

Harry staat op en opent de deur van mijn kamer.

'Laat me maar weten als je eruit bent.' Zegt hij nu zachtjes. Ik zie hoe een traan ontsnapt uit zijn ooghoek.

Hij slaat de deur achter zich dicht en laat me verbaasd achter.

'Hij komt wel terug. Hij komt wel terug.' Herhaal ik steeds in mijn hoofd om me gerust te stellen.

Hij komt terug, zegt sorry en alles is terug in orde. Dat is toch wat ik mezelf wijs probeer te maken. Ik herhaal: probeer. Hoe vaker ik het zeg, hoe minder ik het zelf geloof.

Hoe is dit nu weer kunnen gebeuren?

Ik denk opnieuw na. Heb ik hem te vroeg vergeven? Ja, waarschijnlijk wel.

Was het fout van me om hem zo vroeg te vergeven? Nee, want ik hou van hem. Ik kan niet zonder hem. Ik heb hem nodig.

Maar nu is hij weg en het is mijn eigen schuld.

En voor de zoveelste keer deze week, voel ik de tranen over mijn wangen lopen.

_________________________________

Het is mij opgevallen dat er in mijn laatste hoofdstukken nogal veel geweent wordt. Mijn personages zijn echt blijters eigelijk. Niet normaal! :o

Maar wat vinden jullie van dit stukje? Hadden jullie het zien aankomen? :p

En nog even over die voteknop: Bijten doet hij ook niet nee! ;) Normaal gezien toch.. :p

En... Ik zoek iemand die zijn mening wilt geven over wat ik nog ga laten gebeuren in dit verhaal. Ik heb twee scenario's in gedachten. Wil iemand helpen kiezen? Zoja, stuur me dan een berichtje :)

VOTE? COMMENT? FOLLOW?