London, here I come!

43!

HARRY P.O.V.

Ik zie hoe Audrey de straat uitloopt. Ik voel me echt ellendig.

Ik haat Emily om wat ze heeft aangericht.

Ik draai me om en schop gefrustreerd tegen een leeg drankbekertje.

'Verdomme toch!' Roep ik al even gefrustreerd.

'Harry?' Ik draai me om en zie Louis staan.

Ik knipper hevig mijn tranen weg.

'Waar is Audrey?' Vraagt hij.

Alleen al door haar naam te horen, breekt mijn hart in 365773 kleine stukjes.

Ik antwoord Louis niet.

'Kom naar binnen. Het feestje is nog lang niet gedaan!' Zegt hij enthousiast.

Ik loop Louis voorbij en ga opnieuw het huis binnen. Ik maak meteen mijn weg naar de keuken en gris een fles drank mee.

Ik leun tegen het keukeneiland en zet de fles aan mijn lippen. Ik neem gulzig een paar slokken.

Normaal ben ik niet echt een drinker, maar nu kan ik de drank gebruiken. Het maakt de pijn die ik voel minder.

Mijn oog valt op een meisje. Ze heeft lang lichtbruin haar dat lichtjes krult. Haar ogen zijn felblauw. Ze doet me een beetje aan Audrey denken.

Ze merkt dat ik naar haar kijk en knipoogt naar me. Ik glimlach naar haar.

Ze lacht terug en komt op me af gelopen.

Ze legt haar arm over mijn schouder en fluistert in mijn oor: 'Wat doet iemand zoals jij hier zo alleen?'

'Mijn vrienden lopen hier nog ergens rond.' Verklaar ik het feit dat ik alleen sta. Eigelijk.. Waar is Louis gebleven?

'Het is hier zo druk, vind je niet?' Zucht ze.

Ik knik instemmend.

'Kom.' Ze neemt mijn hand vast en trekt me achter haar aan.

Ik verzet me niet en ga met haar mee. Ze gaat de trap op naar boven en ze duwt me de eerste kamer die te tegenkomt in.

'Hier is het veel rustiger.' Grijnst ze.

Die grijns op haar gezicht maakt me eerlijk gezegd een beetje bang. Wat is ze van plan?

Ik krijg meteen een antwoord op mijn vraag, want ze zet haar handen op mijn schouders en duwt me tegen de muur.

'Eumh, wat doe je?' Vraag ik ongemakkelijk.

Ze antwoord niet en grijnst alleen maar. Ze bijt op haar lip en haar ogen blinken van plezier.

Dit meisje is fucking eng.

Ze komt nog dichter dan ze als was. Als dat zelfs mogelijk is.

Dit is foute boel. Ik wil Audrey, en enkel Audrey. Geen mislukte wannabe van haar.

Ik duw haar van me weg en loop de kamer uit.

'Kom terug! Ik weet dat je het wilt.' Schreeuwt ze hysterisch.

Wow, wat een avond. Alsof wat hiervoor gebeurd is nog niet genoeg is, ontmoet ik een psychopaat.

Volgens mij was dat meisje me van plan om te verkrachten ofzo. Als dat mogelijk is.. Kan een meisje een jongen verkrachten? Ze had allesinds mentale problemen ofzo.

Ze mocht dan wel van uiterlijk op Audrey lijken, maar innerlijk..

Ik wil Audrey. Ik heb haar nodig. Het maakt niet uit wat ik ervoor moet doen, ik zal Audrey terug krijgen.

_________________________________

Het heeft redelijk wat geduurd voor ik update, maar ik had wat moeite met dit hoofdstuk te schrijven. Ik wist niet zo goed hoe ik het allemaal kon verwoorden.

Ik ben er zelf nog totaal niet tevreden over, maar ik wou updaten. :p

Maar... wat denken jullie ervan?!
Laat het me weten in een comment. Tips zijn ook nog altijd welkom!!

Ik kan kritiek verdragen, dus jullie mogen ook zeggen wat jullie slecht vinden enzo. :)

En ik wil jullie om een gunst vragen.. Als jullie dit nog niet hebben gedaan, zouden jullie dan ook op de vorige hoofdstukjes willen voten? :)

Want mijn verhaal blijft dalen in de fanfictionlijst. :( En dat werkt ook niet echt motiverend om verder te schrijven. :/

Al DANKU!! :)

VOTE? COMMENT? FOLLOW?