London, here I come!

21!

AUDREY P.O.V.

Ik volg Zayn de trap op naar zijn kamer. Zijn huis is echt HUGE!

Ik kijk rond me en neem elk klein detail in me op. Ik grinnik, wanneer ik de foto's bekijk die aan de muren hangen. Het zijn kinderfoto's van Zayn en zijn zussen.

Zayn hoort me grinniken en draait zich naar me om. Hij trekt zijn wenkbrauw op en vraagt: 'Wat zit je nu zo te grinniken?'

'Schattig hoor!' Ik wijs met mijn duim naar de foto's.

Zayn bloost. 'Zo gênant..' Mompelt hij.

'Nee hoor!' Zeg ik vrolijk. Ik lach en Zayn schenkt me een kleine glimlach terug.

'Aww, schaamt kleine Zayn zich een beetje?' Zeg ik met een babystemmetje.

Ik wrijf met mijn hand door zijn haar.

'Alles behalve mijn haar!' roept Zayn dramatisch.

Ik steek mijn hand al uit om het nog eens te doen.

'Waag het niet!' Zegt Zayn dreigend.

Ik luister niet en doe het toch. Op het laatste moment, net voor ik zijn haar raak, trekt Zayn zich weg en zet hij het op een lopen.

Ik achtervolg hem, wat niet gemakkelijk is door alle trappen.

'Ooit al gedacht aan een lift in je huis?' Vraag ik al puffend.

'Normale mensen mét een conditie hebben dat niet nodig.' Grapt Zayn.

Zayn stopt en wacht me op.

'Wapenstilstand?' Vraagt hij me.

'Eumh..' Ik trek zo overtuigend mogenlijk een nadenkend gezicht.

'Niet proberen. Jouw gezichtsuitdrukking is nu echt een foto waard.' Zayn lacht.

'Geef toe! Je bent gewoon jaloers! Jij gaat nooit zo goed kunnen acteren als mij!' Zeg ik zo serieus mogenlijk, wat dus niet heel serieus is.

Zayn lacht nog harder. 'Tuurlijk! Als je het zelf gelooft.'

'Ja!' Ik kijk hem beledigd aan, maar lach dan mee.

'Kom mijn kamer is die kant op.' Zayn doet teken om hem te volgen.

Hij opent zijn kamerdeur en laat me voorgaan.

'Wow! Zalig!' Ik kijk bewonderend om me heen.

Zijn kamer is erg netjes, voor een jongen... Op zijn muren staan allemaal graffiti-tekeningen.

'Dankje.' Antwoord Zayn. 'Ik heb deze zomer mijn kamer helemaal vol gespoten met graffiti.'

'Wow! Ik wil ook zo'n muur in mijn kamer!' Ik klap enthousiast in mijn handen.

'Vind je het echt zo cool?' Vraagt Zayn al glimlachend.

'Jaaa!' roep ik uit.

'Voel je maar vereerd. Je bent, op mijn gezin na dan, de eerste die het ziet.' Lacht Zayn.

'Yess! Nu voel ik me belangrijk.' Ik grijns.

'En terecht!' Grinnikt Zayn.

'Nice! Die zap-tattoo op je arm staat ook op je muur!' Roep ik uit.

'Ja, het is mijn lievelingstattoo. Ik vond dat die ook een plaatsje moest krijgen.' Vertelt hij.

Op het eerste zicht zou je denken dat Zayn een echte badboy is met zijn donkere haar en tattoo's. In werkelijkheid is Zayn echt een lieve jongen. Soms is hij zelfs wat verlegen.

'Wat wil je doen?' Vraagt hij me. 'Een film kijken?'

'Of gamen?' Voegt hij er aarzelend aan toe.

Typisch. Zayn is weer een voorbeeld van een jongen die denkt dat meisjes niet kunnen gamen.

'Jij denkt dus dat een meisje niet kan gamen? Pas maar op Malik! Bij deze ben je uitgedaagd.' Daag ik hem uit.

Zayn grinnikt. 'Challenge accepted!'

__________________________________
En hier is dan... Part 21! :p
Ik heb trouwens de cover veranderd. Wat denken jullie ervan? :p
Vote? Comment? :)