London, here I come!

22!

ZAYN P.O.V.

'Yess!' Roept Audrey uit. 'Gewonnen!'

Ze begint een marginaal dansje te doen. En met marginaal bedoel ik écht marginaal.

'En wat zeg je ervan Zaynie? Oh, je zegt niets meer! Kan er iemand niet tegen zijn verlies?' Treitert ze me.

'Och, dat was beginnersgeluk. Ik moet er gewoon nog inkomen.' Verklaar ik mijn verlies.

'Jaja... Ik ben gewonnen. Leer ermee leven, Zaynie.' Ze steekt haar tong nog maar eens uit.

Serieus, de hoeveelste keer is dat al vandaag? Ik zou het echt eens moeten tellen.

'Als we nog eens zouden spelen, wedden dat ik dan wel zou winnen?' Daag ik haar uit.

'Bewijs het! Klaar om af te gaan?' Ze kijkt me lachend aan.

'Kijk maar uit dat jij niet verliest deze keer!' Ik probeer haar zo uitdagend mogelijk aan te kijken.

'En dan zeg jij iets over mijn gezichtsuitdrukkingen!' Giert ze het uit.

Ik kijk haar nep boos aan! waardoor ze nog harder moet lachen.

Terwijl ze lacht, begin ik al een nieuw spel.

'Jij valsspeler!' Roept ze uit. 'Ik was nog niet klaar!'

Ik grinnik. 'Je moet je aandacht er maar bij houden.'

'Valsspeler..' Mompelt ze nog eens.

'En wie wint er nu?! Juist, IK dus!' Roep ik op het einde van het spel. Ik leg eens extra de nadruk op de 'ik'.

'Niet moeilijk als je valsspeelt.' Ze kruist haar armen over elkaar.

Ze doet me nu denken aan Niall die geen koekje krijgt.

'Revanche!' Eist ze.

'En wie kan er nu weer niet tegen zijn verlies?' Plaag ik haar.

Uiteindelijk stem ik ook in voor een revanche, wat ik beter niet had gedaan. Drie keer raden wie er won. Audrey dus.

'Ha! Ha! I am the best!'

'Tsss, voel je niet goed. Ik heb je laten winnen.' Bluf ik.

'Ja tuurlijk.. Weet je Zayn? Als jij dat wilt geloven, mag dat van mij. Ik weet ten minste beter.' Ze kijkt me al grijnzend aan.

'Oké, oké' Geef ik toe.

Ze kijkt me gechoqueerd aan.

'Heeft Zayn Malik nu juist zijn ongelijk toegegeven?'

'Het is al goed.' Grijns ik.

Plots klinkt 'Sing' van Ed Sheeran door de kamer.

'Oh, ik word gebeld.' Zegt Audrey en ze neemt op.

'Hallo?.. Echt? Super!.. Ik kom meteen naar huis!' Audrey begint hyperactief op en neer te springen.

'Je moet naar huis?' Vraag ik haar.

'Ja, sorry. Mijn nicht, Eleanor, is verhuist en woont nu dichter bij ons. Ze is nu op bezoek en gaat naar onze school komen.' Vertelt ze enthousiast.

'Je nicht moet wel erg leuk zijn, aan je reactie te zien.' Ik lach.

'Jaa! En het is al super lang geleden dat ik haar heb gezien.' Vertelt Audrey vrolijk.

'Wel, dan is het inderdaad tijd om naar huis te gaan.' Ik glimlach.

Audrey knikt. 'Dankje voor de leuke namiddag Zayn. Dit moeten we vaker doen.'

Ze geeft me een knuffel die ik met plezier beantwoord. De meeste mensen weten het niet, maar ik ben een echt knuffelbeer.

'Ik vond het ook leuk. Ik ben blij dat we nu wél overeen komen.' Ik lach.

Best gek als je denkt dat ik voor vandaag amper een woord tegen haar gesproken had.

Audrey lacht en knikt.

'Wel, ik zie je morgen Zayn!' Ze geeft me nog een kus op mijn kaak.

'Ga je te voet naar huis?' Vraag ik haar.

'Neuh, ik was van plan om het vliegtuig te nemen, omdat mijn huis maar drie straten verder is ofzo.' Zegt ze nonchalant.

'Grapjas. Ik zal wel even meewandelen.' Zeg ik vriendelijk als ik ben.

'Oké, is goed.' Glimlacht ze.

Ik neem snel mijn jas en we vertrekken.

_________________________________

Update! Ik ben er zelf niet heel tevreden over. De volgende update is vandaag nog of morgen. :)
Vote? Comment? Follow?