London, here I come!

51!

HARRY P.O.V.

Emily begint meteen aan een stuk door te ratelen. Ik heb al een paar keer luid gezucht, maar ze lijkt maar niet door te hebben dat ik helemaal geen zin heb in een gesprek met haar.

Ze blijft maar doorbabbelen over een onderwerp dat me totaal niet interesseert. Over zichzelf.

'Emily.' Onderbreek ik haar droog.

'Ja?' Klinkt het aan de andere kant van de lijn.

'Ik heb nu geen tijd en geen zin in een gesprek met jou.' Zeg ik kortaf.

'Harry..' Begint ze te zeggen, maar ik onderbreek haar opnieuw.

'En dat zal ik ook nooit hebben.' Zeg ik droog, voor ik afduw.

Emily belt nog een paar keer terug, maar ik negeer haar.

Het is nu tijd voor actie. Deel 1 van 'Krijg-Audrey-Terug' kan van start gaan.

Ik neem snel mijn gitaar en het blad papier dat ik heb volgekrabbeld.

'George?!' Roep ik door het huis.

'Ja, meneer?' Klinkt het formele antwoord.

'Harry.' Verbeter ik hem. 'Zou je me ergens naartoe kunnen brengen?'

'Natuurlijk.' Zegt hij.

'Oké, kom.' Ik wenk hem en begeef me naar de auto.

Ik open zo snel mogelijk de autodeur en neem plaats op de achterbank.

'Waar wilt u naartoe?' Vraagt hij me eens hij achter het stuur zit.

'Weet je nog dat meisje van die date in het park?' Vraag ik hem.

'Ja die herinner ik me nog.' Zegt hij.

'Wel je hebt haar toen thuis afgezet. Aan datzelfde huis moet ik nu zijn.' Leg ik uit.

'Oké, komt in orde.' Antwoord Georges.

De autorit verloopt in stilte. Als we aan Audrey's huis zijn, neem ik mijn gitaar en stap ik uit.

'Kun je hier even wachten?' Vraag ik Georges.

'Natuurlijk.' Antwoord hij stijfjes.

Die man mag best wel een keer vrolijk doen. Hij is altijd zo verschrikkelijk droog.

'Dankje.' Ik stap uit en ga naar de voordeur.

Ik bel aan en na een paar seconden doet Audrey's moeder al open.

'Harry, liefje! Wat leuk om je weer eens te zien.' Zegt ze terwijl ze me stevig omhelst.

Ik lach eens ongemakkelijk.

'Je komt voor Audrey zeker?' Vraagt ze.

Nee, ik kom eens kijken of de kerstman hier soms is. Serieus, voor wie zou ik anders komen?

'Eumh ja dat klopt.' Zeg ik terwijl ik mijn hand door mijn bruine krullen haal.

'Ze is boven. Je kent de weg.' Ze wijst naar de trap en glimlacht.

'Danku.' Zeg ik beleefd. Ik ga zo snel als ik kan de trap op richting Audrey's kamer.

Ik heb een beetje stress. Wat als ze me wegstuurt? Wat als ze me geen kans geeft om te zeggen wat ik wil zeggen? Wat als ik plots de juiste woorden niet weet te vinden?

Ik zucht en klop op de deur. Ik krijg niet direct antwoord, dus ik open de deur zachtjes.

Ik zie Audrey op haar bed liggen met haar telefoon naast haar oor.

Wanneer ze me ziet staan, gaat ze rechtop zitten.

'Eleanor, ik bel je later terug. Harry is hier.' Zegt ze een beetje ongemakkelijk.

Ze legt de telefoon af en kijkt me onzeker aan.

'Harry, wat doe jij hier?' Zegt ze met een vragende blik.

_________________________________

Eindelijk nog eens een update. Het is al langer dan een maand geleden dat ik dit verhaal heb geupdate. Ik had het superdruk met school.

Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden. Het verhaal gaat niet zoo lang meer duren. Ik weet al precies wat ik ga laten gebeuren.

Laten jullie weten wat jullie vinden in een comment? En vergeet niet te voten! Ik ben alle voters super dankbaar!!

En als jullie willen, checken jullie dan ook eens mijn andere verhalen? Je zou me er een groot plezier mee doen! :)

VOTE? COMMENT? FOLLOW?