Transfer

CHAPTER 32

(Time Skip after 2 Weeks)

Malamig ang panahon ngayon kasi maulan. Lahat kami naka suot ng jacket. Ako nga lang ang naiiba kasi ang gagara ng mga jacket nila, ang kakapal pa ng tela.

Nakaupo lang ako sa upuan ko, nag susulat ng kung ano ano sa notebook out of boredom. Wala pa kasi si Mrs. Jung eh.

Nag iingay lang sila lalo na sila Hoseok maliban siyempre kila Yoonsun. Wala din siguro magawa :3

"Good morning class!" Pag bati ni Mrs. Jung pagkapasok nya. Tumayo kaming lahat at binati rin siya.

"Good morning Mrs. Jung!"

"I have something to tell you guys" sabi ni Mrs. Jung habang nakangiti ng napaka laki.

Ano nanaman kaya toh.

"DON'T TELL ME IT'S THEM AGAIN?!" Sigaw ni Taehyung at pinalo ang table nya sabay tayo ng napaka OA kaya natumba pa ung upuan nya.

Taehyung: (ㅇ0ㅇ+)

Others: .__.

*insert awkward crickets*

Tumingin si Taehyung saamin at ngumiti habang kinakamot ang batok nya. Naupo siya sa upuan nya at umastang parang walang nangyari.

"Okay? So I was saying I have something to tell you. I already got the permission of Mr. Kim and he approved"

"Mrs. Jung, please get straight to the pooooint!" Pag hinaing nila Jimin kay Mrs. Jung na tumawa lang.

"Okay fine. Tomorrow were going to Lotte World. I want to take you there since Nahyun is back" pagkasabi ni Mrs. Jung nun nag sihiyawan sila. Natuwa rin ako kasi makakapunta na ako dito sa Lotte World natoh.

Omg! Can't wait \(*ㅇ*)/

"Thank you Mrs. Jung!!"

"No problem. All of you were just like my kids" nag 'yieee' sila Taehyung kaya binato sila ni Mrs. Jung nang chalk.

"Okay! Shut up now, we'll go back to our discussion"
-----------------------

"Be on time tomorrow okay?" Sabi ni Mrs. Jung na nakatanggap ng isang malakas na 'Yes!'. Ngumiti siya bago umalis ng classroom.

Uwian naaa :3

"Nahyun-aaah~" nako eto nanaman po tayo. Nilingon ko si Taehyung at ngumiti sakanya.

"Bakit Taehyung?" Tanong ko sakanya sabay ayos ng mga gamit ko. Nilagay ko ung iba kong libro sa bag at ung iba naman nasa paper bag na binigay saakin ni mama.

Oo nga pala. Nawawala pa ung isa kong libro..

"Would you mind if I take you home?" Tanong nya saakin habang nakangiti na parang nahihiya pa. Hawak nya ang sarili nyang kamay sa likod habang gumagalaw galaw na parang di mapakali.

"Ah, Sorry Taehyung. May dadaanan pa ako eh" pag gawa ko ng excuse. Di ko alam eh, nakakahiya na kasi madalas nya na akong ihatid sa bahay pauwi.

"Oh, okay! Don't talk to strangers and be careful okay?" Buti di nya ako kinulit. Ngumiti ako sakanya at tumango. Nilagay ko lang ung paper bag sa bookshelves.

"Bye!" Pag papaalam ko sakanila kasi di pa sila lumalabas ng classroom. Nauna na akong umalis sakanila.

Ang totoo nyan wala naman talaga akong dadaanan eh. Sorry Taehyung, nag sinungaling ako ㅠㅠ

Naglalakad lang ako ng may madaanan akong tindahan. Since may gustong kainin ang bibig ko napag isipan ko munang bumili ng biscuit.

"Ate magkano po toh?" Tanong ko sa tindera habang tinuturo ung biscuit na gusto kong kainin. Alam ko 6 pesos lang toh pero tinanong ko narin para sure.

"7 pesos yan" ano?! Nahiya pang gawing 6 pesos ah!

"Pwede po bang tawaran nyo?"

"Aba! Pati ba naman biscuit tatawaran mo? Wag mo nalang bilhin kung di mo afford!" Pag sigaw saakin nung tindera. Grabeh siya ah.

Nag pout ako at kinuha ang mga coins ko sa wallet ko. Binilang ko muna kung magkano, sakto lang siya.

"Eto na po oh" inabot ko sakanya ung coins kaya binigay nya na saakin ung biscuit.

Agad akong umalis sa tindahan na yun. Pero di pa naman ako nakakalayo. Binuksan ko ung balot ng biscuit at akmang susubo na nang biglang may bumangga saakin na batang nag ii-skate board.

"Ano ba?!" Natapon ung biscuit kooo! ㅠㅠ dahil sa impact nang pagkakabangga nya, natumba ako.

"Hoy walanghiya ka! Bayaran mo tong biscuit ko! Napamahal ang bayad ko dito tapos di ko makakain?! Hoy bumalik ka ditoooo!!!!" Wala akong pake kung bata pa siya pero kasi naman eh ㅠㅠ

Nag wawala ako nang parang bata dito. Nakaupo parin ako sa sahig, sa tabi ng basang kalsada. Buti nalang di ako natumba doon sa may tubig.

Nagulat ako ng biglang kumidlat at kumulog. Mukhang uulan nanaman ah. Kailangan ko nang makauwi, wala pa naman akong dalang payong.

Tatayo na sana ako ng biglang may humaharurot na sasakyan na dumaan sa tabi ko, sa may tubig.

At ayun..nabasa ako nung tubig. May nainom pa nga akong onti eh..

"TANGINA MO PO! BWISIT KA! SINO BA MAY SABING HUMARUROT KA?! BUMALIK KAYO DITOOOO!!! NAKAKAINIS KAYOOO!" Wala akong pake kung mag mukha akong baliw dito basta mailabas ko lang ung galit ko.

Bakit ba ang malas ko ngayon?

Mukha akong basang sisiw dito, ung buhok ko nakadikit na sa mukha ko, ung uniform ko bumigat dahil nga nabasa.

Mas lalo akong nalumo ng bigla akong nakaramdam ng tulo ng ulan sa ulo ko na unti unting lumalakas.

Napaiyak nalang ako dahil sa sobrang lungkot, galit at kung ano pa man yan. Di ko na napansin na pati ung bag ko nababasa.

Ng biglang di ko na nararamdaman ang ang pag patak ng ulan kaya tumingala ako at nakita siya sa harapan ko na may dalang payong.

Taehyung's POV

I'm currently fixing my things when I saw Nahyun's books on the bookshelves so me, being myself, took out my books and put it beside Nahyun's.

I smile in satisfaction and clap my hands and also because of happiness. I don't know, just the thought of her makes me happy.

"Bye everyone!~" I bid everyone a goodbye without looking at them and went out of the classroom.

Suddenly it rained. Wait, I didn't saw Nahyun with umbrella earlier (ㅇ0ㅇ)

Out of panic, I run towards the gate while getting my umbrella inside my bag. Maybe she's not too far from here.

I saw a glimpse of her not too far away. I smiled, but that smile immediately turn down.

What?..

There's a boy, shielding her from the rain that I thought I'm the one who should be doing that.

I clenched my right hand while the other holding my umbrella tightly when I saw the boy.

Why?..

My heart ache and I don't know why. I also didn't notice a tears rolled down my cheeks.

It hurts..please make it stop..
------------------

Read. Vote. Comment ;)
Thanks guyyys! Taehyung akin ka nalang ~