Will You Be Mine [On Going]

Chapter 42

[Gwent's POV]

"K-Kaye."

Wala akong kahit na anong balita mula sa kanya. Kahit kelan di ko siya natanong kay Brylle dahil alam kong hindi siya komportableng pagusapan ang bagay tungkol sa kapatid ko. Tanging mensahe lamang ni Kuya Kevin ang natanggap ko na nasa ibang bansa lamang si Kaye kasama ang Mommy nila.

'Pero ba't siya nandito?'

Sa totoo lang natatakot pa akong harapin siya dahil di ko alam kong paano ko siya pakikitungohan at kung paano din siya makikitngo sa akin.

Habang naglalakad siya papalapit sa akin ay wala akong ibang makita sa kanyang mga mata kundi ang galit.

Parang isang matinis na tunog ang bumingi sa pandinig ko ng dahil sa malakas niyang sampal. Naka tungo lang ako sa kanan ko matapos niya akong sampalin. Naramdaman ko nalang na umiinit ang sulok ng mga mata ko at wala akong naga kundi ang umiyak.

"You want my Dad... and now you want my boyfriend." Sambit niya na nagpalingon sa akin upang harapin siya. "...Katulad ka lang ng nanay mo... walang ibang ginawa kundi mang agaw... I hate you."

Naawa ako sa kanya dahil tila nahihirapan siyang magsalita at makikita mo ang sakit na pinagdadaanan niya ngayon. Akmang lalapitan ko siya pero pinigilan niya ako.

"Hinding hindi kita matatanggap bilang kapatid...." Alam kong sa mga oras na ito ay gumagawa na kami ng eksena pero maskailangan kong isipin ang kapatid ko. "You know what? You deserve to die!"

Bigla siyang lumapit sa akin at itinulak niya ako ng sobrang lakas. Naramdaman ko nalang yung siko ko na tumama sa kung saang matigas na bagay bago iyon tumama sa sahig at napahiga nalamang ako. Akmang papaibabaw siya sa akin upang sampalin pa ako pero natigilan siya.

"Kaye!!"

Alam kong si Brylle iyon. Di ako lumingon sa kanya at na kay Kaye lamang ang paningin ko. Puno ng pagkagulat sa kanyang mga mata.

Naitulak lamang ni Brylle si Kaye palayo sa akin at muntik pa ito matumba. Agad naman ako itinayo ni Brylle. Akmang ilalayo na sana ako ni Brylle kay Kaye pero natigil ito ng tawagin siya ni Kaye.

"Brylle." Parang hirap na hirap pa siya bago niya ma banggit iyon. Nakatalikod lamang dito si Brylle at mukhang walang balak lumingon habang nakaalalay pa rin ito sa akin. "S-sabihin mo... kailan ba... kahit sandali... minahal mo ba ako?"  Hirap na hirap ito magsalita at dama mo sa bawat linya ang sakit sa mga pinapakawalan niyang salita.

"Let's go Gwent." Mahinahong pag aaya sa akin ni Brylle. Akmang ilalakadna ako papalayo ni Brylle ng magsalita pa si Kaye.

"God damn it, Brylle!!! Tell me!?" Para na iting magwawala.

Hinarap ito ni Brylle pero di na ako lumingon kay Kaye dahil mahihirapan lang ako makita ang kanyang sitwasyon.

"What ever you think or you assumed... and everything I show you was only 'coz I was thinking of you as Gwent. Everything wasn't for you... every bit of those feelings are for Gwent." Pinagladiinan ni Brylle lahat ng mga sinabi niya. Wala na akong narinig na salita mula kay Kaye pero alam kong nasasaktan na siya ng sobra higit pa sa kanina. "Kung ayaw mong mas lalo pang masaktan, then leave. Sa susunod na saktan mo pa ulit si Gwent, baka makalimutan kong kahit paano na may pinagsamahan tayo."

Brylle, leaving those words tska siya nagsimula maglaka habang nakaalalay pa rin sa akin.

BUONG biyahe pauwi ay nakatanaw lang ako sa labas ng bintana ng kotse. Walang nagsalita ni isa sa amin at wala akong pakiaalam kong gaano nakakabingi ang katahimikan na iyon.

Natauhan lamang ako ng marahang haplosin ni Brylle ang pisngi ko. Nakaparada na lamang ang kotse niya sa labas ng bahay ko. Napalingon ako sa kanya.

"I'm sorry." Inilapit niya ang mukha ko sa kanya at ipinatong ang noo namin sa isat isa. "You don't deserve to be treated like that. I'm sorry." Nakapikit lamang siya.

Hinawakan ko lamang ang magkabilang pisngi niya. Wala akong masabi. Di ko alam kong ano ba ang dapat kong gawin.

"Nagkunwari siya bilang yung babaeng hinahanap ko. Knowing na taga-Bicol sila dati. Inakala ko na siya yung hinahanap ko. At pinaniwala naman niya ako." Panimula niya sa kanyang kwneto. "I lost my freakin' memory... I wanted so bad to find that girl my mind chasing of. Madali niya ako napaniwala 'cause I was so desperate. You know, when your happy madali mo nalang maloko ang sarili mo. I was convincing myself the whole time na ikaw ay siya. May pagkakapareho kayo pero alam kong may mali nung mga araw na siya ang kasama ko.... Alam kong may kulang."

Hinayaan ko lang siyang magpaliwanag hanggang sa mamaya naririnig ko na siyang sumisingot at nababasa na din ang dalawang kamay ko na nasapo sa magkabila niyang pisngi.

"I remember everything now. I confront her. She said sorry. I forgive her but she needed me to let go, but she didn't want to. Bago ako umalis ng States I ended up everything with her pero ayaw niya kaya iniwan ko siya doon. But everything in me was clear na wala na kami." Mahaba pa niyang paliwanag.

"She hates me." Mapait akong napangiti. Tanging ang mga salita lamang na iyon ang paulit ulit sa isipan ko.

Natatarantang napaharap sa akin si Brylle at tiningnan niya ako ng mabuti sa mga mata.

"Iiwan mo ba ako ng dahil sa kanya?" Nagaalangan na tanong niya.

Umiling ako sa kanya. "She's my sister.... kahit anong mangyari kapatid niya ako at darating ang panahon na magkakaayos kami." Sinubukan kong ngumiti sa kanya upang mapanatag siya.

"I was scared of that thought na kapatid mo siya at mas pipiliin mo siya kesa sa akin dahil pamilya mo siya." He said those word while brushing his hand through my hair. "Most of all I was more even scared of that thought... while I was pushing you away from me ay baka may ibang humahatak nasa ito para angkinin ka nh mga panahon na wala ako."

Napakunot ako ng noo sa mga sinabi niya. Nag aalanganin pa siya kung ipagpapatuloy niya ang sinasabi niya... pero sa huli nagsalita na ulit siya.

"I know na siya ang dahilan kung bakit kasama kita ngayon at nahahawakan. Pero 'di ko maalis sa isipan ko na baka... baka may nararamdaman na sa'yo si Yohan." He those ng hindi sa akin makatingin. Maya maya pa ay nagawa niya nang tumingin sa akin.

"No, he's just a good friend." I said... Trying to convince him... and also trying to convince myself also