Love Between Distance (Completed)

Chapter Thirty

'Kaice nasabi na sakin nang Doctor mo na! Today is your session. Bakit hindi mo sinasabi samin?' Galit na turan nito.

'Para saan pa? Para umasa nanaman na makakakita pa ako!' Mapaklang turan ko dito.

'Kung hindi ka tatayo diyan? Susunduin ko mismo ang Mama mo at ipapaalam sa kanila ang kalagayan mo!' Pagbabanta nito.

Tila ba, nang bitawan niya ang mga katagang iyon ay para agad akong nilukob ng takot.

Takot na paka totohanin nga nito ang sinasabi lalo na. Nasi Grayzon ang tipo ng tao na hindi mahilig magbiro. At kapag sinabi nito ay talagang gagawin niya.

No matter how hard it is. At kahit makasakit pa ito ng iba ay gagawin niya!

But i dont know. What? Come up to my mind at nagawa kong sumagot dito ng pabalang.

'R-Realy hindi mo magagawa yan!' Pautal na turan ko dito.

'You dont know me Kaice. You dont know the thing's i can do! I have my word Kaice at kapag hindi ka tumayo diyan at sumama sa akin. Isang maling sagot mo lang. Malalaman ng mga magulang mo ang kalagayan mo! I give you 5 minutes.' Seryosong turan nito bago ko nalamang naramdaman na wala na ito sa harapan ko.

Wala mang nagawa ay agad akong kong pinindot ang nakapa kong red button sa tabi ko. At mabilis na nagpaalalay sa nurse na nag-aasikaso sakin.

...🐚🐚🐚...

'Doc. Bakit po ganun? Bakit hanggang ngayon hindi parin po siya nakakakita?' Tanong dito ni Grayzon.

'Marahil ay masyado lang matagal mag process ang mga gamot na ini-intake niya kaya. The least that we can suggest is operahan na ito. Kung gusto niyo na agad itong makakita?' Alok nang doctor.

'What do you think Kaice?' Pagkukunsulta dito ng binata.

'NO!' Malakas na sigaw ko sa mga ito. At mabilis na lumabas ng sild na iyon.

Maaring bulag ako pero bahala na. Bahala na kung saan ako dalhin ng mga paa ko.

Wala akong pakialam kong merong mga taong nakakabanggaan kong nagagalit na saakin.

Basta isa lang ang alam ko. At yun ay ang makalayo at makaalis sa hospital na ito.

Hindi ko alam. Kung paano ako nakalabas ng hospital na iyon. At nakarating sa lugar na ito.

Dahan dahan kong kinapa ang aking pinaguupuan at marahang dinadama kong ano ba ang bagay na iyon. At nang mapagtanto kong isa itong damo ay kampante akong naupo roon.

Ang hirap pala nang ganito yung pakiramdam mong buhay ka pero kalahati na ng buhay mo ay parang patay. Dahil wala nang silbi ang isang kagaya mong bulag.

'Kaice.' Nag aalalang sigaw nito sakin at mabilis ako nitong niyakap.

'Thank God your safe. Dahil hindi ko alam kapag may nangyaring masama sayo. Hindi ko kakayanin.' Hulaw  at naiiyak nitong sabi.

Hindi ko alam pero simula nang mangyari saakin ito pakiramdam ko doon ko naramdaman ang pagmamahal ng isang Grayzon Libiran.

Ngunit alam kong hindi mangyayari yun. Ginagawa niya lang naman ito dahil naawa siya sa kalagayan ko.

'Bakit ginagawa mo ito Gray?' Wala sa sarili kong tanong dito.

'A-ang a-alin Kaice?' Naguguluhang tanong nito.

'Ito. Bakit ang bait bait mo? Bakit pinahihirapan mo ako? Bakit ginagawa mo ang mga bagay na iyon? Hindi mo ba alam na nasasaktan na ako! Dahil umaasa nanaman ako sa bagay na kahit kailan hindi mo maibibigay saakin. Dahil May iba kang mahal at alam kong hindi ako yun?' Naiiyak na sabi ko dito. Hindi ko alam pero punong puno na ako. Ang hirap na! Ang hirap nang itago na MAHAL NA MAHAL KO NA SIYA!