Love Between Distance (Completed)

Chapter Thirty-Four

'Gray wala ka bang ipapagawa sakin ngayon?'Tanong ko dito pagkapasok na pagkapasok ko ng kaniyang opisina.

'Wala naman why?' Tanong nito habang nakangiti sa akin.

'G-ganun ba? Ah sige a-alis na ako.' Pagpapaalam ko dito.

'Teka lang.' Tawag nito. Akmang pipihitin ko na sana ang door knob ng pinto.

'Kain tayo treat kita.' Alok nito.

'S-seryoso k-ka?' Nagtatakang turan ko dito.

Ngumiti lang ito at agad na hinigit ang kamay ko.

Ako naman heto tulala parin sa mga nangyayari. Nakakapagtaka lang. Tila ba parang hindi si Gray na bipolar ang kasama ko kundi si Gray na kaibigan ko.

Nagulat naman ako sa sunod na ginawa nito. Pinagdaop niya lang naman ang aming mga kamay Na siyang naging sanhi ng paglipad at pag kalat ng mga paro paro sa tiyan ko.

Agad na dumako ang tingin ko sa mga kamay naming naka holding hands. At nagugulat na tiningnan ko ito

At akmang tatanggalin ko sana ang kamay ko. Nang bigla naman niya itong hilahin pabalik.

'Just this time Kaice.' Sabi nito at mabilis na kinuha ang telephono animo'y may tinatawagan.

Nakatitig lang ako sa mga kamay naming magkadikit habang patuloy naming tinatahak ang corridor kung saan, ang daan papunta sa aming pupuntahan.

'Ok bye.' Sabi nito sa kaniyang kausap.

...🐚🐚🐚.....

'Alam mo lola baby namiss ko ang lugar nato.' Biglang turan nito.

'Ako rin.' At pati ikaw Gray namiss ko yung dating tayo.
Wala sa sariling turan ko.

Sabay titig dito.

'Masaya ka ba?' Tanong nito.

'H-huh?' Nagulat kong sabi.

'Wala! I think your ok now. Halika na!' At ganun ganun tila bumalik nanaman ito sa dating Gray yung Gray na galit sakin.

At para sagutin ang tanong mo.

Kung alam mo lang Gray? kung gaano ako kasaya ngayon. Kung alam mo lang? Kung gaano ko gustong itigil ang oras nato para kahit ilang minuto lang makasama pa kita ng matagal. Kung alam mo lang? Nagustong gusto kitang agawin sa kaniya. Ngunit alam kong hindi na pwede dahil magkakaanak kana. Kung alam mo lang? Kung gaano kita kamahal kahit na ang sakit sakit na!

...🐚🐚🐚.....

'Pero bakit ako? Hindi naman ako ang organizer para sa event nayun.' Pagdadahilan ko dito.

'Ano ba kita Mrs. Domingo?' Pagtutukoy nito.

'S-slave.' Utal at mahina kong sabi.

'So! Wala kang ibang gagawin kundi ang sudin ang lahat ng utos ko. Ikaw ang mag- aayos. Ikaw ang pipili at ikaw ang magsusukat ng susuotin ni Nicole para mamamaya. And last make sure na lahat ng nandun sa proposal venue ko ay gusto mo.' Mahaba at maowtiridad na turan nito.

'Pero Mr. Libiran I'm not your Fiance at mas lalong hindi ako ang aalukin niyo.' Galit na sabi ko dito.

"Bakit basehan bayun. Ms Domingo remember Idolo ka ng Fiance ko. At ikatutuwa niya. Kung ikaw ang pipili at mag aayos ng venue at isa pa! Wag karing assuming. Hindi mo man sabihin halata sa itsura mona umaasa kang ikaw ang babaeng aalukin ko para mamaya.' Nandidiring turan nito.

Aalma sana ako ng sabi dito ngunit agad na ako nitong inunahan.

'Pwede ka ng umalis.' Bastos na turan nito.

Padabog akong umalis sa harapan nito at malakas na ibinagsak ang pinto ng kaniyang opisina. Wala na akong pakialam kung magalit pa ito. Tutal sukdulan narin naman na, ang galit niya sa akin bat hindi ko na sagarin diba!

Mabilis kung tinungo ang silid ko at doon unti unting tumulo ang aking mga luha.

'Bakit mo ginagawa sakin to Gray? Ganun ba talaga kalaki ang Galit mo sakin at pati banaman sa proposal mo pinamumukha mo saking. Yan kasi ang tanga mo you fall for me.' Naiiyak at natatawa kong turan.

Ang sakit sakit na. Hayaan mo Gray. Pagkatapos nito.

Ito na ang una at huling makikita mong ipaglalaban kita. Kasi Gray hindi ko alam. Hindi ko alam kung kaya kopa. Kasi malinaw na eh, pilit ko lang pinapaniwala ang sarili ko na panaginip lang ang lahat ng ito. Na bukas paggising ko ako na yung mahal mo. Ako na yung babaeng ipaglalaban mo.

Good bye Gray.