#488 in random
It's been 10 year's. And until now im still holding to a promise that might be broken or in other. might be unsureable.
Ang tagal narin pala pero still wala na akong balita sakanya. Sometimes I'm asking myself. Is he still waiting f...
Ng makita ko ang bahay napakaganda nga kung ano ang ikinaganda nito sa letrato ganun din sa personal.
At talaga namang ang bawat disenyo nito ay detalyadong detalyado. Parang ang bawat sulok at disenyo nito ay. May pagkakatulad sa dream house namin ni Jaize. Hindi kaya?
'Nay sino ang Architekto ng bahay nato?' Mabilis kong tanong kay nanay
'Dati kapag sasabihin ko lagi mong sinasabi na hindi na importante. Ang mahalaga matapos tong dream house natin?' Sabi sakin ni nanay
'Para ho kasing pamilyar staka gusto ko lang pong alamin na medyo nagka interest na po ako. Sino po ba?' Tanong ko ulit.
'Hay ikaw talaga apo. Si Eng. Monterde' bigla namang nagpantig ang kanyang mga tenga. Sinasabi na nga ba eh disenyo palang alam monang sya ang gumawa. Akala ko nung una masyado lang akong nagiging paraniod kakaiisip sa kanya pero hindi pala dahil. Sya pala talagaang naggawa.
'Eng. Monterde?' Paguulit ko
'Natatandaan mo pa ba sya? Sya mandin yung classmate. Mo noong Elememtary ka. Alam mo di ko rin akalain na. Ikakasal na narin yung batang yun. Sabi mo kasi sakin dati na silais yun. Abat naibihag din ang puso nya.' Bigla naman nagpantig ang aking dalawang tenga sa aking narinig.
'Ikakasal hoh, I mean tanda ko pa po sya. Tandang tanda. Sino bang makakalimot sa taong halos sampung taon kung patuloy na minamahal na ngayon ay ikakasal na?' Sinadya kong hindi ipadinig ang hulian.
'Ah Nay akyat lang po ako huh! May nakalimutan po kasi akong kunin sa taas eh.' Pinilit kong gawing normal ang tinig ng aking boses. Dahil ano mang sandali pakiramdam ko tatraidorin na naman ako ng bugso ng damdamin at kahinaan ko.
Mabilis kong sinara nag pinto ng aking silid at doon binuhos ang walang pagsidlang paglandas ng aking mga luha.
Ang sakit. All these year's. Wala napala akong babalikan pa. Ang sakit lang kasi. I keep and believe in all his promises. Pero heto't ikakasal na sya.
But it wont be the reason para hindi matuloy yung paguusap namin. Maybe i just need a Clossure that will lead me.
...🐚🐚🐚...
Kinabukasan maaga akong gumising I'm wearing my Simple Armani Prive Red Dress.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pairing my pairs of Swarovski Hills. While wearing a Bulgari Necklace.
I drove my car. Yes pupuntahan ko si Jaizer ngayon and im now ready to face him. And beside i dont have any chioce tommorow we are heading back to California for my upcoming movie.
Atsaka wala naman narin akong rason para magtagal pa. Dahil kung pipilitin kong ipagsisikan ang sarili ko sa taong pagmamay ari na nang iba. Mapupunta lang sa wala ang kung ano mang meron ako.
Hindi ako nag aral,nagsikap at inabot ang mga narating ko na para lang maghabol. I can still find someone better. Yung someone na kayang tumupad sa pangako. Hindi yung someone na madaling sumuko.
Im not pathetic educated women.
I dialed his Number. Hoping nasana yun parin ang gamit nya. At tama nga ako nag ring ito at wala pang ilang ring ay. May sumagot na sa kabilang linya.
Ngunit ganun nalamang ang sakit na naramdaman ko ng babae ang sumagot ng kanyang telephono.
'Helo sino po sila' magalang na tanong ng babae sa kabilang linya.
'Tell him that I'm Rey-Rey. And he'l know.' Sabi ko dito.
'Sige sandali lang ha-----HON MAY GUSTONG KUMAUSAP SAYO. REY-REY DAW ANG PANGALAN' hearing those endearment. It's make my heart turn into pieces.
The only feeling im feel'n rigth now is all sadness, guilt and worst is pain.
'H-Hello R-Rey' it's been a long years since. I heard that manly and sweet voice of the man i loved.
But now its different something changed. The sweetness and the tone of it is not longing for me. Its something. A plain as a friend.
