Love Between Distance (Completed)

Chapter Forty-Two

Ilang buwan na ang nakakaraan ngunit hindi parin nagigising ang dalaga.

Samantala hindi naman maiwan iwan ng binata ang dalaga. At palagi lang itong nakabantay kay Kaice na naging dahilan kung bakit mas lalong napalapit ang loob ng mga magulang dito.

Busy si Jaize sa paghaplos ng dalaga ng biglang gumalaw ang mga kamay nito. At marahan at unti-unting bumubukas ang kaniyang mga mapupungay na mata.

'J-jaize?' Hirap at nanghihinang sabi nito.

'Saglit lamang mahal ko tatawagin ko lamang ang doctor.' at mabilis nitong pinindot ang Red button para tawagin ang mga doctor.

'Anong ginagawa ko dito. Diba aalis ako papunta sa California?' Tanong ng dalaga.

Gulat na lamang ang naisagot nito sa dalaga. Marahil ay nagtataka sa tinuran ni Kaice.

'Hindi mo naaalala yung kasal mo at kung pano tayo naaksidente. Hindi ka galit sakin?' Tanong ng binata.

'H-huh? Ano bang sinasabi mo anong kasal. Nababaliw ka naba diba aalis ako. At bakit naman ako magagalit sayo hindi ba dapat ikaw ang magalit sakin dahil iiwan kita?' Tanong nito habang may kunot ang noo.

'W-wala wala kalimutan mo nalamang ang sinabi ko.' Iwas nalamang nito.

Medyo natagalan ang dating ng doctor na nakatulog na si Kaice.

'Doc how is she? Bakit hindi niya po maalala ang mga bagay na meron siya it is possible po na may amnesia siya?' Tanong ni Jaize sa doctor.

'Mr. Monterde the patient had been undergone. Permanent amnesia.' Sabi ng doctor.

'So ibig pong sabihin, what i mean is babalik pa po ba ang mga alala ala niya?' Gulat na tanong nito.

'Oo Mr. Monterde kailangan lang ng pahinga ng pasyente at syempre mga tao, lugar at bagay na may kaugnayan sa kaniya para bumalik at maregain ang kaniyang ala-ala.' Mahabang lintaya ng doctor.

'Ah doc sa ganitong mga Cases po mga ilang araw, buwan ang inaabot ng ganitong klase ng amnesia bago makarecover?' Curious na tanong nito.

'Ang iba kahit nagagawa na ang treatment ay ina-abot ng buwan o di kaya'y taon. At kung hindi nasusustain ng pasyente ang maayos na treatment ay paka possible ng hindi bumalik ang kanyang ala-ala. By the way Mr. Monterde ikaw nalamangang magsabi sa mga magulang ng pasyente i have to go.' Paalam nito.

Sumilay naman ang mga ngiti nito sa labi. Sa wakas Kaice nabura narin sa isip mo ang lalaking yun.

Akin ka lang mahal ko.

...🐚🐚🐚....

'Sir?' Salubong ni Jaize sa mga magulang ng dalaga.

'Bakit andito ka sinong nagbabantay kay Kaice?' Tanong ng kararating lang na mag-asawang Brandt.

'Ang totoo po niyan sir inintay ko po talaga kayo. Kasi po gising na siya.'

'Talaga!' Gulat ng tanong ng dalawa at mabilis sanang lilisan ang mga ito ng pigilan ni Jaize ang Ginang.

'Bakit Iho?' Tanong nito at napatigil narin ang ama ni Kaice.

'Ahm may amnesia po siya!' At unti unting nanlumo ang dalawa.

'Pero wag po kayong mag-alala. Ang ala-ala lang naman po niya kay Grayzon ang hindi niya naalala.' Mabilis na dugsong nito.

'Mabuti naman kung ganoon atlis. Hindi tayo mahihirapang ilayo si Kaice sa lalaking iyon.' Sabi ng mga ito.

At mabilis na tumalima sa itaas at saktong chinecheck ito ng doctor at pinaliwanag din ang kalagayan.

'Mom/Dad, Jaize hindi niyo pa po sinaaagot ang tanong ko kelan pa po kayo naging close kay Jaize o natanggap siya? At bakit po ako nandito?' Sabi nito sa mga tao sa loob ng kuwarto, natigilan naman ang ginang sa pagbabalat ng prutas.

'Ahm. Sumalpok kasi yung sasakyang sinasakyan natin sa Truck nung ihahatid kita sa airport. Marahil ay hindi mo maalala dala ng aksidente.' Singit ng binata ng walang mahugot nasalita ang dalawa.

Tila kumunot naman ang noo ng dalaga.

'Eh diba nagaway tayo? At kayo Mom/Dad hindi niyo pa sinasagot ang tanong ko?'

'Oo nga pero nagkabati din tayo kasi mahal natin ang isat-isa at dahil tinanggap narin ako ng magulang mo ng hindi ako sumuko nabipaglaban ka.' Sabi nalamang nito.

Hindi alam ng dalaga pero pakiramdam niya may mga tinatago ang mga ito sakaniya.

Magtatanong pasana ito ng maramdaman niyang tila kumirot ang parte ng kaniyang utak at medyo pumasok sa kaniyang utak ang papalapit na truck at puro blur ang kaniyang nakikita...

'A-ahhh... A-ang s-sakitttt' impit na sigaw niya agad namang nataranta ang mga tao doon at mabilis na tinawag ang mga doctor.

Ng makarting ang mga doctor agad itong tinurukan ng pang-patulog.

'Doc? Bakit po siya nag-wawala at nanakit daw hoh ang ulo niya?'

'Tinurukan na namin siya ng pampatulog marahil ay masyado lang pinipilit ng pasyente na maka-alala. Ahm normal lang naman ang mga ganitong sitwasyon. I suggest na wag lang natin siyang ipressure at i-limit ang mga pagkukwento niyo sakaniya ng nakaraang hindi niya naalala.' Sabi ng doctor.

'Ahm doc one more thing kung maari hoh sana kapag nagtanong siya sainyo kung ilang taon siyang nacomatose pwede niyo po bang sabihing 2 years.' Pakiusap ng mga ito.

'Ok basta sainyo Mr./Ms. Bradnt.' Sang-ayon ng doctor. Marahil nakuha agad ang nais iparating.