Kısa bir müddet sonra doktor ve o kız yeniden geldi ve doktor gülümseyerek ''Ufak bir uçak kazası geçirdin ve kısa süreli bir hafıza kaybına uğradın. Ama dert etme asla asla gelmeyecek anıların diye düşünme. Bütün her şeyi tek tek hatırlayacaksın.''
Derin bir nefes verdim ve gülümsedim.
'' O zaman sorun yok'' dedim ve ardından kırmızı saçlı kıza döndüm. ''Siz kimsiniz?''
Sorduğum soruya karşı kırılmış bir ifade vardı yüzünde fakat sonrasında derin bir nefes aldı ve konuşmaya yeltendi.
"Ben senin ablanım küçüğüm, hep yanında olacağım. Birbirimizi asla bırakmayacağız.''
Bu güzel yüzlü kız benim ablamdı demek. Ne kadar güzel bir ablam varmış diye iç geçirdim.
Doktor ''Kendini iyi hissettiğinde çıkabilirsin'' dedi ve dışarı çıktı. Kendimi harika hissediyordum ve hiçbir ağrıyan yerim yoktu. Mutluluk tüm bedenimi kaplamış ve içim hızla pır pır etmeye başlamıştı. Dışarıyı görebilmek için can atıyordum. Hafızamı kaybetmiş olmam şuan hiç umrumda değildi yalnızca mutlu olmak istiyordum.
''Abla evimize gidelim'' dedim heyecanla.
''İyi olduğuna emin misin küçüğüm?''
Gülümsedim , ''Ablalara yalan söylenmez''.
Fakat onun beni büyük bir yalanla kapladığını bilmiyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ölü ruhlar müzesi
Cerita PendekWattys 2018 longlist' "Her şey hiç tanımadığı ona yazı yazan bir adamı takip etmesiyle başladı. Çok eskiden tuttuğu bir sözün buralara kadar geleceğini bilmiyordu. Gerçeklikle savaştığını ve evrenin ona küçük bir oyun sergilediğini de henüz bilm...
