Gözlerimi araladığımda nerede olduğu anlamam uzun bir zamanı almamıştı.
''Uyandı, uyandı'' dedi tanımadığım kırmızı renkte saçları olan bir kız. Hastanedeydim...
Ve hiçbir şey hatırlamıyordum. Ne olmuştu? Her şey yolunda mı? Hastanede olduğuma göre yolunda gitmeyen şeyler var demek ki....
''Neden buradayım?'' dedim şaşkınlıkla.
''Kaza geçirdiğini hatırlamıyor musun?'' üzerinde ki kıyafetlere bakılacak olursa bunu diyen kişi doktordu.
Kafamı sağa sola salladım.
''Adımı bile hatırlamıyorum...''
Ne kazası geçirmiş olabilirdim? Meraktan delirmek üzereydim. Doktor adını bilmediğim kırmızı saçlı kıza ''Biraz konuşabilir miyiz?'' dedi. Ve ansızın odada hiç kimse kalmamıştı.
Mutlu bir hayatım var mıydı? Ailem var mıydı? Sevdiğim, aşık olduğum birisi var mıydı? Kardeşlerim var mıydı? Kaç yaşındaydım? Her şey yolunda mıydı?
O kadar çok sormam gereken soru vardı ki hala ablam olduğundan emin olmadığım kişiye...
Korku usulca bedenime işlerken çok başarılıydı. Nefes alış verişlerim daha da hızlanırken beynime dönüp duran soruya kafamı çevirdim.
Ben kimdim? Hatırlamak için bildiğim tüm duaları saymaya devam ederken birkaç saniye duraksadım.
Ya da hiçbir şey hatırlamamak benim için en iyisi miydi?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ölü ruhlar müzesi
ContoWattys 2018 longlist' "Her şey hiç tanımadığı ona yazı yazan bir adamı takip etmesiyle başladı. Çok eskiden tuttuğu bir sözün buralara kadar geleceğini bilmiyordu. Gerçeklikle savaştığını ve evrenin ona küçük bir oyun sergilediğini de henüz bilm...
