ölü ruhlar müzesi

2.2

Kısa bir müddet sonra eve geldiğimiz de rahatlamıştım. Salona girdim. İçerisi öyle güzel kokuyordu ki bana tanıdık gelen çiçeklerin yüreğime usulca işlemesine sebebiyet veriyordu. Beyaz fayans, parlak bir lamba, özenle seçilmiş renkli koltuklardan başka ilgimi çeken bir şey olmuştu.

Tam karşımda kocaman bir tablo duruyordu.
Ellerimi açsam bile belki uzunluğunu anlatmaya yetmezdi. Bir bisiklet vardı.
Ve iki küçük çocuk. Bana o kadar çok şey anımsatıyordu ki ama sanki hiçbir şey anımsatmıyordu.Nasıl bir kargaşa içindeydim..

Kesin, bu sevdiği kız diye düşündüm fakat tam olarak suretini göremiyordum, epey bulanıktı fakat insanın içini ısıtıyordu. ''Bayım, affedersiniz fakat bir soru sormak istiyorum. Bu fotoğrafta ki kız sevdiğiniz  kadın mı?''  Yüzünü büyük bir hüzün kaplamış, bir süre uzaklara dalıp gitmişti. Yanlış bir şey mi yapmıştım bilmiyordum fakat amacım seni üzmek değildi bayım. Senin üzülmeni değil istemek, görmek bile içimi yakar. Fakat bayım ben sana aşık olmamak için çabalasam da bu durumu değiştiremiyorum.  Hafif şekilde başını salladığında daha fazla sormamam gerektiğini düşünüp uzun bir süre boyunca saatin tik taklarının konuşmasına izin verdik. 

 ''Onu çok özledim bayan, onu öyle çok özledim ki yıllar önce gitmeseydim eğer bunların hiçbirisi yaşanmamış olacaktı. Onun öldüğüne inanmıyorum. Bu gerçek değil, sen diyordun ya iyi insanlar ölmez. Melekler de ölmez öyle değil mi bayan?'' derken ağladığını görebiliyordum. Ruhuma kelimeleri ilmek ilmek işliyordu, bayım sizi üzmek istemezdim, özür dilerim diyemedim. Satırların arasında öylece susmuş yalnızca onun bütün çaresizliği karşısında ona bakıyordum.  

''Benim babam da bir melekti fakat öldü bayım, ama kalbimde yaşıyor. Sizin sevdiğiniz kadın da kalbinizde hala yaşıyor belki de şuan yanınızda sizi izliyordur. Lütfen üzülmeyin, ölüme çare yok bayım, alışmak lazım. Bazı şeylere alışmak zaman alır fakat güçlü olmamız gerek. Onun yerini tutamayacağımı biliyorum fakat ben her zaman yanınızdayım bayım. Bir şey olduğunda bana anlatabilirsiniz. Ben sıkılmam, yardım ederim.'' dediğimde sarıldığını tüm bedenimde hissediyordum. Öyle güzel bir duyguydu ki, ağlamak üzereydim. O kadından önce sizinle tanışıp sizinle beraber olmak isterdim bayım böyle bir şeyin mümkünatı dahi yok biliyorum. Saniyeler, dakikalar geçtiğinde bizim de sarılmamız son buluyor.

Güzel şeyler son bulur biliyorum fakat zamanı geri almak için elimden geleni yapmak, o anı tekrar yaşayıp ruhumun en derinlerine saklamak istiyorum.  Kokunuz bile bana öyle tanıdık geliyor ki bayım, sizi tanıdığıma eminim fakat o zaman siz de beni tanırdınız...

Hatırlamalıyım... hatırla Aksu... dünyanın sana meydan okumasına izin verme..