ölü ruhlar müzesi

0.2

''Bisiklet sürmeyi henüz öğrenemedim. Bundan dolayı
arada böyle kazalar yapabiliyorum. Gerçekten özür dilerim.''
''Önemli değil. Ben bisiklet sürmeyi biliyorum. "

"İstersen sana öğretebilirim." dediğimde gözleri elmas gibi parlamıştı.
''Gerçekten mi, Sen ciddi misin? Gerçekten çok isterim. Bisiklet sürmeyi çok seviyorum. Çok mutlu olurum..'' dedi.
Bisiklet sürmeyi bilmiş olduğum için o gün öyle mutlu olmuştum ki bunun belli bir tarifi hiçbir yerde yoktu.
Saate baktım. Henüz geç değildi.
Hem bir kereliğine eve bir saat geç gitsem bir sorun olur muydu? Olumlu anlamda başımı salladım.
Süt kahvesini andıran gözleri bana öyle güzel bakmıştı ki.
Hala aklımdaydı.
O gün hep onunla vakit geçirmeyi diledim ve ertesi gün de, ve ondan sonraki gün de. Aslına bakılırsa onu hergün görmek için elimden geleni yapmıştım.

Bu anlara geri dönmek istiyordum. Mucizeler gerçek ise benim tek dileğim bu zamana ışınlanmaktı. Artık o çok istediğim gitarı istemiyordum, ya da şarkıcı olmayı. Tek dileğim buydu..

''Önemli olan karşıya bakman. Kendine güvenmelisin. Ve dengeni sağladığında gerçekten çok basit. ''

Ve ona bisiklet sürmeyi öğretmek için her yolu denedim.
Aradan ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordum bu yüzden saate baktım. İki saat olmuştu.
Artık gitmem gerekiyordu.
Ve Çınar artık eskisine göre daha güzel sürebiliyordu.
Bu beni gerçekten çok neşelendirmişti.
Arada düşecek gibi oluyordu hatta bir kere dizini kanatmıştı ama olsun, her şey çabalar sonunda gerçekleşir öyle değil mi?
''Gitmem gerekiyor'' dedim başımı öne eğerek.
Gerçekten üzülmüştüm çünkü geçirdiğim en güzel günde
böyle gitmek istemezdim.
''Çok teşekkür ederim her şey için. Okul çıkışında hep buradayım.
Arada gelirsen çok mutlu olurum. Ama dikkatli gel belki yine çarpabilirim. ''
dediğinde ikimiz de küçük çaplı bir kahkaha atmıştık. Onu bırakmak istemiyordum.
Ve ayrıca kalbimin deli gibi atmasının ne demek olduğunu hala öğrenememiştim. Fakat biliyorum bu kötü bir his olsaydı bugün yaşadığım en mutlu gün olmazdı öyle değil mi?

Gülüşü öyle güzeldi ki, ilk o zaman sevdim onu...

Çınarın gördüğü en güzel kızla geçireceği iki yıl vardı. Taşınması gerekiyordu. Bu günleri iyi değerlendirmeliydi.

Belki de bir daha asla böyle güzel biriyle karşılaşamayacaktı.'