Genç Koruyucular (Bitirildi)

15. Bölüm

Toplantıdaki herkes toplantıdan hemen sonra Ted'in yanına gitti. Hemşireler kolunu inceliyor ve ilaçlar sürüyorlardı. Ted ağrı kesicinin etkisiyle hiç acı hissetmiyor ve gayet neşeli gözüküyordu.

"Hey, beni görmeye mi geldiniz? Hadi ama. Bir şeyim yok benim."
Sam :
"Onu bir de Profesör'e anlat."
Ted :
"Neden. Ne oldu?" Marria yanındaki koltuğa oturduktan sonra başını yasladı.

"Jeff'in kime hizmet ettiğini öğrendik. Ayrıca elimizde bir adres de var."

"Bu mükemmel bir haber!"

"Evet öyle ama sen tamamen iyileşmeden gidemeyeceğiz."

"İşte bu kötü bir haber." O sırada hemşire içeri girdi.

"Hastamızı biraz yalnız bıraksak olur mu? Dinlenmesi gerekiyor." Sam Ted'e minnetle baktıktan sonra kapıyı açtı.

"Çabuk iyileşmeye bak." Hepsi Ted'in moralini düzelttikten sonra odadan çıktılar. Ertesi gün takım erkenden kalkmış, kahvaltı yapıyordu. Uykulu bünyeleri hiçbir şey konuşmak istemiyor ve yalnızca sessiz kalmak istiyorlardı. O sırada Natasha geldi ve masaya oturdu.

"Afiyet olsun Gençler."
Sam :
"Yine derse mi gireceğiz? Hiç keyfimiz yok da."

"Hayır, bugün ders günü değil, plan yapma günü. Oraya gittiğinizde ne yapmanız gerektiğini bilmiyorsunuz. Bu yüzden kahvaltıdan sonra toplanalım ve sağlam bir plan oluşturalım." Bu fikir kulağa mantıklı geliyordu. Herkes kahvaltısını yaptıktan hemen sonra toplantı salonuna gitti. Ted de hemşirelerin itirazına rağmen toplantıya katıldı. Ajan Natasha herkes gelince içeriye girdi. Elindeki hafıza kartını hologram yansıtıcı cihaza taktı ve masanın ortasına geçti. Bu sayede herkes onu rahatlıkla görebiliyor ve duyabiliyordu. İlk görüntüyü açtı ve konuşmaya başladı.

"Burası Jack'i gizlediklerini düşündüğümüz nokta. Casey elde ettiği servetinin büyük bir kısmını ve dökümanlarını burada saklıyor. Bizim üssümüzden daha büyük ve tehlikeli bu alanda metrekare başına 4 asker düşüyor. Yani oraya girmek imkansız gibi bir şey." Ted Natasha'nın sözünü gülerek kesti.

"Tabi yeterince hızlı olursak onlar bizi farketmeden Jack'i kurtarabiliriz."
Ashley :
"Saçmalama. Hızlı olan tek kişi sensin ve Jack'i nerede sakladıklarını bile bilmiyoruz." Natasha'nın vermeyi planladığı cevabı Ashley vermişti.

"Lütfen sözümü kesmeyin ve mantıklı düşünün. Elde ettiğimiz bu krokiye göre merkezde binlerce gizli oda var. Hepsine tek tek bakmamız haftalarca sürer. Ayrıca saldırmaya çalışırsak ağır makineli silahlarla uğurlanırız." Uzun süre sessiz kalan Harry, sitemkar bir şekilde söze girdi.

"O zaman ne yapacağız? Buraya plan konuşmaya geldik sanıyordum." Natasha bir an durdu ve Harry'e döndü. Yaklaştı ve sandalyesinin önüne gelip eğildi.

"Eğer arkadaşınızı kurtarmak istiyorsan kapa çeneni ve beni dinle genç adam!" Kulağına fısıltıyla ve çok iğneleyici bir ses tonuyla söylemişti. Ayrıca parfümü Harry'yi büyülemişti. Natasha tekrar yerine tekrar geçti.

"Oraya girebilmemizin tek yolu görünmez olmanız. Oradaki çalışanlar gibi görünüp dikkat çekmemeniz gerekiyor. Bir hayalet gibi dolaşıp bilgi toplamanız ve Jack'in yerini öğrenmeniz gerekiyor. Son ve en zor kısım ise Jack'i kurtarıp dikkat çekmeden çıkabilmeniz. Eğer bunu da başarabilirseniz, görev başarılı olacaktır. Şimdiden başarılar dilerim. Sorusu olan var mı?" Sam düşünceli bir ruh halinden çıkıp soru sormak için elini kaldırdı. Natasha Sam'i işaret etti ve Sam elindeki Jack'in fotoğrafına bakarak cevabını duymak istemediği bi soru sordu.

"Ya başarılı olamazsak?" Natasha bu soruyu yanıtlamak istemiyordu.

"Sam, lütfen böyle düşünme. Biliyoruz çok üzgünsün ve arkadaşına zarar gelmesin istiyorsun. Ama burada hüzünlenerek hiçbir gelişme katedemezsin. Dostun için cesaretli olmalı ve dimdik durmalısın. Eğer sen yıkılırsan bu takım da yıkılır. Bu takımın başarılı olması sana bağlı. Bu yüzden önce sen dik duracaksın ki takımın da dik dursun." Sam bu sözlerden sonra silkelenmiş ve kendine gelmişti. Natasha haklıydı. Bir an önce toparlanması gerekiyordu. Gülümsedi ve başını kaldırdı.