"Opiekunka"

29.1

Narrator

Dźwięk karetki był w stanie obudzić każdego, ale nie ją.

Wjeżdżając na salę operacyjną przy boku Melanie Hemsworth była już jej matka, która o wypadku została poinformowana przez policję.

Młodą kobietę czekało zszywanie głowy, wszelkiego rodzaju badania i opatrzania.

Dopiero bardzo późnym wieczorem starsza pani Hemsworth postanowiła zadzwonić do Daniella Wembleya by powiedzieć że jej córka nie pojawi się w pracy.

Gdy tylko powiedziała co się stało, w telefonie nastała długa cisza. Ostatnie co usłyszała nim mężczyzna się rozłączył było niewyraźne "będę niedługo".

Pov : Daniell

Po telefonie od matki Melanie, jedyne o czym myślałem to: " jak szybko dostać się do szpitala".

Chociaż była już prawie 23, postanowiłem zadzwonić do mojej mamy. Lekko rozbudzona zgodziła się zająć Mattem, wiec po 40 minutach była już u mnie.

-----
O północy docieram pod szpital. Nie wiem, gdzie jest Melanie, dlatego podchodzę do recepcji.

- Szukam Melanie Hemsworth. - mówię szybko z nadzieją że nie zapyta kim dla niej jestem.

- Jest Pan kimś z rodziny? - pyta.

-Tak, jestem narzeczonym. - mówię, a kobieta spogląda w komputer.

- Pani Hemsworth jest w sali numer 215 na drugim piętrze.

- Dziękuję. - odpowiadam na odchodne i szybko biegnę w kierunku schodów.

Będąc na danym piętrze po kolei przyjeżdżam wzrokiem po drzwiach, szukając tych z numerem 215.

Po chwili przez szybę dostrzegam osobę, której szukam. Leży spokojnie na łóżku. Ma zabandażowaną głowę i nogę w gipsie.
Przed oczami mam jej uśmiech, kiedy kilka godzin temu się żegnaliśmy. Teraz jej twarz jest neutralna. Nie wyraża żadnych emocji. Jej oczy są zamknięte. Czuję zbierające się pod powiekami łzy. W normalnych okolicznościach wstydziłbym się płaczu, ale w tym momencie daję upust emocją.

Nie będąc pewnym czy mogę wejść do środka, powoli uchylam drzwi. W środku znajduję się także mama Melanie, którą miałem już okazję poznać.
Podchodzę do łóżka nieprzytomnej Mel's.

- Pójdę do toalety, wrócę za kilka minut. - mówi pani Hemsworth i znika na szpitalnym korytarzu.

- Melanie, nie wiem czy mnie słyszysz, ale muszę się komuś wygadać. - zaczynam. Pochylam się nad nią u łapie za zimną dłoń. - Nie możesz nas zostawić. - kontynuuje - Nie możesz zostawić mnie i Matta. Kiedy ciebie nie ma to wciąż o tobie mówi, cieszy się gdy Cię widzi i płacze jak wychodzisz. On cię pokochał Melanie. Pokochał cie, bo ty kochasz jego. On cię potrzebuje. Ja cię potrzebuje. Jest tyle rzeczy o których chciałbym Ci powiedzieć, ale cholernie się boje że nie zrozumiałabyś. Chyba najlepiej wyrażą to dwa słowa, które ostatnim razem kierowałem do mojej mamy, gdy byłem dzieckiem. Kocham Cię Melanie Hemsworth, wróć do mnie.

---------

Pov :Melanie

Widzę ciemność, słyszę jakiś głos, niestety jest tak nie wyraźny że nie jestem w stanie go rozpoznać. Wszystkie słowa są jakby ktoś mówił je przez mikrofon, bardzo szybko.

-Kocham cię Melanie Hemsworth, wróć do mnie. - jedyne słowa, jakie udało mi się zrozumieć, niestety wciąż nie wiem kto je powiedział.

1. DZIĘKUJĘ ZA 5K WYŚWIETLEŃ. NIGDY NIE SPODZIEWAŁAM SIĘ, ŻE MOJE OPOWIADANIE TYLE OSIAGNIE. 💕💕💕

2. Rozdział nie sprawdzony ://