Macera Bölgesi

Bölüm 10 "Nerdeyim?"

~ Lisa bana sarılıp "Ben seni hiç unutmayacağım Rich!!"dedi.'Ne yani her şey böylemi bitecekti!?'diye geçirdim aklımdan.~

Uçak sağa sola doğru sallanıyordu bir şey görmüyorduk her yer karanlıktı.Lisa ya sarılıp "Bende seni hiç unutmayacağım!Ama biz yaşayacağız duydun mu beni?Yaşayacağız!"dedim.Ve uçak düşmüştü.

Gözlerimi açtığımda New-York un hastanesindeydik.Bana serum bağlayan hemşireye "Ne oldu?"dedim.Hemşire "Bay Richard hava alanının kenarında uçağınız düştü."dedi.Telaşla "Lisa?Lisa??"diye bağırdım ve kalkmaya çalıştım beni geri iterek "Merak etmeyin bay Richard onlarda burada,yaşıyorlar" dedi.

Sakinleşip arkama yaslandım.Hemşire gittikten sonra kumandaya uzanıp televizyonu açtım haberler başlamıştı:"İyi akşamlar,son dakika haberleri ile yanındayız.Dün gece hava alanının yakınlarında özel bir uçak düştü.Uçak büyük hasarlara uğradı.Kaptan hariç hiçbir ölü yoktur.Olayları yaşayanları St.Patrick hastanesine kaldırdılar...."Bu kadın benden daha çok biliyor maşallah derken odama doktor girdi.

"Günaydın bay Richard.Durumunuz nasıl?"dedi."Ben iyim doktor bey ama ben sevgilimi görmek istiyorum!"dedim."Maalesef bay Richard o şu an yoğun bakımda sizden daha çok hasar gördü" dedi.

"Paul nerde?"diye sordum.Yavaş bir şekilde "O yan odada onun yanına gidebilirsiniz isterseniz."dedi.Bir hemşire gelip onu çağırdı.Müsaade isteyip odadan çıktı.

Yavaş kalkarak yatağa oturdum başım biraz dönüyordu ama dostumu görmek için ayağa kalktım.Yavaş adımlarla yan odaya girdim.Paul yatarak yemek yiyordu.Onu görüp "Dostum!"dedim.Yemeğini bırakarak "Rich bunu da atlattık ya hayat ne öyle" dedi.Kafamı sallayarak "Eveet.."dedim.Paul "Lisa yaşıyor mu?"diye sordu üzgünce."Şu an yoğun bakımda" dedim.

Benim üzülmemi istemiyordu."Merak etme Rich o senin gelinin sayılır güçlüdür dayanır!"dedi.Kafamı sallayıp onayladım.Paul ayağa kalkarak "İstersen yoğun bakıma doğru ilerleyelim bakalım bari ona" dedi. "Tamam" dedim.

Yavaş adımlarla duvarlardan destek alarak yoğun bakıma geldik.Lisanın gözleri kapalıydı melek gibiydi.Ona bakarken birden bütün yaşadıklarımızı gözden geçirdim.Onu kaybetmek istemiyordum.Kaybetmekten korkuyordum aslında en hassas noktam o diyebiliriz.

Ölebileceğini aklıma geçirince gözümden yaş süzüldü.Paul bir şey demeyerek bana sarıldı."Güçlü olmalıyız dostum"dedi.Kendimi tutamayarak Paul un omzunda ağladım.

Ağlarken çok tanıdık bir ses duydum,bana doğru biri koşuyordu.Kafamı kaldırdığımda annemi gördüm.Annem bana doğru koşarak "Rich!İyimisin oğlum?"diye bağırıyordu.Ağzım açık kalmıştı hala yerimde "Anne?"diye soruyordum.Annem bana gelip sarıldı geri çekilince "Oğlum ağlıyor musun?"dedi.Lisa yı göstererek "Gelinim.."dedim.

Annem cama yapıştı ona bakıyordu."Çok tatlı birine benziyor."dedi.Kafamı eydim."Merak etme oğlum buradaki doktorlar işini biliyor yakında iyileşir."dedi.Annem doğru diyordu bu hastanedeki doktorlar milyonlarca kişiyi iyileştirdi şu ana kadar.Bize sadece beklemek kalıyor.Anneme sarılıp "İyi ki geldin anne."dedim."Tabii ki oğlum gelmez miyim."dedi

.Paul o anlarda dışlanmış gibiydi.Paul un annesi ve babası trafik kazasında ölmüşlerdi bu yüzden ona anneannesi ve dedesi bakıyordu fakat Paul 18 ine girince onlarda vefat etti.Paul u ana okulundan beri tanıyorum annem onun annesiyle arkadaştılar.Annem Paul a dönüp "Gel oğlum sende sarıl" dedi.Paul gülümseyip bize katıldı.Annemin böyle yapması beni sevindiriyordu akıllı bir kadındır annem.Doktorla konuşup Paul la aynı odada yatmak istiyordum bu yüzden doktorun odasına yöneldim.

Doktora "Merhabalar ben Richard hani siz-"sözümü kesip "Evet biliyorum oturabilirsin Rich."dedi gülümseyerek."Daha iyi yürümeye başladınız bu beni mutlu ediyor.Peki sorun ne Richard bey?" İkna edici sesle "Paul la çok iyi arkadaşız bizi aynı odada muayene edebilir misiniz?"dedim."Peki nasıl isterseniz sizin mutluluğunuz benim mutluluğum."dedi.

Teşekkür edip odadan çıktım.Bir kez daha yoğun bakımın odasından geçmek istedim.Hemen oraya yöneldim.Elimi cama koyup "Ah Lisa..Beni bırakma...Lütfen..."dedim.Ona biraz baktıktan sonra odama döndüm Paul yanımdaki yatağa taşınmış bile,oturuyor annemle sohbet ediyordu.Yatağıma yattım.Annem "Sana tart getirdim ahududulu ister misin?"dedi."Yok anne.Benim uykum var aslında" dedim.Annem çantasını eline alıp ayağa kalktı.Beni anlımdan öpüp" Ben o zaman yarın gelirim canım."dedi.Paul a ve bana el sallayarak çıktı.Paul a "İyi geceler" deyip uyudum.

.....Rüya.....

Kalktığımda başım dönüyordu Lisa’nın sesini duydum.O yöne doğru yöneldim."Yardım et!"diye bağırıyordu.Koridorlar bom boştu ve ışıklar yanıp sönüyordu duvarlara tutunarak gitmeye çalıştım.Bütün ışıklar söndüğünde yoğun bakımın odası çok parlaktı.Oraya yöneldim.Camdan Lisa’ya baktım.Gözleri kapalı uyuyordu.Alet normal kalp atışını gösteriyordu.Birden birisi yoğun bakıma girerek aleti kapattı,Lisanın kalbi atmamaya başladı ve Lisa öldü.Kapıdan çıkan kulağıma fısıldadı "Ödeştik"....

-Bu bölüm bu kadar…. Oylamayı unutmayın♡