Macera Bölgesi

Bölum 12 "Anılar"

~ Sevinçle "Lisa!!"diyerek ona doğru koştum.Bana şaşkınlıkla bakıp "Sen kimsin?"dedi.İşte o an intihar edecek duruma gelmiştim.Tanrım! Gel benim canımı al.Bu böyle olmamalı.~

Şaşkın ona bakarken içeri doktor girdi ve "Bay Richard kalkmamanızı istemiştim."dedi.Ona bir cevap veremedim hala şaşkınlıkla Lisa ya bakıyordum.O da bana.Ama gözleri bomboştu hatırlamadığı belliydi.Gözlerim dolmuştu.

Doktor beni kenara çekip fısıldamaya başladı."Bay Richard,sevgiliniz şu an iyi durumda değil hafızasında problem var.Her şeyi hatırlamayabilir.Fakat hafızasının geri döneceğine inanıyoruz şimdi odanıza dönseniz iyi olacak."dedi.Lisa ya son kez bakıp odama döndüm.Bana tanımadığı bir insana bakıyormuş gibi bakıyordu...

...Ertesi sabah...

Uyandığımda Lisa’nın beni hatırlaması için bir şeyler yapmak istiyordum kalkıp odasına yöneldim.Odasına girdiğimde Lisa bana sinirli bakış atıp "Beni her gün rahatsız etmek zorunda mısınız?"dedi.Çok incindim ama aldırmadım ve devam ettim."Lisa...Sen arkadaşlarınla yaz tatilini geçirmek için Afrika ya geldin.Sonra arkadaşlara mağara çöktü ben yardım etmeye geldim.Tanıştık.Çıkmaya başladık.Seni bir psikopat kaçırdı ben seni kurtardım Paul vardı,Paul u hatırlıyor musun?Geri dönüyorduk uçak duştu ve biz buradayız."dedim.

Bana saf saf bakıyordu.Bir şey demesini bekledim.Elini alnına koyup "Sana nasıl inanacağım?Ya sen bir dolandırıcıysan ve bunları benden para almak için uydurduysan?"dedi.

"Ben dolandırıcı falan değilim ben senin damadınım.Hem yeteri kadar param var merak etme."dedim.Bana bakıp "Kanıt?"dedi."Peki nasıl istersen fotoğraflarımız ve uçağın düşüşüne dair haberler kanıt olur mu?"diye sordum.

Kafasını sallayarak onayladı.Odadan çıkıp annemi aradım."Alo anne." "Günaydın oğlum" "Anne ben senden laptopunu getirmeni rica etsem Afrika dayken sana Paul gelinimle fotoğrafını attı diye hatırlıyorum" dedim."Evet var birazdan gelirim" dedi.Telefonu kapatıp odama döndüm.Paul bana bakarak "E?"dedi."Aynı!Hatırlamıyor!Kanıt istiyor!"dedim.Paul "İyi ki Lisa’yla çekindiğiniz fotoğrafı bana,bende annene atmışım."dedi."Evet."dedim.

.....Yarım saat sonra....

Annem odaya girmişti.Laptopu bana uzatarak "Buyurun.Getirdim."dedi."Sağ ol anne!"diyerek onu yanağından öptüm ve Lisa’nın odasına doğru koştum.Lisanın odasına girdiğimde Lisa televizyon izliyordu.Elimdeki Laptopu görünce televizyonu kapatıp "Hadi bakayım kanıtına" dedi.Yatağının kenarına oturup Google’a "New York hava alanın yakınında düşen uçak" yazdım ve haber vidyosunu açtım.Lisa gözlerini iyice açıp dikkatlice izlemeye başladı kendisini orda görünce şaşırmış gözüküyordu.

Vidyo bitince hala şoktaydı bir şey diyemiyordu zaman kaybetmeden "Bak şimdi....Bu resmi hatırlıyor musun?"diyerek ona Nakuru gölündeki çekildiğimiz fotoğrafı gösterdim.Resme baktıktan sonra bana bakmaya başladı.

→Lisa nın ağzından←

Fotoğrafa baktıktan sonra hatıralar fotoğraf gibi gözümün önünden geçmeye başladı.Fotoğraftaki o anı hatırladım."Kafamı ona çevirdiğimde güneşe bakıyordu yüzüne sarı-turuncu ışık vuruyor,rüzgar esiyordu.'Galiba ona böyle saatlerce bakabilirdim."Derin nefes alıp "Richard!"dedim.

→Richard ın ağzından←

Onun beni hatırlaması için dua ediyordum ki ismimi söyleyince sevinçten uçacaktım.Gülümseyerek "Lisa??"dedim.Gözleri dolmuştu "Richard!!Biz ölmedik!"dedi.Ona sarılıp "Yaşayacağımızı söylemiştim" dedi.Gülümseyerek "Bu arada bu fotoğrafı çektikten sonra kafama kuş sıçmıştı" dedi.Kahkahayla "Evet!Pasaklım benim!"diyerek ona sarıldım.Kahkahalarımızı duyan annem içeri girdi.

Lisa ya elini uzatarak "Miranda Von" dedi gülümseyerek.Lisa kalkamıyordu bu yüzden annem ona eğilmişti."Artık bende Lisa Von" dedi gülerek Lisa.

'Galiba her şey yeni başlıyor' dedim içimden.

-Beğenmediğiniz ya da beğendiğiniz bir şey varsa yorumda görmek isterim  oylamayı da unutmayın canlarım :) ♡