Bölüm 11 "Kalbimi Delen İki Söz"

1.1K 49 5
                                    

~ Lisanın kalbi atmamaya başladı ve Lisa öldü.Kapıdan çıkan kulağıma fısıldadı "Ödeştik"....~

Derin bir nefesle uyandım.Nefes nefese kalmıştım.Metrelerce koşmuş gibiydim.Annem yerinden kalkarak elini yanağıma koydu "Oğlum yavaş Paul u uyandıracaksın..Ne oldu?"diye sordu.

Sakinleşip "Sadece rüya anne sadece rüya..."diyerek ayağa kalktım.

Annem"Nereye?"dedi."Lisa ya bakcam"diyerek odadan çıktım.

Lisa ya bakmaya başladım."Günaydın bebeğim" dedim ağlayarak."Geçenlerde sen beni uyandırırdın öperek...."derken kendimi hiç tutamadım hıçkıra ağlamaya başladım.Ağlayışlarımı duyan doktor yanıma geldi."Günaydın Richard..."dedi Lisa ya bakarak.Ona dönüp "Yaşayacak dimi doktor o beni bırakmayacak?"dedim.Doktor "Elimizden geleni yapıyoruz.."dedi.

Elini omzuma koyup "Yanına girmek ister misiniz?"dedi.Doktora bakıp "Bu sorulur mu doktor bey" dedim.Bana özel kıyafet verdi.O kıyafeti giyip içeri girdim.Sandalyeyi yatağın yanına çekip oturdum.Lisa ya bakıyordum.Elini tutup "Sen iyileşince evleneceğiz.Duydun mu? iyileşeceksin.Ya da arkandan gelirim" dedim ve yine ağladım.

Hemşire içeri girdi."Bay Richard Lisa ya iğne yapmam lazım."dedi."Peki" diyerek oturduğum sandalyeden kalktım ve yoğun bakımın odasından çıktım.Koridorda Louis’i görünce çok şaşırmıştım."Senin ne işin var burada?"dedim

.Lisa’ya bakarak "Lisa benim arkadaşım onu görmek için gelemez miyim?"dedi.Hemen "Gelemezsin" dedim.Gözlerini devirip bir yere gitti.Odaya döndüğümde Paul uyanmıştı annemle konuşuyordu.

"Günaydın dostum."dedim yatağıma oturarak."Lisa iyi mi?"diye sordu."Aynı..."dedim.Annem beni anlımdan öperek "Canım benim dişçiyle randevum var diyecek bir şeyin yoksa ben gideyim" dedi."Tamam anne görüşürüz."dedim.Paul bana dönüp "Biraz dolaşalım mı hastanede?"dedi.Onayladım ve odadan çıktık.Koridorlarda dolaşmaya başladık.

Galiba en kötü yer hastane olmalı.Burada mutlu insan yok.

Herkes üzgün,hasta,ölü...

Paul konuşuyordu ama ben dinlemiyordum aklımda sadece Lisa ve geleceğimiz vardı.Geri dönerken yoğun bakımın odası biraz uzaktaydı oraya bakıyordum.Birden kapüşonlu bir genç oradan koşarak çıktı.Orda neler olduğunu öğrenmek için oraya koştum.Camdan baktığımda alet çalışmıyordu.

"Doktor!Doktor!"diye bağırdım.

Yanıma doktor koşarak geldi hemen ne olduğunu anlayıp odaya geçti onun arkasından bir hemşire koşarak girdi.Perdeyi kapatmışlardı.Orada ne olduğunu göremiyordum ama sesler duyuluyordu."Şok aletini çıkar çabuk!Kalbi atmıyor!Onu kurtarmamız lazım!Hadi.1..2...3..."kalbimde ağrı hissettim.Her yer kararmıştı.

Gözlerimi açtığımda önümde doktor vardı.Boğuk sesler gittikçe netleşiyordu "Bay Richard,Bay Richard..."diyip duruyordu.Kendime geldiğimde "Doktor bey Lisa??"diye sordum.Doktor "Endişelenmeyin Bay Richard Lisa normal odaya alındı."dedi.Sevinçle "Yani gözlerini açtı mı?"diye sordum.

"Hayır daha değil ama şimdi açma olasılığı daha fazla "dedi."Bakabilir miyim ona?"dedim.Ciddi bir şekilde "Hayır Bay Richard siz daha güçsüzsünüz ayağa kalkmazsanız iyi olacak" dedi.Ve odadan çıktı.

Paul bana dönerek "Dostum bu hastanede olalı bir hafta olmadı kalp krizi geçirdin "dedi alayla."Gülme komşuna gelir başına" dedim gülerek.Sustu.Gülmeye başladım.İç sesim bana Lisa’nın yanına git diyordu.

Ayağa kalkıp duvara yaslanarak Lisanın odasına gittim.Gözleri açıktı.Sevinçle "Lisa!!"diyerek ona doğru koştum.Bana şaşkınlıkla bakıp "Sen kimsin?"dedi.İşte o an intihar edecek duruma gelmiştim.Tanrım! gel benim canımı al.Bu böyle olmamalı.

-Evet canlarım bu bölüm bu kadar umarım beğenmişsinizdir beğenenler oylasın bakalım beğenen var mı :)

Macera BölgesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin