TÖVBE (FİNAL)

35 ) AYRILIK KAÇINILMAZ

Selamın aleyküm kitap dostları 🌹 Bölümleri  düzenleyip  hızlı bir şekilde atmaya gayret ediyorum. Neyi okumak istediğinizi biliyorum😉Ela ve Yusuflu bölümler bize bir kaç bölüm kadar yakın.🤩
Keyifli okumalar . Gelsin yorumlar🤗

###

Arabamı yüz metre kadar aşağıda bırakıp,yavaş yavaş evlerinin önüne doğru yürüdüm.
Sabriyle karşılaşmak en son istediğim şey olsa da Hocamdan helallik almam lazımdı.
Umreye gitmeden önce elini öpüp duasını almalıydım.
Bir saat kadar evlerinin önünde bekledim.
Bu sonbahar çok çetin geçiyordu.Hızlı esen rüzgar iliklerime kadar işlemişti. Kurumuş dallara ve yerdeki sararmış yapraklara baktım.
Benim gibi tükenmiş benim gibi sararıp solmuşlardı.
Son günlerde gördüğüm rüyalar ve Rabbime olan özlemim artık tüm benliğimi sarmış ve her saniyeme işlemişti.
Artık tek düşüncem hakkına girdiğim insanlardan helallik almak olmuştu.Peki ya sonra?
Mutlu bir yuvayla yoluma devam edebilecek miydim?

Düşüncelerden sıyrılıp başımı kaldırdım.Hasan Hocanın penceresine diktim gözlerimi.
Yanlış görmüyordum.
Oradaydı ve o da beni izliyordu.
Güzel yüzünde yumuşak bir tebessümle kafasını salladı.
Sonra pencerenin önünden ayrıldı.
Yanıma geliyordu.
Nihayet onu görebilecektim.
Bir kaç dakika sonra kapıyı açtı.
"Gel Yusufum gel artık.Bekleme oralarda".
Boynumu büküp çekinerek yanaştım.O önden gitti ben onu takip ettim.Odaya geçti ve kanapeye oturdu.Ben ayakta onu bekliyordum.
Aşırı derecede duygu yüklenmiştim.
Kendimi tükenmiş,umutsuz ve hiç olmadığı kadar günahkar hissediyordum.
Önüne çöküp ellerine yapıştım.Yüzümü ellerine kapadım ve durduramadığım hıçkırıklarımı ve gözyaşlarımı olduğu gibi bıraktım.
İçime sığmıyordu artık duygularım ve ben bunu daha fazla hapsedemeyecektim.
Güçsüzdüm.
Eski demir yürekli Yusuftan eser yoktu.
Sil baştandı herşey.
Herşey bir acayip olmuştu.
Sildiklerimin yerine yenisini yazamıyordum.
Düzeltemiyordum hiçbirşeyi.
Elayı bulamıyordum .
Diğer insanlar gibi başımı rahatça yastığa koyamıyordum.
Her günüm işkence,her gecem kabus olmuştu.
Sakinleşince  kafamı kaldırdım.

"Umreye gideceğim hakkınızı helal edin Hocam."

"Helal olsun oğlum.Bizlerin selamını da götür Efendimize emi?"

"Götürürüm Hocam.
Benim yüzümden  oğlunuz ve gelininiz ayrıldı hocam . Ben çok üzüldüm hocam . Sabri de siz de beni affedebilecek misiniz?"

" Züleyhanın biri Yusufa gönlünü verip,saldırmışsa arkadan,Yusuf mu suçlu olur ? "
"Bana güveniyorsunuz değil mi hocam?Bana hiç kimse güvenmiyor hocam .Annem bile .Siz bana güveniyor musunuz?"

"Yusufların kaderidir oğlum.O yüzden iyi biliriz.Yusuf masum Züleyha fettandır.Üzülmeyesin.
Sana güveniyorum Yusufum . "
Yusuf duyduklarına  mutlu olmuştu.

Sonra penceye dönüp uzaklara doğru baktı.
Gözleri nemlendi.Hiç bir yorum yapmadı.Böyle yaptığında soru sormak işe yaramazdı.
Biliyorum konuşmayacaktı.
Bazen konuşmak bazende susmak daha hayırlıydı.Ayağa kalkıp elini öptüm.
"Hakkınızı helal edin Hocam."
"Helal olsun Yusufum."dedi.